Categorie archieven: Standaard

Onze club kan niet zonder vrijwilligers. Sommigen zie je veel en vaak, anderen doen in stilte of achter de schermen hun werk. In deze rubriek leren we onze vrijwilligers kennen door hem of haar een aantal vragen te stellen. Deze keer is het de beurt aan Ruud Wiersma (60).

Zoals veel mensen inmiddels weten, is Ruud onze voorzitter. Binnenkort is dat niet meer zo, want hij gaat met zijn vrouw Corrie verhuizen naar Nijmegen. Ruud heeft een lange geschiedenis bij DESS, dus is dit een mooi moment om terug te kijken op die hele periode.

We beginnen bij het begin. Ruud wordt geboren in Amsterdam. Op z’n tiende ging hij daar op voetbal (eerder mocht in die tijd niet), maar dat duurde niet lang. Niet veel later verhuisde het hele gezin naar Hoorn. Ruud en zijn broers voetbalden daar hele dagen op straat met de rest van de buurt. De Wiersma’s vielen op en al snel stond de voorzitter van Zwaluwen ’30 op de stoep om de jongens in te lijven voor zijn club. “Ik weet nog dat we daar eens 2 tegen 2 speelden. De winnaar mocht blijven staan, de verliezer moest het veld uit om plaats te maken voor een volgend tweetal. Mijn broertje Martin en ik kwamen in het veld en zijn er de hele avond niet meer uit geweest. Een jaar later stapten we over naar Hollandia. Al mijn klasgenoten zaten bij die club, dus dat was leuker voor ons. Wat ik me van Hollandia nog goed herinner was het “kwartetvoetbal”. Je ging dan met de C1, C2, B1 en B2 in een bus naar een andere grote club en daar speelde de C2 tegen hun C2 enz. Zo moedigde je elkaar aan en speelde je je eigen wedstrijd. Lange, maar leuke dagen waren dat.”

“Na de B1 mocht ik meteen naar de A1 en later naar de selectie. Ik speelde daar altijd in het tweede en wilde op een gegeven moment in een eerste elftal spelen. We zijn toen met een grote groep spelers overgestapt naar HSV Sport en hebben daar in het eerste gespeeld. Na een aantal jaar gingen we weer terug naar Hollandia en speelde ik bij Hollandia zaterdag.”

“In 1995 kwam ik bij DESS voetballen. Ik leerde Corrie kennen in Hoorn. Zij werkte in De Vang en ik kwam daar dus ook wel eens. Peter Manshanden was daar toen ook en via hem kwam ik bij DESS terecht. Tijdens mijn periode als voetballer bij DESS ben ik mijn trainersdiploma’s gaan halen. Ik heb hier 2 jaar de jeugd getraind. Eerst de F-jes en daarna de A1. Toen ik stopte als speler ben ik 2 jaar trainer geweest bij de jeugd van Blokkers. Vanaf 2002 werd ik hoofdtrainer bij DESS. In mijn 1^e jaar degradeerden we. In het 2^e jaar eindigden we in de middenmoot en in het 3^e jaar werden we kampioen. Dat was op 03-04-’05, een mooie datum die ik niet zal vergeten. Ik spreek nog regelmatig jongens van dat team en ik hoor vaak dat ze dat seizoen heel graag nog een keer over willen doen als dat kon.”

“In de jaren daarna hebben we vaak de nacompetitie gehaald, maar promoveerden we niet meer. Na 7 seizoenen vond ik dat het tijd was dat de jongens een nieuw gezicht voor de groep zouden krijgen. Ik ben toen trainer geworden bij AVS ’55 in Venhuizen. We speelden daar met DESS een uitwedstrijd en ik werd daar de bestuurskamer ingetrokken met de vraag of ik het volgende seizoen daar trainer wilde worden. Na een paar gesprekken werd ik daar aangenomen. Na 4 seizoenen ben ik weer teruggekeerd naar DESS en ben ik nog 4 seizoenen trainer geweest. Het sollicitatiegesprek was bij John Keesom op kantoor. Ron de Boer was de eerste 7 jaar al mijn assistent en ook nu werd hij zo’n 2,5 jaar mijn assistent. Daarna stopte hij en nam John Keesom die rol over. In die tweede periode promoveerden we alleen doordat steeds de onderste klasse werd opgeheven. De resultaten waren verder niet speciaal.”

