Onze club kan niet zonder vrijwilligers. Ook dit seizoen zullen er verschillende mensen voor even op de voorgrond treden, zodat we hen beter leren kennen. Deze keer is het de beurt aan: John Keesom (59).

Voor sommige selectiespelers is hij de schrik van de training. Volgens anderen is hij de reden dat Fred van der Ven niet meer traint. Is hij dan zo onaardig? Integendeel. Eigenlijk lopen ze letterlijk en figuurlijk met hem weg, want John zorgt al een aantal jaren voor het conditiegedeelte op de selectietrainingen.

“Ik ben als begeleider van DESS 1 ingestapt toen Ron de Boer ermee stopte. Een jaar later kwam er met Patrick Terwijn een nieuwe trainer die zijn eigen assistenten meenam, waardoor ik weer een stapje terug deed. Daarna ben ik bij René Aay en nu bij René Kool weer ingestapt.
Zelf doe ik aan bootcamp en dat soort trainingen heb ik ook een tijd gegeven aan de selectie. Sinds een tijdje hebben we met Ross van Etten een speler in de selectie die personal trainer is. Hij bedenkt nu 3 onderdelen van 10 minuten die René, Peter en ik dan uitvoeren op de training.”

“Conditietraining is nooit het favoriete onderdeel van voetballen voor een speler, maar de jongens merken wel dat ze fitter worden en dat we vaak in de laatste 20 minuten meer kunnen dan de tegenstanders. Op de trainingen krijg je natuurlijk evengoed opmerkingen als: ’Steek die ballen maar lek, want die gaan we niet gebruiken deze training’. Ondertussen vind ik het zelf erg leuk om te doen en lekker bezig te zijn met de jongens op het veld.”

John heeft een langere geschiedenis bij DESS dan alleen deze trainingen. Toen zoon Chris in de F-jes zat, was John samen met Arend van den Berg de coach. “Op die leeftijd zat het team vol met spelertjes die bloemen aan het plukken waren en moest je er regelmatig eentje uit een doelnet halen, omdat hij daarin was geklommen. Wat wel leuk is om te zien is dat van die hechte groep er heel veel nog voetballen en nu voor een deel het eerste elftal vormen.”

Ook dochter Marloes ging voetballen. Om ook daarbij betrokken te raken werd John de vaste scheidsrechter van haar team. Zo kwam het voor dat Marloes zich als aanvoerder netjes ging voorstellen bij de middenstip aan haar eigen vader. De schijn van partijdigheid werd zo weggenomen.

Zelf heeft John ook gevoetbald. ”Ik ben geboren in Bobeldijk in een katholiek gezin. Ik moest dus ook naar een katholieke school en die stond 7 km verderop in Zuidermeer. Daar ben ik ook op voetbal gegaan. Tot mijn 15e heb ik dat volgehouden en daarna ben ik overgestapt naar Berkhout. Daar heb ik tot m’n 20ste gespeeld, daarna moest ik in dienst. Ik was een middenvelder met vooral veel loopvermogen. Na mijn diensttijd ben ik gaan hardlopen en heb ik niet meer gevoetbald. Alleen als invaller heb ik nog weleens meegedaan met de veteranen bij DESS. Eerst nog op groot veld met o.a. Nico Aay, Nico Conijn en Leen Boltjes. Later 1 jaar op half veld. Dat beviel niemand echt goed, dus daarna is die lichting veteranen gestopt met wedstrijden spelen.”

Verder is John bijna voorzitter geweest (“Ik liep een jaar mee met toenmalig voorzitter Vincent Vermeulen om te kijken of het wat voor me was, maar door drukte op mijn werk heb ik het niet gedaan”), is hij (mede)hoofdsponsor geweest en is hij ook shirtsponsor geweest van het team van Chris (“Dat ging eerst nog fout. Het tenue ging naar team waar Chris niet in speelde….)

Eén persoon is nog niet genoemd en zij mag niet ontbreken in dit verhaal. “Ik leerde Wilma, mijn vrouw, kennen in mijn diensttijd. Ik was toen 21 en we deelden een passie voor hardlopen. We zijn nog samen lid geweest bij atletiekvereniging Hollandia. Uiteindelijk hebben we samen de marathon van New York gelopen in 1993. In 1994 hebben we het bedrijf van haar vader overgenomen. Wilma werkte daar al vanaf 1982 en het bedrijf was in haar geboortehuis in Berkhout gevestigd. Het bedrijf hield zich vooral bezig met nieuwbouwplannen ontwikkelen en later ook assurantiën. In 1991 gingen we in Benningbroek wonen en vanaf 2000 is het bedrijf ook hier gekomen.”

“Toen we hier gingen wonen en kinderen kregen raakten we betrokken bij het dorpsleven hier. Zo ben ik bij het dorpshuis en DESS terecht gekomen en Wilma o.a. bij het zwembad en de dorpsveiling. Bij DESS vind ik het nu allemaal goed voor elkaar. De selectie is in mooie tenues gestoken, er is een goede begeleider voor DESS 2, er wordt aandacht besteed aan de fitheid door Ross en fysio Sharon en René is een bloedfanatieke trainer die 7 dagen in de week met voetbal bezig is. De resultaten zijn dan ook goed en het zou voor René, de club en alle spelers mooi zijn als dat tot een prijs leidt.”

Afgelopen weekend speelde DESS 1 de beslissende wedstrijd voor de eerste periodetitel. Op het moment van schrijven is de uitslag nog niet bekend, maar er is in deze nieuwsbrief ongetwijfeld ergens te vinden of de gehoopte prijs al binnen is. Aan John zal het niet liggen. En als het niet lukt extra rondjes op de eerstvolgende training…….?