Categorie archieven: Standaard

Onze club kan niet zonder vrijwilligers. Sommigen zie je veel en vaak, anderen doen in stilte of achter de schermen hun werk. In deze rubriek leren we onze vrijwilligers kennen door hem of haar een aantal vragen te stellen. Deze keer is het de beurt aan Nikita Peters (27).

Sinds februari 2016 woont Nikita in Benningbroek. Samen met haar vriend, haar “bonuskind” Stanley en haar eigen kinderen Romario en Leona. Ook zijn er nog 2 kleintjes van hen samen, die tijdens het interview boven lagen te slapen. Een gezellig huishouden, waarin veel plaats is voor voetbal. Romario voetbalt in de JO11, Leona in de MO11 en Nikita traint de JO10. Vorig seizoen speelden Romario en Leona samen in de JO10 en was er rond de winterstop een nieuwe trainer nodig voor dat team. Nikita gaf aan dat graag te willen doen en zodoende hadden we er weer een fanatieke vrijwilliger bij.

De kinderen hebben het voetballen van hun moeder meegekregen. Nikita speelde in haar jeugd eerst bij sv Diemen in een jongensteam, daarna bij Voorland in een meisjesteam en daarna, nadat het gezin binnen Amsterdam verhuist was, bij Kadoelen. Dit alles gebeurde vanaf haar achtste tot haar zestiende.
Het vrijwilligerswerk zat er jong in bij Nikita. Zowel haar vader als haar moeder waren actief bij hun voetbalclub in Amsterdam-Noord. Moeder richtte het dameselftal bij Kadoelen op en was scheidsrechter, vader was coach bij de F-jes (tegenwoordig JO8). Nikita heeft zelf haar scheidsrechterpapieren gehaald en ging vaak mee met haar vader als hij ging coachen.

“Ik vond het leuk om te zien hoe hij met die kleine jongetjes bezig was en hen beter maakte en ook plezier liet maken in het voetballen. Doordat ik dat zag en vaak mee was, ben ik zelf dat team gaan trainen door de week. Mijn vader hielp me in het begin met wat oefeningen en hij bleef de coach, dus samen deden we dat team. Ik was toen 14 jaar en vond toen al het training geven leuker dan het coachen. Ook nu nog geef ik alleen training. Het coachen wordt door Joost Ligthart en Lisa de Niet gedaan. Mijn voorkeur ligt bij de jongste spelertjes. Zij zijn nog kneedbaar en met hen kan ik de basisdingen oefenen en ze leren dat ze samen een team zijn en elkaar moeten helpen.

Bij Kadoelen heb ik toen 2 jaar training gegeven en 2 jaar werden we kampioen. Mijn vader was echt trots op zijn team en op mij toen.”

Inmiddels woont ze dus zo’n 4 jaar in Benningbroek en dat is nogal een verschil met Amsterdam. Het grote voordeel is volgens haar dat de kinderen lekker naar buiten kunnen en op straat kunnen spelen zonder dat er veel verkeer door de straten gaat. Zo kunnen ze lekker zelfstandig naar buiten en zijn ze een stuk vrijer dan dat ze in Amsterdam hadden geweest. Dat de kinderen het hier zo goed naar hun zin hebben is ook de grootste reden dat het gezin van plan is hier nog lang te blijven wonen. DESS is hier uiteraard blij mee, want een fanatieke trainer en 2 leuke spelers zijn meer dan welkom en wie weet wat de twee jongste kinderen in de toekomst nog gaan toevoegen aan onze club…….

Waar we vorige week nog waren gestart met een andere opstelling, was de conclusie dat we deze week beter met de vaste opstelling konden beginnen tegen VVS. Voor de wedstrijd legt Lisa van iedereen een schoen op de grond om de posities nog even duidelijk te maken. Houd het breed, zorg dat Ramon de bal kwijt kan, blijf bewegen en meer van dit soort zinnige teksten. Regelmatig maken we pas in de 2e helft de doelpunten, dus daarom als extra motivatie bij een doelpunt in de eerste helft een traktatie van de coach. 😉

En ja hoor daar stonden de mannen, iedereen bleef aardig op zijn positie staan en ondanks dat er iets te snel 2 doelpunten vielen voor VVS werd er ook al snel gescoord door Sepp. De traktatie was in ieder geval binnen. Tot aan de rust vielen er nog 2 doelpunten voor VVS en was de ruststand dus 1-4.