“Na die 4 jaar zou ik weer weg gaan. Ik had al een nieuwe club (AGSV), maar ik hoorde ook dat ze een voorzitter zochten bij DESS. Ik heb toen AGSV afgezegd en ben voorzitter geworden. DESS zit toch in je hart en als de club je nodig heeft, dan neem je die rol aan. Marc van Estrik had bij DESS gesolliciteerd, maar werd niet de trainer. Ik heb toen bij AGSV gezegd dat hij beschikbaar was en zo werd hij daar trainer en liet ik AGSV door mijn afzegging niet met een probleem achter.”

Wat doet een voorzitter eigenlijk?

(Lachend):”Eigenlijk niks. Je kan alles delegeren.” Op zich heeft Ruud gelijk, maar voordat je dat hebt bereikt zal je eerst hard moeten werken om alles op de rit te krijgen. Dat heeft hij dan ook gedaan: “Zeker in het begin heb ik de gaten die open vielen gedicht. Ik heb bijvoorbeeld gevlagd bij het eerste als dat nodig was en soms een bardienst gedraaid. Binnen het bestuur doen alle bestuursleden hun eigen ding en ik contoleer of dat allemaal goed gaat. We hebben nu goede mensen op de goede posities zitten. Ik laat het dan ook met een gerust hart achter, al zou het wel fijn zijn als er een nieuwe voorzitter komt.”

“Wat ik verder als voorzitter doe is het optreden in de pers als dat nodig is. Bij DESS is dat niet heel vaak, maar als mensen een stukje in de krant willen, vragen ze toch snel naar de voorzitter. Je kan dan de club mooi verkopen naar buiten toe. Een ander aspect is dat je ook voor veel mensen een soort vertrouwenspersoon bent. Mensen weten je te vinden en vertellen je wat ze dwars zit. Ik bied dan een luisterend oor en probeer ze te helpen met de dingen waar ze mee zitten. Het is mooi dat mensen dat vertrouwen in je hebben. Misschien is het niet echt de taak van een voorzitter, maar het is wel belangrijk. Als laatst dien je als voorzitter ook naar voren te stappen bij problemen die zich voordoen.”

Ook in zijn werk als pensioenspecialist komt dit naar voren: ”Ik help studenten die bij ons komen werken met de moeilijkere vraagstukken die ze hebben en werk bij de klantenservice. Contacten met klanten vind ik leuk. Ook daar help ik mensen met de vragen en problemen die ze hebben. Ik zit sinds eind jaren ’80 in dit werk en tegenwoordig ga ik 2 dagen naar Utrecht en werk ik 3 dagen thuis.

Na de HAVO heb ik mijn dienstplicht in Den Helder gedaan. Daar had ik mijn eerste kantoorbaan. Daarna zocht ik werk en via de directeur van de sponsor bij HSV Sport ben ik in de pensioenen gerold.”

Buiten zijn werk en DESS is Ruud nog biljarter bij Jong Leven. Ook daar is hij voorzitter. Een andere hobby is muziek. 19 jaar speelde hij in verschillende bands. Door het voetbal is die hobby stil komen te liggen. Nu hij naar Nijmegen gaat, neemt hij eerst een periode rust. “Ik ga niet meteen weer vol het vrijwilligerswerk in. Misschien dat ik een biljartclub in de buurt zoek, maar verder ben ik wel even toe aan een periode zonder veel verplichtingen.”

Als afsluiter toch nog even over DESS: “Wat echt iets is waar DESS trots op mag zijn is dat je als buitenstaander snel wordt opgenomen en geaccepteerd in de club. Ik heb dat zelf als buitenstaander meegemaakt en zie dat al die tijd ook bij andere buitenstaanders die binnen komen. Ik denk niet dat dat bij alle andere clubs zo goed gebeurd als bij ons.”

