Categorie archieven: Standaard

Omdat de KNVB onze jeugd nu wel heel veel vrije zaterdagen bezorgde, hadden we vorige week een vrije training bij DESS die vanwege het slechte weer door Nico werd omgezet in een binnentraining bij SEW.

Een groot succes: circa 35 kinderen van alle leeftijden, jongens en meisjes door elkaar. Er waren van alle teams spelers aanwezig en we hebben wel 3 uur achter elkaar partijtje gedaan.

Dit weekend had Jelle voor elk team een oefenwedstrijd geregeld. Wij mochten naar Opperdoes voor een wedstrijd tegen de combinatie Twisk/Opperdoes JO8.

Om 9.00 uur verzamelen: er stonden maar liefst 3 spelers. Matthijs, Timo en Giel hadden er zin in. Daan had zich ziek gemeld en ter plekke bleek dat Djesse dat ook gedaan had, via de app (en die krijgt deze trainer niet mee).

Even verder gekeken bleek ook Fer er te zijn, maar die was niet uit de auto te krijgen! Hij had zich verheugd op een plekje in de JO10, maar dat ging nu natuurlijk niet door. Het kostte moeder een stief kwartiertje, maar ja hoor……daar was nummer 4. Deze zelfde moeder bood aan Pé langs te gaan halen, die het was vergeten en nog voor de TV zat. Vader Giel spurtte naar Joes, die dacht dat hij om 10.00 uur een thuiswedstrijd had.

Oude herinneringen kwamen ongewild bovendrijven: zondag “vroeg” vertrekken en er bij het koppen tellen achter komen dat er maar 8 man staat, wellicht omdat er zaterdagavond teveel aan liquide middelen is gebruikt. Dus: in de auto, Jouke uit bed halen, Eric ophalen, die een walm van Red Bull de auto in brengt, nog een veteraan opsnorren en DESS 2 kon weer voetballen.

Onze nieuwkomer Giel blijkt een goede aanwinst en ook zijn ouders zijn net zo fijn betrokken als die van de bestaande griep. Vader Giel had alleen niet begrepen dat een rij-beurt voor heen én terug is. Vader Timo met Sara en vader Joes vormden het publiek en dit publiek kon genieten van een mooi voetbalspel.

Na 8 minuten had Fer er al 3 inliggen en we besloten de tegenstander wat ruimte te geven door hun twee wissels in te laten zetten. De wedstrijd ging mooi heen en weer. Pé maakte de vierde en Fer schoot nog eens raak.

In de rust was het 5-5. Opperdoes zette toen het enige meisje, tevens hun beste speler van hun team, op doel en helaas was er daarna geen doelpunt meer te maken. Joes werd een paar keer in stelling gebracht en het scheelde bijna niks of hij zat erin. Pé en Matthijs wisselden de laatste man positie af en aanvoerder Timo stond weer werelds te keepen, met de complimenten van het Opperdoezer publiek. Eindstand 7-5, maar wel 8 spelers tegen 6 van ons.

Na afloop douchen in een ruimte met echte kranen (die je naderhand ook weer dicht moet draaien, jazeker, rechtsom), daarna chips van vader Timo, een gezellige nazit en weer op naar huis.

Zaterdag 10.00 uur thuis, Joes (en de anderen ook natuurlijk)

Onze club kan niet zonder vrijwilligers. Sommigen zie je veel en vaak, anderen doen in stilte of achter de schermen hun werk. In deze rubriek leren we onze vrijwilligers kennen door hem of haar een aantal vragen te stellen. Deze keer is het de beurt aan Wiegert Kistemaker (70).

Het is de meeste mensen al wel eens opgevallen: Het DESS-complex ziet er de laatste jaren erg verzorgd uit. Eén van de mannen die hiervoor zorgt is Wiegert Kistemaker. Samen met Theo Bakker en Cor Vlaar is hij er vanaf het ontstaan van “de groenploeg” bij. In de loop der tijd zijn er verschillende mensen bij gekomen en nu bestaat de groep uit een man of tien.

“In het begin waren we bezig met achterstallig onderhoud. Het welkomstbord bij de ingang was bijvoorbeeld helemaal groen uitgeslagen, onkruid groeide tussen de tegels en er verdwenen vaak ballen achterin de bosjes, omdat daar geen looppaden waren en je er dus bijna niet kon komen. We zijn 3 jaar geleden begonnen en nu zijn we bij. Tegenwoordig plegen we vooral onderhoud en zijn we soms bezig met grotere projecten, zoals afgelopen zomer de nieuwe verlichting. Het volgende project wat nog staat te gebeuren is het aanpakken van het plafond om het geluid in de kantine beter te krijgen.

