Categorie archieven: Standaard

Mocht je geld willen winnen met het inzetten op de uitslag van een wedstrijd van de MO15, dan maak je alleen kans als je geld inzet op een 3-1 overwinning voor ons. Alle drie de bekerwedstrijden hebben we namelijk gewonnen met 3-1, waardoor we dus ook door zijn naar de volgende ronde.

De eerste wedstrijd wonnen we van VVS door doelpunten van Maria (2) en Noëlle, daarna kwam Winkel (doelpunten van Julia, Esmee en Noëlle) en afgelopen zaterdag moesten we naar SVW.

Voor de wedstrijd wisten we dat we naar de volgende ronde zouden gaan als we zouden winnen of gelijk spelen. Verliezen was dus geen optie. De tegenstander wist ook dat ze alleen wat zouden hebben aan winst, dus het beloofde een pittig potje te worden. We misten wat  spelers vandaag. Door verschillende redenen waren Noëlle, Phiene en Manouk afwezig. Gelukkig hebben we dan nog steeds 12 meiden over, dus iedereen kon lekker veel voetballen vandaag.

Met een mooi zonnetje en weinig wind begonnen we aan de wedstrijd. Al snel kregen we een goede kans. Jasmijn gaf een mooie bal op Maria en die kon op de keeper af lopen. De keeper kwam echter goed uit en hield het schot goed tegen. Gelukkig wist SVW deze manier van kansen krijgen niet te stoppen en zo gebeurde hetzelfde al snel nog een keer: Jasmijn zakt wat in, draait om en geeft een goede pass op Maria. Maria is niet bij te houden door haar mannetje en gaat weer op de keeper af. Nu kiest ze ervoor om niet alleen maar hard te schieten, maar vooral goed te mikken. De bal gaat nu minder hard, maar wel langs de keeper en zo staan we 1-0 voor.

Nu zal SVW het wel doorhebben, zou je zeggen, maar nee…. nog steeds in de eerste 10 minuten van de wedstrijd krijgt Maria weer de bal van Jasmijn en gaat ze op de keeper af. Wat zal ze doen? Hard schieten of gericht? De keeper komt weer uit en wacht af wat Maria kiest. Het wordt echter geen van beide. Je kan namelijk ook met de bal om de keeper heen lopen als die zo veer uit haar doel komt. Als je eenmaal voorbij de keeper bent, hoef je de bal alleen nog maar in een leeg doel te schieten en we staan met 2-0 voor!

Hierna komt SVW vaker bij ons doel. Tess moet een paar keer ver haar doel uit en doet dat gelukkig hartstikke goed. Een paar keer komen we goed weg, doordat SVW de bal of naast het doel schiet. We halen zonder tegendoelpunten de rust.

In de tweede helft staat Tara altijd op doel en ook zij doet precies wat we van haar verwachten. 1x kon ze helaas niet voorkomen dat er gescoord werd. Het was nu 2-1 en SVW gooide er nog een schepje bovenop. Ze wilden toch wel erg graag naar de volgende bekerronde. Wij lieten dit natuurlijk niet toe en door hard werken en rustig blijven overspelen als we de bal hebben kwamen we weer vaker bij het doel van SVW in de buurt.

Zoals gezegd winnen wij “altijd” met 3-1, dus we hadden nog een doelpunt te goed. In de laatste minuut schoot Esmee een corner vlak voor het doel en was het Jasmijn die het best stond op te letten. Zo wonnen we ook deze wedstrijd met 3-1. Nu kijken hoe lang we het vol kunnen houden in de competitie….

Deze week heb ik de eer verslag uit te brengen over het reilen en zeilen van het Dess Team Vrouwen 2.

Reilen en zeilen .. hmmm volgens mij zitten ze allemaal op voetbal !

En hoe ! Jeetje ! Aangezien de nieuwsbrief om de 2 weken wordt uitgebracht, breng ik jullie dus een verslag van de afgelopen 2 wedstrijden.

Die eerste zondag tegen VVS’46 schepte moed voor de wedstrijd van 6 september. We moesten in de beker tegen KSV VR1. Volgens de statistieken was dit de gedoodverfde winnaar van de bekerpoule en zouden ze alles winnen met 2 vingers in de neus.