“Een minpuntje (maar tegelijkertijd ook eigenlijk een pluspunt) vind ik dat er heel veel mensen zijn die iets willen doen voor de club. Als er klussen gedaan moeten worden staan er veel mensen klaar, als er iets verbouwd moet worden komen er veel mensen helpen, maar voor de vaste, grotere klussen, zoals het voorzitterschap, het regelen van de kantine of jeugdtrainer worden is het erg moeilijk om mensen te vinden. Iedereen wil wel eens wat doen, maar wel op een tijd dat het uitkomt of een korte periode.”

“Ik ga naar Nijmegen, maar kom zeker nog af en toe terug om te kijken hoe het hier gaat. DESS zal toch altijd mijn club blijven.”

Ook dit seizoen gaat deze vrolijke groep meiden er weer een mooi seizoen van proberen te maken. De eerste resultaten zijn in ieder geval goed. Op een snikhete zaterdag werd de eerste wedstrijd met 5-0 gewonnen van FC Medemblik.

Dit had nog meer kunnen zijn, maar toen halverwege de tweede helft de tweede speler van FC Medemblik letterlijk flauw viel van de hitte wilde de coach van FC Medemblik graag stoppen met de wedstrijd. Hoewel alle DESS-spelers eigenlijk nog wel door konden en wilden, zijn we toch maar gestopt. Het stond op dat moment al 4-0 voor ons. Tara was ervan overtuigd dat wij er in de resterende tijd nog zeker een paar extra gemaakt zouden hebben. We mochten van de coach van de tegenstander een extra doelpuntje bij de stand optellen. Zo wonnen we met 5-0 door doelpunten van Julia (2x), Maria, Femke en een kadootje. Tara probeerde er nog 10-0 van te maken, maar dat ging FC Medemblik iets te ver.

De week erna mochten we al om 9.30 aantreden bij MOC. Na een slap begin (nog niet wakker misschien?) stonden we 1-0 achter, maar gelukkig maakten we dat in de rest van de wedstrijd goed en wonnen we door doelpunten van Maria (2x), Jasmijn, Julia, Esmee, Chloe en Lianne met 1-7.

“Chloe en Lianne?”, hoor ik u denken. Dit zijn inderdaad nieuwe namen en we zijn er erg blij mee. Afgelopen seizoenen speelden ze vaak tegen ons met hun oude club Spartanen. Ze passen prima tussen de rest van de meiden en voegen ook nog voetbalkwaliteiten toe.

Na de eerste 2 overwinningen gingen we afgelopen zaterdag op bezoek bij Always Forward MO17-3. De ene week moet je al om 9.30 spelen, deze week speelden we om 17.00 uur. Ook dat is niet echt ideaal, maar braaf verschenen we op de goede tijd op het veld in Hoorn. We begonnen ietsje later, want de wedstrijd van hun MO17-1 was nog niet af en ze wilden graag de keeper uit dat team gebruiken. Het is allemaal legaal, maar toch komt het onsportief over. We snapten al snel waarom ze deze keeper wilden hebben, want ze hield veel ballen tegen. Uiteindelijk was een inzet van Jasmijn teveel voor deze keeper en kregen we een penalty die Inge er spat zuiver inlegde. Bij rust stond het dus 0-2 voor ons. Domper op de wedstrijd was de blessure van Chloe, die na een trap van een tegenstander verkeerd neerkwam en “iets hoorde kraken” in haar knie. Dat beloofde weinig goeds en voor deze wedstrijd was ze in ieder geval klaar. We hopen dat de schade meevalt.

Na 3 wedstrijden staan we dus op 9 punten, hebben we 14x gescoord en pas 1 doelpunt tegen.  Een goed begin en wie weet waar het toe leidt. In deze eerste poule spelen we 6 wedstrijden, dus we zijn op de helft.

Mogen wij ons even voorstellen, de nieuwe JO9 van DESS, aangevoerd door Novan Ravensbergen, Sylvan Kort en Sahil Hafizi van de JO10 van vorig seizoen, aangevuld met Luuk Spoelder, Sebas Vlaar, Jim Vlaar en Jake Schreur.

In leeftijd variëren ze van 6 tot 9 jaar, in locatie van Westerstraat 18 tot Oosterstraat 59.

We hadden nog maar één keer getraind (en voor een paar stonden de zwemlessen ook nog in de weg), dus onze eerste wedstrijd werd bij voorbaat al een uitdaging. Iedereen was er, keurig op tijd, belangrijk om de DESS-kleding op de juiste manier aan te krijgen: rugnummers op de rùg, hiel van de kous aan de ònderkant, scheenbeschermers ònder de kousen en het broekvetertje aan de voorkant. Dan nog een paar veters strikken en het team is er klaar voor.

De jongste wilde weten wat “scheenbeschermers” betekent, dat nog even uitgelegd en toen waren we klaar voor het veld.

O nee, toch niet, we hadden nog geen yell. Novan was daar al mee bezig geweest, wat hem meteen een puike aanvoerder maakte. We bedachten “peer. Citroen, banaan, we gaan er tegenaan” (een beetje van JO10, een beetje van onszelf).

De wedstrijd speelde zich af op het B-veld bij een graadje of 30 Celsius. Inmiddels maakten leden van de groenploeg zich druk tot zeker 35 graden p.p., omdat op dat moment ook een hoogwerker was besteld voor de lichtmast (men was even vergeten dat het A-veld buiten gebruik was.)

De coach maakte meteen een grote fout door het aanbod van de Opperdoes-coach aan te nemen om 7 tegen 7 te spelen. Geen wissels dus, maar onze mannen speelden zonder te klagen allemaal de hele wedstrijd, aangemoedigd door veel ouders (leuk).

Gelegenheidskeeper Luuk deed het fantastisch. Hoewel de ervaren Opperdoesers de ene goal na de andere scoorden, rammelde Luuk onder enthousiaste aanwijzingen van opa, vele ballen uit zijn doel. Naarmate de wedstrijd vorderde, werd hij steeds beter: hij dook, pareerde met handen en voeten en was nergens bang voor.

Novan, Sahil en Sylvan toonden het opgedane inzicht van vorig seizoen, wat handig was bij de “damage-control.”

Jim had een zere teen, maar liet zich daar niet door tegenhouden. Sebas en Jake bemanden het middenveld alsof ze dit al jaren deden.

Een Opperdoezer ronde bleek niet alleen een aardappel, maar ook een bal die geregeld uit ons net gevist moest worden. Eén van onze jongens kwam bij nummer 17 nog even vragen wie er vóór stond en dan hoop je als coach toch dat hij bedoelt te vragen wie de beoogde spits was.

In de kleedkamer waren we het er al snel over eens dat we fantastisch hadden gespeeld. Onder de bewonderende opmerkingen van de Opperdoezer-coach (“de één is nog mooier dan de andere!”) scoorden Novan, Sylvan, Sahil en Sebas hun extra punt bij de penalty’s, die wij overtuigend wonnen.

Tijd dus voor een verkoelende douche en een chippie toe.

Tot woensdag!

Anita

Het was een ware puzzelspeurtocht: waar bevindt zich ons veld.
Een prachtig elektrisch bord leert ons via buienradar dat we deze ochtend niet na zullen worden, wie de sponsoren zijn van deze mooie club en daarna ook nog in welke kleedkamerhelft we ons tenue aan mogen trekken. Verder nog de veld-aanduiding “A1-2B” en daar begint de serieuze speurtocht. Na een stief kwartiertje zoeken wist de coach van de tegenpartij ons te traceren via face-herkenning. Bleek dat het A-veld daar wordt aangeduid met een bordje B-veld, waarschijnlijk om een en ander iets spannender te maken.

Ramatullah was voor het eerst mee en gepast nerveus, Giel was ook weer van de partij, maar we misten Sylvan die op een Zweedse vakantie was. Van dit Westfriezen-team hadden we nog niet eerder gewonnen en helaas ging het (ondanks de bezielende warming-up onder leiding van Joes) ook deze keer niet lukken. De geel-witten zijn net even wat groter, opeen klein meisjes-smurfje na, die wel de beste van het veld was. Ze zijn ook net even technischer en net even verder dan wij.

Ze scoorden 3x, toen onze Gerrit een keer en vervolgens zij nog 4x. De penalty’s waren duidelijk voor ons, dankzij uitstekend keeperswerk van Maxim en treffers van Novan, Yuiel< Collin en Giel.

Ondanks de uitslag kwam DESS met een goed gevoel van het veld af. We kregen de complimenten van de andere coach omtrent het zeer sportieve gedrag van onze spelers (“Dat was aan het begin van het seizoen wel anders”, zeiden ze daar).

In de kleedkamer was het weer gezellig als vanouds en na een verkwikkende douche en een zakje chips togen we huiswaarts. Met dank aan de moeder van Giel voor het rijden.

Tot woensdag,
Anita

Onze club kan niet zonder vrijwilligers. Sommigen zie je veel en vaak, anderen doen in stilte of achter de schermen hun werk. In deze rubriek leren we onze vrijwilligers kennen door hem of haar een aantal vragen te stellen. Deze keer is het de beurt aan Niels Kuip (27) en Sjoerd Beuker (29).

Waarom twee vrijwilligers in één aflevering? Omdat beide mannen tegelijk in het bestuur zijn gestapt en dit een mooie gelegenheid is om ze voor te stellen. Niels werkt in Wognum bij HERO. Hij is daar Sales Force specialist, wat inhoud dat hij programmeert, portalen bouwt en sales force integreert. Dirk-Jan Doodeman die Chinees praat is voor mij makkelijker te begrijpen dan deze taal, maar na 3x doorvragen komt er een versimpeling van zijn werkzaamheden: “Ik zorg ervoor dat de mensen die het geld binnen halen makkelijk kunnen werken.” Eerder werkte hij als consultant in Haarlem en rondde hij de HBO Informatica af. “Ik had altijd al interesse in computers. Wiskunde was één van m’n betere vakken en de logica die daarbij hoort gebruik ik nu in mijn werk.

Sjoerd is docent consumptieve techniek op de Praktijkschool in Hoorn. Dat betekent dat hij les geeft in koken en horeca. Hij is eerst kok geweest en heeft daarna de docentenopleiding gevolgd. Hiervoor werkte hij als kok bij restaurant Duvels. Daar begeleidde hij cliënten met een licht verstandelijke beperking die daar vanaf de Praktijkschool stage liepen. Via de link met de Praktijkschool bij Duvels is hij gevraagd om docent te worden op die school.

Wat gaan jullie eigenlijk doen bij DESS?
Sjoerd: “Na het overlijden van JP is er een groot gat geslagen in de club. We voelden allebei toch een beetje de verantwoordelijkheid om wat te doen voor de club. Je kan niet alleen de lusten pakken en niet de lasten. Je zal er voor moeten werken als je wil voetballen zoals het altijd gegaan is. We voelen ons hier thuis en willen dit de jeugd ook bieden.” Sjoerd zet voor heel even zijn serieuze gezicht op: “We willen natuurlijk iets achterlaten voor de volgende generatie….” Hij wordt hierna hartelijk uitgelachen door Niels. “Ik vond het ook wel een eer dat Ruud me vroeg. Het is toch leuk als iemand denkt dat je de kwaliteiten hebt om dit te doen.”

Niels: “Ik vind het ook leuk om de jonge spelers die steeds vaker meetrainen en -spelen te begeleiden. Vandaag maakte Daniel Huisman bijvoorbeeld zijn debuut in het eerste. Hij had de beste spits van de tegenpartij in z’n broekzak, dat vind ik mooi.”

De afgelopen tijd werden de heren meteen voor de leeuwen gegooid in hun nieuwe functie (bestuurslid Voetbalzaken). Er moest een nieuwe trainer voor de selectie worden gezocht en daarnaast stopte hoofdtrainer René Kool halverwege het seizoen. De mannen zijn samen met onze voorzitter aan de slag gegaan, vonden een nieuwe hoofdtrainer voor na de zomerstop en een tijdelijke oplossing voor dit seizoen.
Sjoerd: “Uiteindelijk willen we met alle trainers en coaches een keer spreken. De jeugd, de mannen en de vrouwen horen allemaal bij ons takenpakket, dus we willen wel eens kijken hoe het bij alle teams gaat. Dat zal niet allemaal snel gebeuren, maar we gaan het uiteindelijk wel doen.”

Niels: “De club moet gewoon de club blijven. Een gezonde en leuke club. Trainer Jaap Beerepoot zei ooit: “DESS is een slechte voetbalclub, maar een heel gezellige vereniging.” Gezien het niveau waarop we spelen zijn we inderdaad niet de beste club, maar vooral de gezellige vereniging is belangrijk. We hebben bij het eerste altijd de intentie om verzorgd voetbal te spelen. Niet zomaar alles hard naar voren rammen, maar de focus ligt meer op dat het leuk is voor iedereen. We hoeven niet zo hoog mogelijk te spelen. Veel geld investeren om bijvoorbeeld 2e klasse te gaan spelen leidt tot verlies van de aansluiting bij de leden.

Sjoerd en Niels zijn al jaren actief voor de club. Hoe dan? Niels: “Ik ben nu de interim Marc Overmars in het bestuur, maar ik zit ook in de waterploeg, ik koop bier in (de flesjes) en ben aanvoerder van DESS 1. Dat betekent dat ik de kledingtas haal en breng, cadeaus regel voor geblesseerden en soms kantinediensten draai als DESS 1 aan de beurt is. Verder help ik met van alles en nog wat, omdat ik hier heel vaak ben. Sjoerd heeft dat ook.”
Sjoerd: ”Waterploeg en kantinediensten, 10 jaar geleden ooit training gegeven en ik ben spreukenbeuker.”

Niels: “Ow ja, ik ben ook nog redactielid #2 van deze fantastische nieuwsbrief. Bij deze spontane creatieve uitbarstingen klik ik de website in elkaar, is Niek de webmaster en zorgt Jelle voor zo ongeveer alle content.”

Sjoerd: “En ik heb 2x soep gemaakt dit seizoen!”

Ze voetballen allebei al jaren bij DESS. Begonnen als 5- of 6-jarige en nu spelers van DESS 1. Sjoerd: “Ik heb zelfs nog bij de kabouters gespeeld.” Niels: “Een rol die hij nu ontgroeid is, vooral door de rollen die erbij gegroeid zijn…”
Ze kijken uit naar de tijd dat ze veteraan zijn: “9.30 spelen, 10.30 aan het bier, ’s middags het eerste kijken en dan naar De Vang, heerlijke zondag.”

Hun vriendinnen gaan ze dus weinig zien op die zondagen. Niels heeft samen met vriendin Eva (“Daar gaat een hoop tijd en … in zitten.”) een huis gekocht op het Sneekerhof.
Sjoerd woont na een lange periode in Benningbroek, inmiddels in Wognum. Zijn vriendin Laura woont om de hoek (“Ik moet thuis nog even iemand overtuigen voordat ik weer in Benningbroek woon.”)

Beide verheugen ze zich op de Voetbalweek aan het eind van het seizoen. Vooral de editie van 2029: “Dan bestaan we 100 jaar en gaan we er echt iets speciaals van maken.”

Deze enthousiaste jonge bestuurders zijn meer dan welkom bij de club. Je kunt nu eenmaal niet blijven bouwen op mensen die steeds ouder worden. Zij moeten op een gegeven moment opgevolgd worden en dit is een mooi voorbeeld hiervan. We wensen ze veel succes en plezier, al zal dat plezier maken sowieso wel goed komen.