In de rust hadden de jongens zelf het idee wat er beter moest, speel de bal naar een teamgenoot en niet naar een leeg stuk veld was onder andere de tip. Daarnaast vonden ze het goed gaan en dat was ook zo. We hadden eigenlijk nog gewoon volop kans, de wedstrijd was nog lang. Helaas valt er al snel een doelpunt en staan we met 1-5 achter. Zoveel ouders, opa’s, oma’s die staan te kijken, dit laten we ons niet gebeuren zien we ze denken. Zowaar ontstaat er bevlogenheid om er nog vol voor te gaan en scoort Jens de 2-5. Mika en Dave blokken iedere bal achter, Fynn heeft het middenveld onder controle en Ramon heeft vele weergaloze reddingen!

Time-out, de jongens zijn enthousiast en willen snel weer voetballen. En ja hoor daar gaan ze, Job knalt de volgende goal erin 3-5!

Hier moet nog een punt uit te slepen zijn, vol passie vechten ze voor iedere bal. Ondertussen vragen we aan scheidsrechter Karel hoelang we nog moeten voetballen, nog 8 minuten. Dat valt mee, dit is nog te doen. Na wat schoten tegen de keeper van VVS stijgt de spanning. Naast mij hoor ik de coach van VVS tegen zijn assistent zeggen of de tijd niet al om is, maar nee we mogen gelukkig nog even. En ja hoor, wat iedereen aanvoelt komen gebeurt ook, Sepp knalt de volgende goal er in 4-5! We zijn er bijna… Helaas even later komt het eindsignaal, zo dicht bij een punt waren we al een tijdje niet meer geweest. Al was de wedstrijd iets langer geweest hadden we hem over de streep getrokken, maar het maakt niet uit, wat was het een heerlijke wedstrijd en wat heeft iedereen gestreden en genoten. Op naar volgende week, de laatste wedstrijd voor de welverdiende winterstop.

Onder een prachtige blauwe hemel met de rijp op de velden mochten we op 1 december aantreden op het kunstgras van Blokkers. Een goed bespeelbaar kunstgrasveld met kurkkorrels in plaats van versnipperde autobanden.

Met 14 spelers in de kleedkamer bood Nico zich aan als grensrechter en begonnen Erik en Vincent op de bank als wissels.

De wedstrijd begon weer zoals alle andere weken. Het was weer zoeken naar organisatie met name bij het verdedigen. Blokkers had de zaak wel op de rit en kwam er enkele keren gevaarlijk doorheen. Gelukkig was Ronald vandaag bereid om het doel te verdedigen en dit deed hij uitstekend. Ook DESS werd langzaam aan gevaarlijker en een aantal doelpogingen volgde echter het vizier stond niet op scherp. Na een half uur kwamen de wissels het veld in en niet lang daarna kon Vincent een voorzet van Fred (ook bedankt voor het invallen dusss) afronden.

Na de rust verliet Matthieu het veld om zijn plek aan Jelle af te staan. Super dat er weer bent Matthieu!! DESS zette Blokkers meteen onder druk en al snel werd de bal op de stip gelegd door de uitstekende scheidsrechter. Op zulke momenten komt de grootste koele kikker van DESS naar voren om de bal onberispelijk in de hoek te schieten. Ook dit keer was Jelle weer foutloos. De 3-0 werd gemaakt door René Smit die de bal beheerst over de uitkomende keeper schoot in de lange hoek. Inmiddels was uw verslaggever al op weg naar de kleedkamer met een klaplong en 17 gebroken ribben dus de andere doelpunten heeft hij van horen zeggen. De 4-0 werd gemaakt door onze topscorer René Aay. Er schot op doel kaatste terug en vervolgens nam hij de bal in 1 keer op zijn pantoffel om met een grote krul vlak onder de lat in de goal te verdwijnen. Doelpunt van de week! De buit was binnen en uiteindelijk wist Blokkers de bal ook nog 2 keer in het net te werken. Einduitslag 2-4 voor DESS. Na de wedstrijd bleek dat de koploper gelijk had gespeeld dus het gat met de nummer 1 is nog maar 1 verliespunt. Komende zondag staat de kraker tegen St George op het programma de huidige koploper!