Maar toen stond daar plotseling Dess … De coach begon zijn praatje met : “Dames , KSV moet winnen, wij mogen winnen.” Die woorden zinderen nog steeds na, eigenlijk is het inderdaad zo .. De tegenstander moet gewoon winnen, want dat wordt min of meer geëist van elk team .. maar wij, de Dames 2 van S.V. Dess mogen elke week voetballen, mogen elke week trainen en mogen elke week winnen. Geen verplichtingen, maar hoe mooi is het dan als je dat mogen ook omzet in een winst elke week weer ? Dan kunnen we uiteindelijk dromen van het feit, dat we ook “mogen” kampioen worden.

Natuurlijk loop ik nu ver op de feiten vooruit, maar het is wel een fijn gevoel dat mogen …

In zulke wedstrijden merk je dan gauw hoe het voelt om tegen een hogere klasse te voetballen. KSV was gretig, fel, zette voortdurend druk en gaf geen ademruimte. Onze dames hadden hier de eerste 10 minuten moeite mee, maar kwamen steeds vaker er voetballend uit. We gaven partij, we brachten weerstand en we gaven ons niet gewonnen zonder slag of stoot. Af en toe voelden wij als coaches dat wij ook wel een kansje zouden maken, maar dan moest de focus blijven, dan moesten we vechten als leeuwen. De 1-0 voor KSV viel, maar we gaven niet op. Onze dames, gaven een mooi antwoord, door vanuit een corner de 1-1 te maken. Iedereen was door het dolle heen. KSV moest winnen .. zoveel was duidelijk, ze drongen steeds meer aan en het doelpunt hing lange tijd in de lucht. Cynthia, onze doelvrouw was alert, het vizier van KSV stond niet op scherp en al die kleine gelukjes brachten ons tot het mirakel van de dag ! Een knappe voorzet van Amber en Esmee scoort de 1-2. We mochten winnen en hoe ! De scheidsrechter had een heel merkwaardig horloge. Het gaf telkens weer 2 minuten extra tijd aan. De coach ging erbij zitten, die had nog net geen hartaanval en toen de scheidsrechter zijn klokje het weer deed, floot hij af. Wat een ontlading !!

KSV – Dess VR2 1-2. Terecht trots op deze kanjers !!!!

Zondag 13 september, uiteraard moeten we nog even bespreken hoe we afgelopen zondag de overwinning hebben gevierd en dat het een pittige wedstrijd was. Maar de focus ligt op deze week.

Alweer samen naar Heerhugowaard, deze keer naar WMC. De club had het goed geregeld, 2 grote kleedkamers en alle voorzieningen tegen corona getroffen. Petje af ! Net zoals wij bij Dess het prima regelen, vonden we het fijn, dit ook ergens anders te mogen ervaren.

Het zonnetje scheen. Het nodige extra water was voorzien. 90 minuten knallen dames !! Als we deze winnen, dan gaan door in de beker. Voor de meesten van ons een unieke ervaring, want dat was nog niet vaak voorgevallen. “We mogen weer” zo begon Marco zijn praatje. “We mogen weer winnen” Ik denk dat we deze zin er de rest van het seizoen inhouden… vindt hem zo leuk klinken.

Na enkele minuten, konden we het spel al bepalen. We kregen een penalty. Gelukkig dachten de meiden aan mijn portemonnee. Cynthia had zomaar de penalty kunnen nemen ( hint voor de volgende keer )

Lisa nam de penalty en besloot het publiek te vermaken. Keihard op de paal. In de wir war die daarna ontstond gingen er een paar dames tegen de grond en ja hoor opnieuw een penalty voor Dess VR2.

Lisa in de herkansing. Deze keer schoot ze strak in de rechterhoek. Het eerste verlossende doelpunt. Daarna ging het eigenlijk heel snel. Karlijn met een mooie voorzet en Amber kon het moeiteloos afmaken. 0-2 … We beseffen, dat we deze wedstrijd naar ons hand kunnen zetten. Alleen ging iedereen teveel mee in het spelletje van de tegenstander. Lauryn gaf nog even aan dat ze haar dag niet had, terwijl ze een dijk van een wedstrijd voetbalt. Vraag me dan af, hoe het is als ze wel haar dag heeft.

De 2e helft mogen we gewoon het verschil maken. Laten we de poule winnen ! We hielden ons praatje op het veld. De limonade werd naar ons toegebracht en samen gingen we voor een geweldige 2e helft. Esmarelda onze assistent coach heeft magische handen zei ze en zou Anouk haar kuiten even los masseren. Dat hebben we gemerkt hoor !

