We speelden de afgelopen 2 weken een zelfde soort wedstrijd. De tegenstanders stonden ietsje lager dan ons op de ranglijst, we speelden op kunstgras en het was koud, maar lekker weer om te voetballen.
Eerst gingen we naar FC Medemblik en in de eerste helft kregen we een aantal kansen, maar het lukte alleen Kaya om te scoren. De keeper kon het schot van Jasmijn nog tegenhouden, maar in de rebound stond Kaya op de goede plek om haar eerste doelpunt van dit seizoen te maken. In de rust ging het een tijdje over het kunstgras. De bal blijft maar rollen op zo’n veld, stuitert anders en het spel wordt er erg onrustig en chaotisch van. Het enige wat we konden doen was zorgen dat we zo snel mogelijk nog een keer scoorden, zodat we niet tegen een lullig tegendoelpunt zouden aanlopen.
De tweede helft werd het alleen maar onrustiger en kwamen we maar moeilijk bij het doel van FC Medemblik. Gelukkig hadden de meiden van de tegenpartij net zoveel moeite met het kunstgras als wij, dus ook zij kregen niet echt grote kansen. Het stond echter nog steeds maar 0-1 voor ons, dus elk tegendoelpunt zou ons de overwinning kosten. Door hard werken en samen verdedigen hielden we FC Medemblik van scoren af en wonnen we de wedstrijd met 0-1. Aan de rode hoofden te zien zat er niet meer in dan dit en dit was ook genoeg.
Een week later gingen we op de fiets richting Wognum en ook daar kregen we te maken met een veld van plastic. Nadat we van Spartanen een paar keepershandschoenen konden lenen (we hebben 2 keepers, maar niet 1 die haar handschoenen meegenomen had), hebben we in de warming-up even geoefend met de stuiterende ballen op dit veld. In de eerste helft waren we veel bij het doel van Spartanen, maar scoren lukte niet. Sterre probeerde het vaak, Esmee schoot van afstand, Luna schoot een bal richting doel, Jasmijn bleef maar doorgaan, maar uiteindelijk stond het bij rust nog steeds 0-0.
Spartanen was nog niet echt gevaarlijk geweest, maar had wel een hele snelle spits. Gelukkig hebben wij achterin ook veel snelle meiden staan, dus ze kwam niet of nauwelijks bij ons doel. Dit kwam ook doordat Inge haar verdediging de hele wedstrijd weer perfect vertelde waar zij op moesten letten en wie hun mannetje was.
Ondanks dit alles kwam Spartanen zo’n 10 minuten voor tijd toch op 1-0. Totaal onverdiend, maar een doelpunt is een doelpunt. Dit zou een reden kunnen zijn om teleurgesteld te raken en het op te geven, maar zo zit dit team niet in elkaar. Er ging een schepje bovenop en na een mooie actie van Sterre kon Jasmijn de 1-1 maken. Hiermee was ik als coach al wel tevreden, omdat we nog maar een paar minuten te spelen hadden, maar de meiden wilden meer. In de laatste minuut kreeg Kaya de bal en schoot deze naar voren richting Jasmijn. In de kluts kreeg ze de bal mee en maakte deze laatste kans van de wedstrijd koelbloedig af. Wij stonden al op onze eigen helft, maar de spelers van Spartanen en hun grensrechter hadden hands van Jasmijn gezien en wilden dat de goal werd afgekeurd. De scheidsrechter had het niet gezien, vroeg het nog even na bij onze spelers en besloot dat hij niet kon fluiten voor een handsbal die hij niet gezien heeft. Het doelpunt telde dus gewoon en zo wonnen wij ook deze rommelige wedstrijd op kunstgras. Als het niet met mooie aanvallen en goede passes kan, doen we het maar met doorzetten en hard werken. Dit team draait z’n hand er niet voor om.
Wat ook wel geholpen zou hebben, is de Sinterklaasavond van dinsdag. Met z’n allen cadeautjes uitpakken en spelletjes doen zorgt voor gezelligheid en dat zorgt er weer voor dat je met z’n allen de schouders er onder zet op zaterdag. Het is kortom een mooi groepje meiden bij elkaar:
