Always Forward-uit is altijd een lastige wedstrijd. Eerdere ervaringen hiermee hebben al veel wedstrijden opgeleverd waar “gedoe” bij kwam kijken: vreemde scheidsrechters, schreeuwende coaches, spelers van andere teams die zomaar komen invallen, rare tijden waarop je moet spelen (17.00 uur bijvoorbeeld) en een sfeer die niet altijd vriendelijk is. We waren benieuwd wat er deze keer zou gebeuren, want één ding is zeker: Always Forward-uit levert altijd verhalen op.
Deze keer kwamen we 0-1 voor tegen Always Forward MO17-2 door een dieptepass van Tess die eigenlijk iets te hard was, maar de keeper twijfelde te lang over wat ze ermee zou doen. Wij hebben dan altijd Julia die nergens op wacht, de bal om de keeper heen speelt en in het lege doel binnenschiet. De wedstrijd ging tot de rust heen en weer, maar er werd niet gescoord. Na de rust viel ons op dat er niet één, maar steeds meer wissels op de bank van Always Forward zaten. De wedstrijd van Always Forward MO17-1 was afgelopen en de ene na de andere speler kwam de MO17-2 versterken. Uiteindelijk scoorden zij, maar de warrige scheidsrechter keurde het doelpunt af om een penalty te geven. Uit de penalty werd het alsnog 1-1.
Hoeveel MO17-1 spelers Always Forward er ook inzette, ze kwamen er niet meer langs. Keeper Lotte hield er een paar ballen mooi uit, de verdediging gaf alles, het middenveld hielp goed verdedigen en voorin probeerden we nog een doelpunt te maken en waren we daar een paar keer dichtbij. Een verdiend punt na hard werken!
Na de wedstrijd kwam de scheidsrechter onze vlagger nog even vertellen dat hij “eerst maar eens een cursus moest volgen voordat hij weer ging vlaggen, want hij snapt er niks van.” Wij waren het hier niet mee eens en vonden dat de scheidsrechter zelf ook wel een cursusje kon gebruiken. Of zoals een anonieme speler het mooi zei: “Het leek wel of de scheidsrechter een taakstraf had gekregen en daarvoor moest gaan fluiten.” Na de wedstrijd hoorden we van spelers van de tegenstander dat ze al hun thuiswedstrijden vooral winnen doordat ze altijd deze scheidsrechter hebben en hij vaak voor hun fluit. Bijzonder….
Een week later gingen we op weg naar Wieringermeer. Chloë kon net als vorige week niet meedoen door een gebroken pols. We missen haar behoorlijk in het veld, maar gelukkig komt ze wel elke zaterdag kijken.
De eerste helft verliep een beetje rommelig. Veel lange ballen, te weinig combinaties, maar wel een mooie, lage voorzet van Maria die Manouk simpel binnen schoot. Ook Wieringermeer wist er eentje te maken voor de rust, dus met 1-1 gingen we aan de limonade.
In de kleedkamer bespraken wat we hadden getraind afgelopen week. De lessen van Antoine en Sander over duels aangaan (“Het hoeft niet onsportief, maar het mag best wat steviger.”) kwamen langs en die werden hier en daar gebruikt. Ook hadden we tijdens de training “partijtje onder de heup” gespeeld. Dit houdt in dat je tijdens het partijtje de bal niet boven heuphoogte mag schieten. Een hard en hoog schot van een verdediger naar een spits is dus fout. De tegenpartij krijgt dan namelijk een vrije trap.
Door deze regel wordt er over de grond gespeeld, moeten medespelers sneller vrijlopen en zich aanbieden en ontstaan er meer combinaties. De tweede helft zouden we dit principe gaan proberen in de wedstrijd.
Er volgden veel combinaties, de lange ballen waren weinig meer te zien en het ene doelpunt was nog mooier dan de ander. Maria schoot er twee in en Esmee sloot af met een mooie knal hoog in de hoek. 1-4 voor ons en iedereen blij. De verdediging verveelde zich op een gegeven moment wel een beetje, dus Inge ging op het middenveld spelen in plaats van laatste man.
Weer een week verder kwam koploper LSVV op bezoek. Bij rust stonden we al 0-3 achter en leek het een kansloze middag te worden. De tweede helft was echter compleet anders. LSVV kwam nauwelijks meer van hun eigen helft af en wij kregen door veel gevaarlijke corners van Esmee de ene grote kans na de andere. Manouk schoot er al snel eentje in, maar wonder boven wonder bleef het daarbij. LSVV kwam in de laatste 10 minuten dan eindelijk bij ons doel in de buurt en dan zal je altijd zien dat zij de twee kansjes die ze krijgen er wel in schieten. 1-5 verloren dus, maar de uitslag paste niet echt bij de wedstrijd.
De laatste wedstrijd voor het Paasweekend kwam Always Forward bij ons op bezoek. De wedstrijd verliep een stuk vriendelijker en rustiger dan die van een paar weken geleden, maar leidde wel tot een 0-1 nederlaag. Gelijkspel had gekund, maar eerlijk gezegd verdienden we dat niet erg. Het spel was niet bijzonder en we kregen niet heel veel kansen. Blijkbaar waren we toe aan een vrij weekend. Hierna gaan we er weer vrolijk tegenaan, want we staan er met een 4e plaats (van de 8 teams) best goed voor. De nummer 1 en 2 hebben wel heel wat punten meer dan wij, maar als we de vorm van eerder dit seizoen weer gaan krijgen, kunnen we best nog (minimaal) een plekje stijgen.
