Categorie archieven: Standaard

“Ben je van de huishoudelijke dienst ofzo?”, vraagt Fer aan Daan.
Daan staat -voor de wedstrijd- net de vloer van de kleedkamer aan te vegen, waar hij zojuist de woensdagtraining-prut van z’n voetbalschoenen heeft lopen stampen.
Daan is eerlijk: ”Nee, maar ik heb het daar zelf neergelegd”, zo bekent hij.
Vorige week was hem dat niet gelukt, uit bij Victoria O, want toen was hij z’n schoenen helemaal vergeten.
Verder schopten we er daar samen 18 doelpunten in en hebben we nog gezellig nagezeten in de kantine boven.

Vandaag zijn we met z’n vijven: Pé en Joes vieren vakantie. Gelukkig bezorgt Lois ons Jinte van de MO11, een ware aanwinst, die het zestal completeert. We treffen Blokkers op deze dag die -net als wij- alles nog hebben gewonnen. De DESS-coach had een prachtig tactisch plan bedacht om deze tegenstander het hoofd te bieden: goed overspelen, Timo als vliegende keep mee, en zo meer.
Resultaat: na 10 minuten staan we met 0-2 achter.
Nieuwe plan in de time-out: we gaan gewoon voetballen zoals we dat altijd doen. Met Matthijs achterin als laatste man. Dat begreep hij. Blokkers had geen schijn van kans meer.

Aanvoerder Fer neemt het voortouw (hij is allergisch voor achter-staan) en schiet er achter elkaar 3 in. Terwijl Djesse zich ontpopt tot een ware dirigent op het middenveld, met een verbluffend spelinzicht.
Ook na rust loopt het als een trein: de grote, sterke jongens van Blokkers komen er niet meer aan te pas. Fer en Daan doelpunten nog een keer, eindstand: 5-2.

Julia fluit af en haast zich naar haar eigen wedstrijd, maar ons rest nog de penalty’s en…..
Bij elke Willie Wortel houdt Timo zijn doel schoon.

Vorig seizoen was dit team wat te zwaar ingedeeld en werd er niet heel vaak gewonnen. Dat betekende weinig voor de sfeer, want die was elke week opperbest. De meiden bleven trainen en de trainers/coaches zorgden ervoor dat iedereen weer met een glimlach naar huis ging. De successen die er behaald werden, waren een reden voor een feestje. In hun geval betekent dat dat er een reisje naar de McDonalds werd gemaakt.

Dit seizoen wonnen we de 2^e wedstrijd en gingen de meiden er bijna automatisch vanuit dat we weer naar de Mac gingen. Dit seizoen zijn we echter een stuk beter ingedeeld en door al dat trainen van de afgelopen jaren ook een stuk beter geworden, dus gaan we er vanuit dat we met enige regelmaat gaan winnen. Als dat elke keer gevolgd wordt door een Mac-maaltijd, kunnen we straks met z’n allen op dieet. Gaan we dan nooit meer wat vieren?

Lois kwam met het idee dat de meiden punten kunnen verdienen door het maken van doelpunten, met z’n allen komen trainen, geen tegendoelpunten krijgen en wedstrijden winnen. De meiden vonden zelf dat ze bij 30 punten hun Mac-tripje verdient hadden. Na de wedstrijd tegen Always Forward hebben de meiden hun 30^ste punt behaald en vandaag was het tijd om de beloning op te halen.

Eerst nog even voetballen tegen Wieringermeer. We vielen vaak aan, maar de laatste man van Wieringermeer stopte ons steeds af. Na de rust gingen Jasmijn en Sterre samen voorin staan en dat was teveel voor deze tegenstander. We wonnen met 3-0 na een solo van Esmee, Sterre’s eerste doelpunt (na een mooie pass van Tess) en een doelpunt van Julia, die de bal goed kreeg aangespeeld van Jasmijn.

Lois en de moeders van Noelle, Sterre en Tess reden ons naar Hoorn en daar hebben we er een gezellige boel van gemaakt. Gelukkig is Esmee expert in de bestelmachine van de Mac (volgens mij heeft ze een abonnement daar) en kregen we snel onze bestelling.