Bijzonderheden:

• De supporters van Rob Vlaar lagen na 5 minuten al gevouwen op de bank ;-)
• Dus Fred deed ook mee
• De vlekken in de tenues worden steeds groter
• We hebben inmiddels al 2 ballen voor de warming up
• Zonder waterzak gaat er niemand liggen

Namens DESS 35+ is er een mail gestuurd naar Blokkers om hen een compliment te maken voor de sportieve wedstrijd, de vriendelijke ontvangst en de uitstekende scheidsrechter.

In deze nieuwsbrief wil ik jullie aandacht vragen voor het volgende.

Wij hebben van ongeruste inwoners van onze dorpen een noodkreet ontvangen. Het is al heel lang duidelijk dat het parkeerterrein van het DESS-complex veel te klein is om in het weekend alle auto’s een plaats te bieden. Dat geldt zowel voor de zaterdag als zondag. Het gevolg is dat spelers en speelsters van bezoekende clubs en supporters in de buurt een parkeerplaats proberen te bemachtigen. Het gevolg daar weer van is dat inwoners hun auto niet meer kwijt kunnen, vreemde auto’s op het oprij pad worden geparkeerd en soms op gevaarlijke plekken de auto’s worden gestald. Met alle ellende van dien. Als er hulpdiensten nodig zijn, kunnen die er niet doorheen. Kortom, een zorgelijke situatie waar we met z’n allen wat aan kunnen doen. Laten we als dorpsgenoten, supporters, spelers en speelsters van de sv DESS het goede voorbeeld geven en onze auto’s zoveel mogelijk op het parkeerterrein bij dorpshuis de Vang parkeren in het weekend. Je kunt binnendoor naar het sportcomplex lopen en zodoende is er genoeg ruimte voor spelers en speelsters, ouders en supporters van bezoekende clubs.

Er worden al zelfs BOA’s gesignaleerd die het niet na zullen laten om verkeerd geparkeerde auto’s te voorzien van een parkeerbon. Dat het zo moet vind ik erg jammer. Laten we proberen het op onze eigen manier op te lossen. Ik hoop dat de bewoners ons de tijd geven om hier wat aan te doen. Iedereen in ieder geval ontzettend bedankt voor de moeite en tot de volgende Van de Voorzitter.

Ruud Wiersma

We zijn best lekker bezig dit seizoen en stonden voor deze wedstrijd op een mooie 5^e plaats op de ranglijst met 10 punten na 6 wedstrijden. Je hebt echter altijd baas boven baas. KGB had voor deze wedstrijd al 21 punten na 7 wedstrijden. Alles gewonnen dus en al 48 doelpunten gemaakt en pas 3 tegendoelpunten. Dit zou dus weleens een lastig potje kunnen worden.

We begonnen in de volgende opstelling:

Wissels: Emma, Tara, Maria.

Het eerste kwartier ging het spel gelijk op. KGB viel soms aan, maar kreeg geen echte kansen. De verdediging had alles onder controle, het middenveld hielp daar goed bij en de aanval werkte hard om de bal voorin te houden. Na wat kansen voor ons die er niet in gingen, zette Esmee het op een lopen en schoot via een been van KGB de bal het doel in. KGB had dus weer een zeldzaam tegendoelpunt gekregen en wij stonden 1-0 voor. Helaas hielden we dit niet vol tot de rust, maar 1-1 was een prima stand.
In de rust waren de meiden terecht trots op zichzelf en gingen we vol goede moed de tweede helft in. We streden voor wat we waard waren en bleven kansjes krijgen, maar ook KGB werd langzaam wat sterker. 5 minuten voor tijd scoorde KGB de 1-2 en even later zelfs 1-3.

Toen de scheidsrechter de wedstrijd beëindigde, hoorden en zagen we grote blijdschap en opluchting bij alle KGB-spelers. Ze hadden tot nu toe alles gewonnen, maar waren in de rust toch wel bezorgd over deze wedstrijd. Het ging voor hen niet makkelijk en ze moesten erg hard werken voor de overwinning. Dat zij uiteindelijk toch wonnen is jammer voor ons, maar dat ze er zo ontzettend blij mee waren is een enorm compliment voor het goede voetballen en de fantastische inzet die de meiden hebben laten zien. Zaterdag spelen we uit tegen FC Medemblik. We hebben er nu al weer zin in!