Iedereen werkte mee, Sabine vloog over het veld in alle posities. Alexandra die van de spits naar een rechtsachter positie gaat en ook daar haar mannetje ( vrouwtje ) uitspeelt. De 0-3 kwam van een voorzet van Anouk en Amber scoort de 2e van de dag. En neen, we zijn nog lang niet klaar. Vlak daarna mocht Iris scoren op aangeven van Amber, de 0-4 is een feit.

Anouk neemt een corner en Iris kon hem feilloos inkoppen, ja hoor, daar is dus de 0-5. De 0-6 kwam van Anouk, die op aangeven van Esmee het doel vond. En de 0-7 kwam van een vrije trap die Anouk netjes binnenschoot. ( Esmarelda haar magische handen hebben hun werk gedaan ).

WMC – Dess VR 2 7-0. Wat een team !!!

Gelukkig schrijf ik niet elke week het verslag, de nieuwsbrief zou te klein worden. Neemt niet weg, dat ik als één van de coaches ontzettend trots ben op mijn meiden. Het bekeravontuur gaat door.

We mogen verder bekeren en we mogen weer verder in het avontuur. Volgende week start de competitie en mogen we daar ook weer gaan voor de winst keer op keer.

Dames, ik ben blij dat ik jullie coach “mag” zijn.

Mireille

Onze club kan niet zonder vrijwilligers. Ook dit seizoen zullen er verschillende mensen voor even op de voorgrond treden, zodat we hen beter leren kennen.  Deze keer is het de beurt aan: Ruud van Leeuwen (48).

Toen zoon Karel van de F-jes doorschoof naar de E-tjes werd Ruud actief als vrijwilliger bij DESS en meteen maar goed ook: Trainer en coach van het team van zijn zoon en een jaar later in het jeugdbestuur gestapt. Dit hield ook in dat hij velddiensten draaide op zaterdag in samenwerking met Jack Vlaar. Inmiddels is dit 6 jaar geleden en heeft hij in die tijd ook vele andere werkzaamheden verricht: scheidsrechter in noodgevallen, vlagger, helpen bij jeugdtoernooitjes, noem maar op. “Als coach was ik vaak fanatieker dan de spelertjes, maar wel altijd positief.”

“Zoals zoveel vrijwilligers begon ik door mijn kinderen met mijn werkzaamheden bij DESS. Je wilt je kinderen laten sporten, dus waar doe je ze dan op in Benningbroek? Op voetbal, dus bij DESS, bij gebrek aan beter. Je probeert door jouw kinderen bij DESS te laten spelen het niveau van de club natuurlijk wat omhoog te krijgen.” Hierna volgt een harde lach en een vette knipoog.

Later kwamen ook zoons Guus en Bram op voetbal. Toen Karel werd doorgeschoven naar een hoger team, werd Ruud coach van Guus. Wat opviel tijdens de trainingen die hij gaf was de discipline die zijn teams hadden. Er werd netjes opgeruimd met z’n allen, het taalgebruik was netjes en “op een lijn staan” betekent ook echt op een rechte lijn staan. Dit alles bereikte Ruud zonder te schreeuwen en als je de reacties van zijn spelers hoort waren ze allemaal gek van hem.

Zelf heeft hij ook gevoetbald. Of beter gezegd: gekeept. “Ik speelde vroeger bij FC Engelen in het gelijknamige dorp waar ik woonde. Ik begon daar in de F-jes en heb tot mijn 21ste bij die club gespeeld. De laatste 3 jaar zat ik in de selectie en speelden we met het 1e elftal in de 3e klasse. Tot de A1 en A2 heb ik heel lang samen gespeeld met dezelfde spelers. Een echt vriendenteam waren we. De A-tjes waren al wel op selectieniveau aan het voetballen. Elke week kon je in de A1 of de A2 worden opgesteld. Toen we met het 1e degradeerden naar de 4e klasse ben ik gestopt. De sfeer op de training werd grimmiger. Spelers probeerden op de training hun concurrent een schop te geven, zodat ze zelf konden spelen op zondag. Negatief fanatisme, daar hield ik niet van.
Engelen is een vergelijkbaar dorp als Benningbroek en Sijbekarspel. Iedereen in het dorp voetbalde toen. Nu is de club veel groter geworden, net als het dorp. Ze hebben nu zo’n 1000 leden.