Ik hoor nu vaak mensen zeggen dat het er netjes uit ziet bij DESS en dat is fijn om te horen. Het is niet de reden dat we het doen, maar complimenten krijgen voor je werk is altijd prettig.

Bij DESS ben ik ook degene die de scheidsrechter van het eerste ontvangt. Een uur voor de wedstrijd ben ik aanwezig en drink ik even een kop koffie met de scheidsrechter. Ik vind het belangrijk dat zo iemand niet om zich heen kijkend rond loopt en geen idee heeft waar hij moet zijn. Als je een scheidsrechter ontvangt en na de wedstrijd even nabespreekt met hem, gaat hij met een goed gevoel naar huis en komt hij graag nog een keer. Ik doe dit nu 5 jaar en het wordt gewaardeerd door de scheidsrechters hoor ik vaak.

Vroeger heb ik zelf ook veel gefloten. Ik ben geboren in Abbekerk en begon met fluiten met bij ALC. Later ben ik voor de KNVB gaan fluiten. In 1974 heb ik mijn scheidsrechterspapieren gehaald. In 1978 zijn Margreet en ik op de Westerstraat in Sijbekarspel gaan wonen. In de jaren ’80 ben ik een tijdje gestopt met fluiten. Ik had er gewoon even geen zin meer in. Toen onze zoons Wouter en Martijn gingen voetballen bij DESS kwam ik als vader natuurlijk bij ze kijken. Op een gegeven moment moet er een keer gevlagd worden of is er eens geen scheidsrechter en zo rolde ik er weer in.
Later heb ik samen met Pieter Gorter een aantal jaren het team van Ruben begeleid. Ook met Rien Bouma samen heb ik dat nog gedaan. Ik liet altijd de spelers zelf een verslag schrijven. Iedereen kwam aan de beurt en ze leverden het bij mij in. Ik keek het even door en leverde het dan in bij de Odessa.

Uiteindelijk ben ik weer gaan fluiten. Ook de teams waar mijn eigen kinderen in speelden. Ik vond dat niet lastig. Je fluit elke wedstrijd naar eer en geweten, het maakte voor mij niet uit of mijn eigen kind een overtreding maakte of iemand anders. Ik floot zoals ik dacht dat het hoorde, ongeacht de persoon.

5 jaar geleden ben ik definitief gestopt. Vanaf dat moment ontvang ik de scheidsrechters.”

Heb je zelf ook gevoetbald?
Ik heb ooit 1 jaar gevoetbald. Toen ik een jaar of 18 was speelde ik een jaar bij ALC. Ik werd in de spits gezet, omdat “die lange jongen in de spits vast nuttig kon zijn.” In mijn eerste wedstrijd maakte ik meteen 2 doelpunten, dus ze dachten een geweldige speler te hebben. Later bleek dat dat de enige keer is geweest dat ik 2x scoorde in 1 wedstrijd. Zelf had ik al snel door dat het leiding geven beter bij mij paste dan het voetballen. Daarom ben ik meteen daarna begonnen met fluiten.

Wat doe je buiten het voetballen om?
“Bij Leekerweide doe ik nog vrijwilligerswerk. Ik ga naar buiten met cliënten die 1 op 1 begeleid moeten worden. Op de tandem of duofiets of in de rolstoel neem ik ze mee naar buiten en zijn ze in de buitenlucht lekker bezig. Zo’n 20 jaar geleden ben ik als vrijwilliger begonnen bij Leekerweide en na een tijdje vroegen ze me om daar te komen werken. Ik was keurmeester van schapen, dus het was wel heel wat anders, maar door interne opleidingen te volgen kon ik daar goed gaan werken. Vaak ging ik zwemmen met cliënten in De Goorn en was ik betrokken bij de dagbesteding.

Verder vind ik het heerlijk om te puzzelen. Zonder muziek erbij en lekker het hoofd leeg maken.”

