Onze club kan niet zonder vrijwilligers. Sommigen zie je veel en vaak, anderen doen in stilte of achter de schermen hun werk. In deze rubriek leren we onze vrijwilligers kennen door hem of haar een aantal vragen te stellen. Deze keer is het de beurt aan René Kool (66).

Sommige vrijwilligers kent iedereen eigenlijk al. Toch kan er verwarring over ontstaan: “René is toch hoofdtrainer geweest bij DESS?” “Nee, hij was hier juist de voorzitter vroeger.” “Maar ik ken hem van de groenploeg.” “En hij geeft mijn zoontje training.”

Al deze quotes kloppen. Hij doet het allemaal of heeft het in het verleden gedaan. Verder organiseert hij de activiteiten rondom NL-doet, heeft hij net het initiatief genomen om Walking Football naar DESS te halen en is hij druk bezig met manieren om ons clubgebouw te verduurzamen.

“Er moeten bij de club mensen zijn die anderen enthousiast maken om aan te sluiten bij dit soort zaken. Vaak ben ik degene die iets opstart met de hoop dat er anderen aanhaken en het voortzetten of zelfs uitbreiden. Soms gebeurt dat, vaak ook niet. Veel mensen bloeien een korte periode op, maar verdwijnen daarna weer. Het houdt mij niet tegen om steeds weer nieuwe dingen te bedenken en op te starten, maar ik vind het weleens jammer dat er niet meer mensen zijn die inzien dat we met z’n allen de club levend moeten houden. DESS gaat mij aan het hart en ik maak me weleens zorgen over de toekomst.”

De liefde voor voetbal begon al vroeg. Op z’n elfde werd René lid van DESS (jonger mocht je nog geen lid worden van een voetbalclub in die tijd). “Toen ik 13 was werd het clubgebouw gebouwd. Ik heb veel geholpen door de stenen aan de bouwvakkers aan te geven.
Ook heb ik meegespeeld in de openingswedstrijd van het huidige complex. Als B-junioren speelden we tegen Spartanen. Mijn broer was de scheidsrechter en hij gaf Spartanen een penalty, waardoor we 1-0 verloren…..”

Toen hij een jaar of 24 was (“Mijn toptijd”) ging hij voor 4 jaar naar SEW om op een hoger niveau te voetballen. “We zijn tot de 1e klasse gekomen, dat was toen het 1 na hoogste niveau.”

Na die tijd is hij weer teruggekomen naar DESS, waar hij tot in de veteranen heeft gespeeld. In zijn laatste jaren werd hij ook jeugdtrainer van zijn oudste zoon. Als iemand van “de beste stuurlui…” begon hij zijn trainersdiploma’s te halen. Ondertussen was hij ook gestrikt als voorzitter van DESS. Van 2000 tot 2003 deed hij dit en dat was behoorlijk veel werk in die tijd: “Als voorzitter was ik bezig met teams samenstellen, een hoofdtrainer zoeken, kleding regelen voor teams, sponsors zoeken om die kleding te kunnen betalen, schoolvoetbal regionaal coördineren (en daarvoor vervoer, kleding en trainingen verzorgen, zodat er aanwas kwam voor de jeugdteams). Marja hielp hier gelukkig veel mee, maar dat was wel echt enorm druk.”

Voor mensen die op het punt staan om zich aan te melden als nieuwe voorzitter van DESS: Tegenwoordig liggen niet al deze taken op het bordje van de voorzitter, maar wordt dat netjes verdeeld over alle bestuursleden. Uw aanmelding kan dus gewoon doorgaan.

René ging ondertussen verder met het halen van trainersdiploma’s. Dit deed hij enerzijds omdat hij trainen erg leuk vond, maar anderzijds om te ontsnappen aan de drukte van het voorzitterschap. Pete Stiel werd de volgende voorzitter en René haalde zijn UEFA-C diploma. Hij ging aan de slag als trainer van de B- en C-junioren van VVW (Wervershoof, 3 jaar lang), daarna werd hij 3 jaar assistent-trainer bij VVS 1 en coach van VVS 2 in Spanbroek. Zijn carrière als hoofdtrainer begon bij Zuidermeer en Flevo. “Flevo speelde 3 jaar voor mijn komst 3e klasse, maar was afgezakt naar de 6e klasse. De prestaties in mijn eerste jaar waren goed en nadat ik weg ben gegaan heeft zich dat doorgezet. Nu speelt Flevo 2e klasse. Ik volg ze nog en heb toch altijd het idee dat ik de basis heb gelegd voor de huidige prestaties.”

Hierna volgde nog Woudia A1, SEW (assistent) en nogmaals VVS, waar René de JO17 en later de MO19 en MO15 trainde en coachte. Na deze reis werd hij hoofdtrainer bij DESS, waar hij door de gezondheid van Marja in december 2022 stopte. Hij wilde Marja niet alleen thuis laten zijn op zijn trainingsavonden, dus stapte hij over naar de jeugd.

Tussen het voetbal door werkte René 46 jaar bij Albert Heijn. Zijn opleiding tot timmerman heeft hij nooit gebruikt. De enige reden dat hij die opleiding volgde, was dat zijn broers dit ook allemaal gedaan hadden. Na de opleiding werkte hij 32 jaar in verschillende supermarkten van Albert Heijn in Noord-Holland. Daarna verkaste hij naar het hoofdkantoor op de afdeling replenishment. Door zijn jarenlange ervaring op de werkvloer werd hij ingezet om andere collega’s in het land te vertellen hoe het er in de praktijk aan toe gaat. “Ik bemoeide me met het logistieke gedeelte. Vroeger bestelden supermarkten hun spullen voor de verkoop vanuit een bestelboek. Nu geeft het systeem via de zelfscan aan dat iets op is en besteld moet worden. Die hele ontwikkeling heb ik meegemaakt.”

7 jaar geleden verkochten René en Marja hun huis aan de Westerstraat om in Wognum te gaan wonen. René had eens goed over hun toekomst nagedacht en besloot dat hij tot z’n 65ste zou werken om daarna met pensioen te gaan. Nu mag u na dit hele verhaal 3x raden waar René zijn vrije tijd aan zou gaan besteden….

Er zijn veel mensen die vrijwilligerswerk voor DESS doen, maar een aantal zijn al jaren bovengemiddeld betrokken bij de club. René liep vanaf zijn jongste jeugd al op het DESS-terrein rond en doet dat nu hij 66 is nog steeds. In al die jaren heeft hij het beste voor gehad met de club en heeft hij alle mogelijkheden die hij ziet aangepakt om de club te helpen. DESS mag z’n handen dichtknijpen met dit soort mensen.