Onze club kan niet zonder vrijwilligers. Ook dit seizoen zullen er verschillende mensen voor even op de voorgrond treden, zodat we hen beter leren kennen. Deze keer is het de beurt aan: Loïs Karsten (19).
Er dartelt al 14 jaar een kleurrijke verschijning op ons complex. Sinds ze 5 jaar oud is voetbalt ze al bij DESS en tot op de dag van vandaag rent ze wekelijks over de velden.
“Sinds ik in Nederland woon, voetbal ik hier al. De eerste 5 jaar van mijn leven woonde ik in Frankrijk, omdat mijn vader daar een pioenrozenbedrijf had. Inmiddels speel ik in DA2 en daarin zitten nog veel vriendinnen waarmee ik begon met voetballen vroeger.
Hoogtepunten zijn de 3 buitenlandse toernooien waaraan we hebben meegedaan. Een heel weekend weg met je team en ook nog lekker sportief bezig zijn ondertussen is gewoon superleuk. De eerste keer naar Denemarken was de mooiste, vooral omdat het de eerste keer was en alles nog echt spannend en voor het eerst was. Die toernooien onthoud je echt voor altijd.”
Alle ervaring van 14 jaar voetballen wordt inmiddels al een aantal jaren doorgegeven aan de volgende meidenteams.
“Ik geef training aan de mini’s (kinderen van 4 en 5 jaar oud). Dat doe ik nu ongeveer 7 jaar. Eerst samen met Lisa, nu met Alexandra. We doen altijd spelletjes met de bal, zodat ze enthousiast worden om lid te worden als ze 6 jaar zijn. Het grootste deel van de mini’s die ik getraind heb zijn doorgestroomd naar de jongste jeugdteams. Het is wel leuk om bijvoorbeeld Tim Bruins en Bram van Leeuwen nu te zien voetballen. Die komen uit de eerste groep mini’s die ik getraind heb.
Het leukste om te zien is het enthousiasme van die kleintjes. Met volle inzet rennen ze op een bal af, missen dan de hele bal, vallen, staan weer op en proberen het nog een keer. De bal is soms net zo groot als hun benen, dus dat het niet altijd lukt is niet zo raar.”
“Dit jaar hebben we in groep 3 ook spelers gevraagd te komen trainen bij ons. Sommigen waren al te oud, maar doordat er veel meisjes bij zaten, konden we die wel samen laten trainen en wie weet worden zij straks het volgende meisjesteam van DESS.
Ik vond het belangrijk dat er na mijn team meidenvoetbal bleef bij DESS. Een aantal jaar terug heb ik samen met m’n moeder 10 meiden bij elkaar gezocht om een meidenteam mee te beginnen. Al snel zaten we op 16 meiden, terwijl we 7 tegen 7 speelden. Daardoor moesten we al snel op groot veld gaan spelen en verloren we natuurlijk veel wedstrijden. Desondanks bleef het altijd gezellig en inmiddels zitten ze met z’n allen in de MO15.”
Tussen de mini’s en de MO15 in, zit de MO11. Ook daar heeft Lois mee te maken. Elke donderdag traint ze deze meiden en op zaterdag coacht ze samen met haar moeder. Ook dit team hebben zij vanaf de grond opgebouwd en ook dit is een leuk team.
Voor veel kinderen is Lois niet alleen de trainer, maar ook “juf Lois”. Als stagiaire op De Kraaienboom heeft ze veel kinderen leren kennen en als juf/coach kon ze mooi wat kinderen aanraden eens bij DESS te komen kijken.
“Ik wilde altijd al juf worden. Ik word gewoon blij van het zien van blije kinderen. Het blijft leuk om te doen. Ik ben 5x per week bij DESS bezig, dus veel tijd voor andere hobby’s is er niet.” Als ik opmerk dat ze bij allebei blije kinderen ziet, is haar antwoord: ”Dan heb ik best een goed leven, toch?”
“Ik kan eigenlijk niks bedenken wat niet goed is bij DESS. Het zal vast wel beter kunnen, maar ik vind het gewoon gezellig en er is een goede sfeer. Bij andere clubs zie je nog wel eens dat spelers na de wedstrijd niet eens douchen en meteen naar huis gaan. Hier blijven veel spelers en publiek nog even wat drinken en naar de volgende wedstrijd kijken. Dat maakt het juist leuk.”