De liefde dreef Ruud vanuit Brabant naar onze regio. Samen met Marloes gingen ze op de Mient wonen om later te verhuizen naar hun huidige woning tegenover het dorpshuis. “Toen ik hier kwam wonen ben ik hier ook weer gaan voetballen. Ik had 11 jaar niet gespeeld, maar ging samen met mijn zwagers bij Grasshoppers in de selectie voetballen. Ik speelde onder trainer Bert Blank veelal in het 2e, maar heb het daar erg naar mijn zin gehad. Het was een leuke groep en ik werd goed ontvangen. Na 2 seizoenen ben ik vooral door blessures gestopt. Ook kwamen de kinderen om de hoek kijken in die periode. René Kool heeft me nog geprobeerd naar DESS te halen. Hij was voorzitter toen hij me belde. Ik heb dat toen niet gedaan.

Onze club heeft een mooi complex met de Ledverlichting en de nieuwe robotmaaier. Ook is de kleding en sponsoring goed voor elkaar. Ieder team heeft zijn eigen tenue en eigen sponsor. Vroeger kregen wij in de B-jes pas sponsorkleding. Een vader die een marktkraam had wilde wel sponsoren. Bij de club hadden we ook een team wat wel de sponsoring zelf regelde. De selectie had een trainingspak en tenue, maar zij hadden ook schoenen, tassen en allerlei andere zaken. Daar heeft het bestuur uiteindelijk een stokje voor gestoken. Dat team zag er veel beter uit dan het eerste elftal!

Voor DESS hoop ik dat de club gezond blijft en dat er veel jeugdleden blijven komen. Zoek elkaar op, ook in deze tijd. Samen voetballen kan nu en is lekker buiten sporten.

Wat beter zou kunnen is wat vers bloed in de bestuurlijke functies, zoals het bestuur, jeugdbestuur, scheidsrechters, enz. Je leert best veel van het vrijwilligerswerk en zoveel tijd als je denkt dat het kost, doet het nooit. Meld je aan, help de club en wordt er zelf ook wijzer van!

Als laatste wil ik de ouders graag oproepen om bij de kinderen te komen kijken. De boodschappen kunnen gerust op een ander moment worden gedaan dan tijdens de wedstrijd. Kinderen vinden het fantastisch als er publiek voor ze is.

Foto links: Ruud als jonge keeper in 1988 tijdens een jaarlijkse training van Jan van Grinsven (destijds 1e keeper van FC Den Bosch)
Foto rechts: Ruud in actie als jeugdtrainer van DESS.

Vorige week hebben jullie kunnen lezen dat de jongens van JO-13 goed waren begonnen. Dat het deze jongens niet veel uitmaakt of ze een halfjaar geen wedstrijden spelen, was wel duidelijk. Na de mooie overwinning was er het vertrouwen om door te pakken. En zo geschiedde.

Kleine Sluis stond op het programma als volgende slachtoffer van de slagers van JO-13. De tegenstander deed zijn naam eer aan. Op een enkeling na zou er geen één in een achtbaan van Walibi mogen. Daar tegenover hebben wij een paar jongens die tijdens de corona stop uit verveling maar zijn gaan groeien. Of hebben ze een speciaal dieet gevolgd? Het is namelijk wel opvallend te noemen dat een van deze jongens Appel van zijn achternaam heet. En, als ik het goed heb begrepen, doet zijn vader iets met kool. En kennen we allemaal niet het spreekwoord ‘hij groeit als kool’? De Appel lijkt in dit geval niet ver van de boom te vallen. Want mede dankzij deze boomlange middenvelder/spits/verdediger, zal het een memorabele wedstrijd worden. Maar alleen de lengte zal in deze wedstrijd niet het verschil maken. We hebben namelijk een aantal jongens die qua lengte slechts een paar centimeters groter zijn dan de tegenstander. Maar door vechtlust, talent en goed voetbal lieten zien dat ze beter waren dan onze tegenstander.