Wat een gebruik geworden is bij de eerder genoemde groenploeg is dat de leden bij elkaar op verjaardagsvisite komen. Verder zijn er nog meer activiteiten ingezet:
“Om 10.00 uur gaan we op de koffie en eten we een taartje. Morgen (donderdag) ben ik aan de beurt, want dan word ik 71 en staan ze bij mij voor de deur.
Ook zitten we rond de Kerst met de hele ploeg te eten in de kantine. Allerlei verhalen komen dan weer boven tafel, vooral van vroeger. Sommige verhalen heb ik al meerdere keren langs horen komen, maar er komen steeds nieuwe mensen bij die de verhalen nog niet kennen, dus ze kunnen steeds weer verteld worden. Dat de groep steeds groter wordt is het gevolg van de gezelligheid die we hebben. Dat is natuurlijk erg belangrijk: gezelligheid.”

Namens alle DESS’ers: Alvast gefeliciteerd Wiegert!

Zondag 1 maart ging tot onze grote schrik de wedstrijd tegen WSW ineens door. Eerder was deze pot al 2 keer afgelast geweest. Waarschijnlijk hadden weinig spelers vertrouwen in het doorgaan van deze wedstrijd want het was niet makkelijk om voldoende spelers op de been te krijgen. Uiteindelijk werd het team aangevuld met Patrick, Fred en onze skileraar Vincent Vriend. Aangezien het tweede elftal dit seizoen uit de competitie is gehaald zijn alle spelers van het tweede die ouder zijn of qua niveau ouder lijken dan 35 van harte welkom bij de Vets.

Eenmaal op het complex aangekomen bleek waarom deze wedstrijd eerder afgelast was. Het veld was echt slecht. Niet zozeer door de regen maar meer door de enorme hobbels in het veld en het gras dat op sommige plekken echt meer dan 20 cm lang was waar er een meter verder geen grasspriet te bekennen was. Gelukkig trokken we ons niets aan van deze truc van WSW om ons punten af te troggelen en begonnen we snel aan de warming up. Jacob was echter nergens te bekennen terwijl we de in de kleedkamer nog gezien hadden. Na 3 uur zoeken bleek dat Jacob de wc in een andere kleedkamer had bezocht waar wij netjes de deur op slot gedraaid hadden….. Gelukkig was de scheidsrechter bereid om te wachten waardoor we toch nog compleet aan de wedstrijd konden beginnen.

Het was even wennen aan een bal op dit veld want de inschietballen waren we vergeten mee te nemen. WSW maakte daar graag gebruik van en stoomde enkele keren behendig op richting het DESS doel. De defensie stond echter zoals al vaker dit seizoen als een huis dus tot gevaarlijke momenten kwam het niet. Het bleef bij een vrije trap die door onze uitstekend keepende Matthieu werd geblokkeerd. Uiteindelijk wist DESS twee keer te scoren voor de rust. De eerste was een streep van Patrick die met 15 kilometer per uur op de keeper af kwam die vervolgens de bal door zijn handen liet glippen. De tweede werd gemaakt door Vincent, ehh Vincent V, ehh Vincent Vermeulen om verwarring met Vincent Vriend te voorkomen. Hij liet de verdediging op snelheid achter en schoot beheerst in de hoek.

In de rust werd Jelle gewisseld. Na een verkoudheid was de lucht wel wat aan het op raken bij hem. Vriend verving hem. Na rust heerste DESS en wisten ze er uiteindelijk nog 4 in te leggen. De derde was een Juul Ellermannetje van Vermeulen na een misser van een verdediger, de vierde een beheerst schot van Fred, de vijfde wederom Vermeulen na een mooie pass van Vriend en het slotakkoord was voor Vriend nadat hij eerder een 100% kans had gemist. Het bleek toch lastig om met skischoenen aan te voetballen gaf hij later toe. De enige tegengoal was een mazzeltje door de wind die de bal het doel in blies.

Bijzonderheden:

• Jacob durft niet meer naar de wc voor de wedstrijd en doet het voortaan gewoon tijdens de wedstrijd
• Vincent Vriend scoort altijd en overal en soms ook met voetbal
• Kjell werd het veld uitgestuurd maar stiekem niet
• Een groot deel van de E1 van WSW lijkt op Kjell maar volgens hem kan dat helemaal niet
• Matthieu heeft de kleren gewassen en goed gekeept dus staat de volgende keer in de basis
• Erik Appel heeft geen vrienden in Wijdenes

Onze concurrent heeft punten laten liggen dus in verliespunten staat DESS slechts 1 punt achter de koploper! Mannen blijft trainen, blijf komen op zondag en laten we vooral doorgaan met deze leuke jaargang waarin we naast mooie wedstrijden ook heel veel plezier met elkaar maken!