De week erna speelden we tegen Winkel en de eerste helft deden we alles goed, behalve het afmaken van de kansen. Winkel deed dat beter, dus stonden in de rust 0-2 achter. Door goed verdedigen, hard werken en blijven proberen kregen we de 2^e helft weer veel kansen, maar hij wilde er niet in. In de laatste 10 minuten speelden we zelfs met maar 3 verdedigers en een extra spits en toen lukte het uiteindelijk. Esmee begon te rennen met de bal langs de zijkant, gaf een harde lage voorzet en Jasmijn schoot de bal binnen. Met nog een paar minuten te gaan gingen we met alles wat we nog over hadden op jacht naar de 2-2. Maria ging met bal op de keeper af, wilde de keeper voorbij spelen, maar die stak net een been uit. Gelukkig kwam de bal bij Sterre voor haar voeten en zij kon in een leeg doel afronden. Toch nog een (dik verdiend) puntje gehaald deze wedstrijd. Volgende week zijn we vrij, maar daarna gaan we weer verder waar we gebleven waren.

Het mooie van de poule waarin gespeeld wordt is dat er heel veel tegenstanders uit de buurt komen. Dit keer kwamen de gasten uit Spanbroek en liepen er wederom de nodige bekende gezichten in het veld. Een team met voetballend vermogen aangezien ze ongeveer op dezelfde plek als staan in de ranglijst.

Met ruim genoeg spelers begonnen er zich 15 man om te kleden. Bas had dit keer de was gedaan en die had er echt werk van gemaakt. De zweetgeur was eruit maar de vlekken zaten er nog in ;-). Gelukkig herkende iedereen daardoor snel welk shirt hij aan moest trekken dus eigenlijk heel slim gedaan!

Om 9.45 uur werd er afgetrapt waarna beide elftallen elkaar op het middenveld bestreden. VVS kwam er niet doorheen maar ook DESS had moeite het gat in de verdediging te vinden. Verdedigend stond het als een huis maar de aanvallen kwamen moeilijk op gang en verdedigend vielen er grote gaten. Toch was het DESS die op een 1-0 voorsprong kwam na een geplaatste kopbal van Rene Aay. VVS begon het wat meer fysiek op te zoeken en daar kozen ze net de verkeerde speler voor uit. Nadat de eerste VVS –er met zijn volle gewicht tegen Thijs was aangelopen en vervolgens over de omheining in de bosjes in was gestuiterd kwam er een tweede Spanbroeker om het nog eens over te doen. Ook deze man hebben ze een uur moeten zoeken. Het bleek dat hij de Koeientuin ingeslingerd was. Vervolgens gooide ze de handdoek met de opmerking “ben jij van beton ofzo?”. Overigens gaf Thijs na deze tweede schouderduw een schitterende voorzet die uit de handen van de keeper glipte en voor de voeten van Vincent viel. 2-0! Uiteindelijk wist ook VVS te scoren en met een 2-1 voorsprong werd de thee gedronken.

Na de rust hetzelfde spelbeeld. Een slag op het middenveld met zo nu en dan een uitbraak. Uiteindelijk was het DESS die de wedstrijd op slot gooide nadat Vincent een prachtige voorzet op Jelle wilde geven en zijn bal fraai over de keeper het doel in zag vliegen. 3-1. De wedstrijd eindigde vervolgens nog wat grimmig nadat de ex-schoonvader van René besloot dat hij nog even revanche moest nemen op hem. Vermoedelijk had René zijn koelkast te vaak leeg gedronken ….

René Smit, Bas en Vincent gingen er vervolgens vlot vandoor om te gaan darten kijken in Amsterdam en de rest dook snel de kantine in!

De afterparty in de kantine was vervolgens weer van hoge kwaliteit met een mooi gelijkspel van het tweede en de eerste overwinning van het eerste!

Bijzonderheden:

• Bas hoeft voorlopig niet meer te wassen
• Jelle heeft voor het eerst wissel gestaan
• Jan Korver speelt met liespijn net zo lekker als zonder
• Ook om 9.45 uur staat er gewoon publiek langs de lijn.

13 Punten uit 5 wedstrijden! Klasse mannen

We streven er binnen DESS al jaren naar om elk team te voorzien van gesponsorde wedstrijdkleding, zodat iedereen er gelijk gekleed en vooral netjes uitziet bij de wedstrijden. Daarvoor hebben we natuurlijk wel sponsors nodig. Glas Autobedrijf is zo’n sponsor, en een hele trouwe. Zo waren ze de afgelopen jaren de shirtsponsor van ons VR1 team, maar daar kwam met de overeenkomst met onze nieuwe hoofdsponsor Noctiluca Consulting een einde aan. Gelukkig hebben we ze meteen bereid gevonden om één van onze jeugdteams te gaan sponsoren. De gelukkigen zijn de mannen van onze JO11-1 geworden. Op zaterdag 2 november mochten zij zich dan ook, voorafgaand aan hun wedstrijd tegen Spartanen, om 9 uur al in de bestuurskamer melden voor limonade met taart, maar bovenal voor hun nieuwe shirts, broekjes, kousen en een nieuwe teamtas (met wieltjes!!). Omdat het team helaas niet compleet was, en de officiële fotografe verhinderd was, zijn er nog geen nieuwe teamfoto’s gemaakt. Ter compensatie hierbij foto’s van trotse sponsor Rob Tensen, die samen met onze dorpsgenoot John Hogenstijn de scepter zwaait bij Glas, met het nieuwe shirt. Ook de taart is voor het aansnijden en vooral verorberen nog even vastgelegd.