Anders dan vorige week worden we ditmaal overladen door zonnestralen. Weer een teken van de goden dat ze blij zijn ons te zien. Onze scheidsrechter van vandaag Jordy fluit om de wedstrijd te laten beginnen. De tegenstander trapt af en als een stel wilde honden klappen we op de tegenstander. Deze weet niet wat ze overkomt en het duurt dan ook niet heel lang voordat er een doelpunt valt. De doelpuntenmakers zal ik aan het einde even voor jullie opsommen, jullie zullen later begrijpen waarom. Kort daarna valt het volgende doelpunt. En het volgende doelpunt. En het volgende doelpunt. En het volgende doelpunt. En het volgende doelpunt. En het volgende doelpunt. Dan is het eindelijk tijd voor de rust. Vlak na rust valt het volgende doelpunt. En het volgende doelpunt. En het volgende doelpunt. En het volgende doelpunt. En het volgende doelpunt. En het volgende doelpunt. En het volgende doelpunt. En het volgende doelpunt. En het volgende doelpunt.
Het lijkt me nu wel duidelijk dat het makkelijk is om de doelpuntenmakers aan het einde op te sommen.

Perry 4x, Imme 3x, Finn 2x, Wess 2x, Ferron 1x, Omar 1x, Guus 1x en Bram 1x

Laat me weer even benadrukken dat deze doelpunten niet tot stand waren gekomen zonder onze sterke verdediging en het goede spel wat iedereen weer heeft laten zien. Ik kan alleen maar weer complimenten geven met hoe goed ze hebben gespeeld.

16-0. En zoals jullie zien is er geen enkele genade voor de tegenstander. Jullie vragen je nu misschien af, waar komt dat vandaan? Is de wil om te winnen om te winnen zo groot? Zijn ze zo hongerig voor doelpunten? Nou nee, het is ze allemaal om taart te doen. Ik heb misschien per ongeluk, ooit een paar keer, ongeveer een heel seizoen en dit seizoen weer gezegd, dat ze bij 10 doelpunten taart krijgen. Als wij ze scoren, in het doel van de tegenstander. In dat taartmes ben ik namelijk al eens eerder gelopen toen we 12-2 verloren. Ik had 10 doelpunten gezegd, maar ik had niet gezegd in welk doel. Maar weer even over afgelopen wedstrijd. Zoals jullie zagen ging het in de eerste helft al aardig snel richting de 10. Terwijl ik in mijn telefoon aan het noteren was wie er scoorde, hoorde ik een aantal grappenmakers vanuit het veld al roepen of ik taart aan het bestellen was. Eerlijk gezegd was ik een crowdfunding actie aan het opstarten. Want als het elke wedstrijd zo doorgaat ben ik straks failliet. En zoals de jongens hebben laten zien, kennen ze geen genade als het om taart gaat. Mochten er nou mensen zijn die na het lezen van dit stukje medelijden met me hebben gekregen. Help de coach de winter door en stort een bijdrage op Giro DessDessDess.

Met deze overwinning zijn we een stapje dichterbij de poulewinst voor de beker gekomen. We zagen de tegenstander van komend weekend namelijk verliezen. Dat betekend voor ons dat we 3 punten uitlopen, met nog één wedstrijd te gaan. En qua doelsaldo staan we er ook goed voor. Als er dan ook nog wat taart als krachtvoer naar binnen gaat, verwacht ik ook aankomend weekend weer een goeie pot.

Onze volgende wedstrijd is zaterdag 12 september om 11:30 op sportpark Dess. Zorg dat je erbij bent, want deze kraker wil je niet missen!

En dan wil ik afsluiten met een compliment voor onze scheidsrechter Jordy, die zoals altijd een hele goede en eerlijke wedstrijd floot. En echt zijn best deed om het voor beide partijen zo leuk mogelijk te houden. Hip en jong als ik ben zal ik dit compliment even in de taal van de jeugd doen. Dus SO naar Jordy, voor het lit fluiten van deze gimma. Thx man bro!

Gegroet,

De Coach

Con Zelo JO13-1 – SV Dess JO13-1

De tweede helft van het seizoen stond op het punt van start te gaan, toen corona om de hoek kwam kijken. De talentenfabriek moest gesloten worden. Er mocht niet meer worden gevoetbald. Van meerdere teleurgestelde fans heb ik een bericht ontvangen van hoe jammer zij het wel niet vonden dat er niet meer wekelijks een fantastische pot op het veld werd gelegd. Hieronder een aantal van deze berichten. Wegens de AVG zal ik alleen de voornamen en de eerste letter van de achternaam van de persoon aangeven van wie het bericht kwam.

