Fijn, weer een wedstrijd!
We waren met negen (voor een zestal), want Novan deed ook mee vandaag, maar Maxim was er niet.

Met moeders Fiene, Feline en Joes togen we naar Wieringerwaard, een mooi tochtje door de dorpen. Daar aangekomen, omgekleed en gewapend met bal, zochten we ons veld, maar het leek wel of op alle velden al een DESS-team aanwezig was: Wieringerwaard heeft gewoon precies hetzelfde tenue als wij (alleen is ons rood net even mooier). Het werd met hesjes opgelost.

Er stond een aardige bries en die hadden we natuurlijk tegen. Giel stond een fantastische partij te keepen, maar kon de 2-0 ook niet tegenhouden.
In de rust bedacht Joes dat we de yell (“banaan, banaan, banaan, we gaan er tegenaan.”) vergeten waren, dus die werd alsnog in de kleedkamer gedaan.

In de tweede helft……u raadt het al……windstil. Hoe Jolien, Gerrit en Yuiel ook aanvielen, er kwam geen doelpunt van. In plaats daarvan werd het ook nog 3-0 en dat terwijl Fiene, Collin en Novan heel goed stonden op te letten. Feline speelde haar eerste wedstrijd helemaal uit en bleek zo een nuttige aanwinst op het middenveld.

De penalty’s wonnen we, dankzij uitgekiend keeperswerk van Giel, met 3-2. Onze schutters: Novan, Gerrit en Giel zelf. Joes besloot met het team tot een afsluityell: “banaan, banaan, banaan, we hebben ons best gedaan.” Waarna de warme douches werden opgezocht.

Daar kwam juist Maxim aan, die inmiddels z’n ouders ervan had overtuigd dat ie echt moest voetballen, en die hem netjes hadden nagebracht. “Hé Maxim, je bent net op tijd voor de chips”, zo werd hij vrolijk door Yuiel en Gerrit verwelkomd en dat maakte de teleurstelling goed.

Nog even mooi aangezeten in de kantine en daarna weer huiswaarts: Feline won de wastas deze week. Tot woensdag!

Anita