Doordat coach Jolanda het hele weekend druk was met carnavalsactiviteiten, mochten Anita en ik vandaag het sterrenteam van de MO11 coachen. Er misten behalve de coach ook een aantal spelers, waardoor Tess, Luna en Maria kwamen invallen. Zo zouden we met 10 spelers richting Purmerend vertrekken, maar bij het vertrek misten we Roos en Rahaf nog. Roos bleek altijd te worden opgehaald, dus die haalden we thuis op en ook bij Rahaf gingen we even langs. Toen ik aanbelde werd de deur opengedaan door Rahaf in een mooie pyjama. Met hulp van broer Omar en haar moeder zat Rahaf met voetbaltas en een goed humeur 5 minuten later in de auto. Zo kwamen we toch met 10 spelers aan in Purmerend waar we na snel omkleden en een korte warming-up aan de wedstrijd begonnen.

Purmersteijn was een gelijkwaardige tegenstander en we moesten hard werken om vandaag een overwinning te behalen. Roos had het op een gegeven moment een beetje koud op doel. Dat is vervelend voor haar, maar wel een goed teken: ze had niet zoveel te doen! Als de bal wel in haar buurt kwam, hield ze die tegen en schoot hem met een harde knal weer naar een medespeler. In de verdediging regelde Julia dat iedereen op z’n plek stond, hield Nienke haar mannetje goed in de gaten en stormde Tess regelmatig met de bal aan haar voet langs de lijn naar voren. Rahaf liep op het middenveld alle tegenstander voor hun voeten. Steeds als zij dachten dat ze even rustig een pass konden geven, rende Rahaf weer op ze af.

In de rust stonden we met 2-1 voor. Luna gaf twee mooie voorzetten en Jaylonique schoot deze ballen netjes langs de keeper. In de tweede helft moesten we dus wel net zo hard werken als de eerste helft, want Purmersteijn was nog niet verslagen. In het eerste deel van de tweede helft hadden we het even moeilijk en kreeg de tegenstander wat kansen, maar uiteindelijk was het Jaylonique die er 3-1 van maakte, na een mooie pass van Maria.

Vanaf dat moment kwamen we weer meer aan aanvallen toe en lieten Leona en Annaroos zien dat ze ook wilden scoren. Iedere aanval gingen ze mee naar voren en speelden ze mooi over met de andere aanvallers. Uit een van deze aanvallen kreeg Maria de bal voor haar voeten en zij twijfelde niet. Met een mooi schot in de hoek kwamen we op 4-1 en zo wonnen we deze wedstrijd.

De penalty’s werden gewonnen door Purmersteijn. Hoewel Roos er veel tegenhield, gingen er toch 3 in. Bij ons scoorde alleen Maria. Na de wedstrijd waren we allemaal erg blij met de overwinning en gingen we met een goed gevoel weer naar huis.

Jelle

Onze club kan niet zonder vrijwilligers. Sommigen zie je veel en vaak, anderen doen in stilte of achter de schermen hun werk. In deze rubriek leren we onze vrijwilligers kennen door hem of haar een aantal vragen te stellen. Deze keer is het de beurt aan Arjen Zee (40).

Arjen is typisch zo’n vrijwilliger waarvan veel mensen niet weten dat hij iets doet bij DESS. Wat wel opvalt is dat er de laatste jaren verrassend veel goede jeugdkeepers rondlopen. Sinds januari 2017 geeft hij hen keeperstraining en het resultaat is te zien.

“In de Voetbalweek van 2016 werd ik gescout. Ronald ten Pierick ging stoppen als keeperstrainer voor de jeugd en met de zin: ”Je reflexen zijn nog goed, wil jij onze nieuwe keeperstrainer worden”, werd ik gelokt. Mijn zoontje Marco voetbalde toen in de F-jes en ik vind dat als je kinderen ergens actief zijn, je zelf ook iets moet doen, bijvoorbeeld in de rol van vrijwilliger. Marco assisteert me al 3 jaar bij de trainingen. Ik coach en doe het liefst zelf nog mee en Marco kan mooi schieten. Sinds anderhalf jaar staat mijn andere zoontje Ramon bij zijn team op doel en doet hij dus mee met de keeperstraining.