Onze club kan niet zonder vrijwilligers. Sommigen zie je veel en vaak, anderen doen in stilte of achter de schermen hun werk. In deze rubriek leren we onze vrijwilligers kennen door hem of haar een aantal vragen te stellen. Deze keer is het de beurt aan Sonja Ursem (49).

Sonja woont samen met man Claus inmiddels 17 jaar in ons dorp. Ze groeide op in Ursem en voetbalde daar zelf van haar 12^e tot haar 16^e bij Dynamo. Toen ze ging samenwonen met Claus, kwam ze in Wognum te wonen. Claus woonde daar al en voetbalde er tot en met de A-junioren bij Spartanen. Vanaf 2002 wonen ze samen in Benningbroek. Zoon Cas is hier geboren en voetbalt inmiddels in de JO15. Sonja kijkt zowel de uit- als de thuiswedstrijden  van hun zoon en op donderdagavond voetbalt ze bij DESS met de veteranendames.

Wat doe je allemaal bij DESS?
Sinds 6 jaar zorg ik ervoor dat de kantinediensten op zaterdag geregeld worden en ik help mee met de loterij in de Voetbalweek.

Hoe ben je bij die taken terecht gekomen?
Ik draaide zelf al kantinediensten en dat doe ik nog steeds. Op een gegeven moment stopte Margit Kuper met het maken van het schema en heb ik aangegeven dat ik dat wel wilde overnemen. Nu kan ik putten uit ongeveer 35 mensen waarmee we alle zaterdagen kunnen vullen. Dat is voor nu genoeg, maar nieuwe mensen zijn altijd welkom. Er stoppen namelijk ook wel eens mensen, meestal doordat hun kind niet meer op zaterdag voetbalt. Iedere seizoenshelft maak ik een schema waarbij ik probeer 2 a 3 nieuwe mensen in te passen. De meeste mensen die achter de bar staan op zaterdag zijn ouders van kinderen die op dat moment hun wedstrijd spelen. Doordat mijn eigen zoon Cas al vanaf zijn 5^e bij DESS voetbalt, ben ik zelf ook kantinediensten gaan draaien en kende ik veel ouders die ik kan vragen. Nu Cas al een tijdje niet meer op de basisschool zit, is het wel lastiger om de nieuwe ouders te leren kennen.

Hoeveel tijd kost dit je?
Aan het begin van het seizoen en in de winterstop stuur ik een rooster waarop mensen kunnen aangeven wanneer ze niet kunnen, daarna ga ik inplannen en tijdens het seizoen houd ik bij of er wijzigingen zijn in het programma.

Kun je wat meer vertellen over de loterij?
Esther Buijsman en ik hebben de Voetbalweekloterij 3 jaar geleden overgenomen van Afra Appel. Sinds vorig jaar helpt ook Oksana Volska (en haar dochter Alexandra een beetje). We benaderen een aantal sponsoren, halen prijzen op, verdelen de loten onder de coaches en zorgen ervoor dat de boekjes weer ingeleverd worden. Het bestuur helpt bij het benaderen van sponsoren. Sommigen geven prijzen, anderen geven geld. Van dat geld kunnen we bijvoorbeeld de hoofdprijzen kopen. Bij de loterij zijn we 4 avonden aanwezig om de loterij uit te voeren en we bedenken welke prijzen op welke avond verloot worden. Het is leuk om te doen, maar ook best veel werk. Het levert de club een mooi bedrag op en we hebben het ook gezellig met elkaar.

Doe je nog ander vrijwilligerswerk?
Claus doet veel voor het zwembad. Ik help daar ook door kassadiensten te draaien en de abonnementen te maken. Als het voetbalseizoen stil ligt, ben ik veel bij het zwembad bezig en als het zwembad dicht gaat kan ik weer verder met DESS. Bij allebei de verenigingen zie je veel betrokken vrijwilligers. Doordat ons dorp klein is, is iedereen bereid iets te doen in het dorp. Dat is leuk om te zien.