Zaterdag 25 januari: Ruud van Leeuwen is met Sjors naar Midwoud vertrokken om onze bestuursdienst in de zaal te vervullen. Jack Vlaar en ik zijn met z’n tweetjes om het DESS-veld te openen, want door de flexibiliteit van de KNVB (vergelijkbaar met een eikendeur) waren de zaal- en de veldcompetitie moeilijk te scheiden. Soms moesten teams daardoor twee keer een wedstrijd spelen!
Maar terug naar deze rustige ochtend: Jack zette zoals gewoonlijk de velden uit en de doelen op z’n plaats, ik deelde de kleedkamers in en zette alvast een pot koffie. Alles onder controle. Als eerste meldde zich Giel, met z’n vader en zusje. Giel is onze allerjongste rekruut, die vandaag z’n eerste veldwedstrijd zou spelen. De andere spelers druppelden één voor één binnen, ouders vertrokken nog even naar huis om later terug te komen. Tegenstander Spartanen was inmiddels ook gearriveerd en hun begeleiders en publiek wilden wel graag koffie, wat meteen het moment was dat opviel dat er geen kantinemensen waren. Jack en ik waren nog steeds met z’n tweeën in charge. Jack op het veld en ik dus maar achter de bar om koffie te verkopen. De spelers van JO8 waren inmiddels bijna omgekleed en gelukkig heeft de vader van Giel niet alleen verstand van het plaatsen van lichtmasten, maar is ie ook uitermate bedreven in het strikken van veters. De spelers stonden op een goed moment gekleed en geveterd op het veld.
Even later bleek gelukkig dat Jack niet alleen verstand heeft van het uitmeten van velden, maar ook nog eens bijzonder goed is in limonade inschenken (inmiddels Afra gebeld met de vraag: HELP!?!).
Op het veld bleek er geen scheidsrechter aanwezig, dus besloten we 7 tegen 7 te spelen in plaats van 6 tegen 6, zodat ik zelf kon fluiten. De Spartanen vonden alles goed:” We hebben een veld, spelers en een bal. Gaat prima zo.”
De eerste helft van de wedstrijd verliep goed, hoewel we met 0-1 achter kwamen. Het was leuk om als scheidsrechter tussen het team te lopen. Van dichtbij kon ik de fantastische dieptepasses bewonderen van Joes, die daarmee Matthijs in stelling bracht. Die aarzelde geen moment: 1-1. Daan zag ook zijn kans schoon, dribbelde naar het doel, legde de bal neer, nam een aanloopje en…..
Maar daar gingen de Spartanen natuurlijk niet op lopen wachten. De tweede keer ging beter: weliswaar nam Daan nog een klein aanloopje, maar toen scoorde hij toch onhoudbaar. Ondertussen had Djesse de verdediging volledig onder controle en stond Timo een fantastische partij te keepen.
In de rust bleek Marina inmiddels achter de bar te staan, later gesteund door Jenny en was Timo Kan gearriveerd voor z’n eigen wedstrijd. Gelukkig heeft Timo Kan niet alleen verstand van verdedigen bij de JO15, maar is hij ook nog eens een uitstekende pupillen-scheidsrechter. In de tweede helft maakte Fer ons derde doelpunt op zijn eigen wijze (snoeihard). Spartanen maakte er ook nog twee en gezien de wedstrijd was de 3-3 eindstand wel een eerlijke.
De penalty’s: ja, die waren natuurlijk weer voor ons. Willie Wortel deed z’n werk, Timo rammelde er vijf uit en van ons schoten er vijf raak. Fantastisch gespeeld jongens. En aan alle reddende engelen: bedankt!
Anita