Alle keepers van de jeugd geef ik nu training. Jordi en Wess al vanaf het begin en de rest is er in de loop van de tijd bijgekomen. Jordi geeft nu de keepers van de meidenteams weer training, dat enthousiasme is leuk om te zien. In al die jaren is dat ook hetgeen ik het leukst vond: de motivatie van de kinderen. Er komen weinig afberichten en het resultaat is mooi om te zien, want we hebben goede jeugdkeepers rondlopen.”

Keepers hebben met andere zaken te maken dan spelers, dus dat daar aparte aandacht voor is, is logisch. Ook het materiaal behoeft extra aandacht. Keepershandschoenen zijn er in vele soorten en maten, maar ze zijn niet allemaal even goed. Arjen is dan ook geregeld met keepers mee geweest naar de winkel om handschoenen uit te zoeken en heeft alle keepers een bidon gegeven waarmee ze voor de training en wedstrijd hun handschoenen nat kunnen maken, zodat er betere grip is.

Buiten deze vrijwilligerstaak heeft Arjen zich in de afgelopen jaren van verschillende kanten laten zien. Als invalscheidsrechter, invalcoach en coach van een zaalteam bij het wintervoetbal. Nooit te beroerd om ergens mee te helpen dus.

Dat helpen komt ook goed van pas bij zijn andere hobby: de brandweer. Als bevelhebber bij het korps van Abbekerk oefent hij elke maandag en heeft hij met z’n collega’s zo’n 30 a 40 oproepen per jaar. Ook helpen zij bij de badeentjesrace op Koningsdag, het afspuiten van de deelnemers tijdens de vijfkamp van de kermis en de Sinterklaasintocht. Dit alles gebeurt naast zijn werk bij Obdam Mechanisatie (landbouwmechanisatie), waar hij magazijnchef is, maar ook graag in de winkel met klanten bezig is. Daarnaast perst hij balen in de zomer als loonwerker en is hij sinds een tijdje druk bezig met de verbouwing van de boerderij waar hij straks gaat wonen. Die boerderij is zijn ouderlijk huis en het plan is dan ook dit jaar terug te verhuizen naar Lambertschaag.

“Sinds 2004 woon ik samen met mijn vrouw Martine in Sijbekarspel. In 2006 is Martine daar een schoonheidssalon begonnen. We gaan terug naar Lambertschaag om weer in de boerderij te kunnen wonen. Ik kom daar vandaan en heb er vroeger zelf ook gevoetbald. Bij ALC heb ik vanaf mijn 10e op doel gestaan. Daarvoor zat ik op judo en nadat ik een keer had meegedaan met schoolvoetbal (op veel te grote schoenen) ging ik uiteindelijk voetballen. Ik had een hekel aan koppen en de bal uit m’n handen schieten vond ik mooi en kon ik goed, dus ik ging keepen. Toen ik 18 was ben ik een keer uitgenodigd door Foppe de Haan om mee te trainen bij sc Heerenveen. Samen met Hans Vonk trainen is iets wat ik niet meer vergeet. Ik reed daarheen met Alex Pastoor en trainde die dag mee, daarna is het niets geworden, maar die ervaring is schitterend.
Bij ALC trainde ik in de A1 al extra mee met de selectie en speelde ik ’s ochtends met de A1 en zat ik ’s middags bij het eerste op de bank. Op een gegeven moment speelde ik bij ALC in het tweede en ging ik ’s middags bij het vriendenteam van DWB 3 voetballen. Uiteindelijk ben ik gaan keepen bij DWB. In totaal heb ik 15 jaar bij ALC gespeeld en nog 5 jaar bij DWB. Op mijn 31e ben ik gestopt om mijn bevelhebberspapieren te halen bij de brandweer en omdat Marco toen geboren werd.”

Het geven van keeperstraining is door de verbouwing voorlopig ten einde gekomen, maar een opvolger is al gevonden: Stef van Diepen neemt de rest van dit seizoen de taak van Arjen over.

“Als er iemand nodig is, weten jullie me te vinden en misschien kom ik na de verbouwing wel weer terug, je weet nooit hoe het loopt.” Zo kennen we Arjen bij DESS: hij staat altijd klaar voor anderen en is nooit te beroerd om te helpen.