Ronald K.:  Ik mis de potjes die jullie spelen. Zoals je weet ben ik zelf ook coach en steel ik eigenlijk al mijn tactieken van jullie. Dus die nieuwe baan die ik heb gekregen is een beetje dankzij jullie. Ik weet daardoor ook niet zo goed wat ik nu moet doen. Hopelijk mogen jullie snel weer voetballen. Dan komt het wel goed volgend seizoen en mag ik lekker in het zonnetje blijven werken.

Leo M.: Wat blijft het toch zonde om jullie niet meer te zien voetballen in deze tijden. Die fantastische dribbels en dat mooie samenspel. Die geoliede machine. Een gemis voor het voetbal wereldwijd. Jammer dat ik te oud ben om bij jullie te komen spelen. Tot snel!

Cristiano R.: Ik app je even vanuit Italië. Wat duurt het toch lang voordat ik weer een keer kan smullen van al die lekkere doelpunten die jullie maken. Kan niet wachten tot jullie weer mogen beginnen. Groetjes daar.

Manuel N.:  Vrienden van de JO-13. Zaterdag eindelijk weer wat mooie reddingen bekijken van jullie fantastische keepers. Zin in. Ik ga weer even de beker poetsen die we zondag hebben gewonnen. Dat moet wel lukken voor aanstaande zaterdag.

Sergio R.: Ik mis jullie wedstrijden zo erg. Die verdediging die staat altijd als een huis. Dat blijft toch een voorbeeld voor me. En dat ook nog eens zonder rode kaarten te krijgen. Ik kijk elke keer vol verbazing hoe ze dat toch voor elkaar krijgen.

Andy G.: I miss you guys. You are the best. But can you do it on a rainy day in Waarland?

Zoals sommige van onze toeschouwers die ons elke wedstrijd volgen al aangeven. MOCHTEN WE WEER! De talentenfabriek is weer geopend. Met een flink aantal bekende gezichten en een aantal nieuwelingen. Waarvan het grootste gedeelte al wel eens onderdeel is geweest van de talentenfabriek. Zij wisten dus wel al hoe wij te werk gaan en hadden weinig uitleg nodig.

Daar zaten ze dan. De 14 onverschrokken buffels van JO13-1. Klaar om te strijden en geen splinter over te laten van de tegenstander. In de ogen van onze spitsen zag ik de ballen er al in vliegen. En de verdedigers waren alvast hun broekzakken leeg aan het halen om daar hun tegenstander in te kunnen stoppen. De keeper klaar om alles uit de kruising te trekken en het middenveld was in hun hoofd al ballen aan het rond passen om de tegenstander dol te draaien. En natuurlijk een coach die al maanden zit te wachten om weer een mooie overwinning te pakken. Ook de trainer/vlagger was meer dan klaar om er weer vol voor te gaan.

Tijdens de wedstrijdbespreking hoorden we al wat spetters op het dak. En het appje van Andy G. zoemde gelijk door mijn hoofd. Ik weet dat ze goed zijn, maar toch begon ik te twijfelen of ze het op een regenachtige dag in Waarland konden laten zien. We lopen het veld op en het lijkt mee te vallen. Tot we klaar zijn met de warming up en het met bakken uit de hemel komt vallen. Je vraagt je op zo’n moment af of het regen is of tranen van geluk van god. Die blij is zijn lievelingsteam weer te zien spelen. Maar dat is natuurlijk weer een heel ander verhaal. We trotseren de regen en zijn klaar om te beginnen. De scheidsrechter fluit af en de bal rolt.

Een flitsende start van onze kant. De eerste kans komt al vrij snel. Maar een doelpunt blijft uit. Het spel ziet er goed uit en we voetballen een stuk beter dan de tegenstander. Dat wordt door het hele team gezien.
En een van onze geheime tactieken (die nu niet meer zo geheim is) wordt in werking gezet. We laten ze een keertje scoren. 1-0 voor Con Zelo. Hierdoor denken ze van ons te kunnen winnen. We hopen hiermee wat gemakzucht bij de tegenstander naar boven te halen. En het werkte! Want niet veel later bolt het netje van onze tegenstander. Het is niemand minder dan Perry die de goal maakt. 1-1!
En als je doelpunten zegt, dan zeg je eigenlijk ook Guus. Die kon natuurlijk niet achterblijven en legde er ook eentje achter de keeper en hoe! Met een weergaloos stiftje had de keeper het nakijken. 1-2! Vervolgens bedacht onze laatste man en tevens nieuwe aanvoerder, Finn, een wandeltocht te maken over het hele veld. En hoe kan je een wandeltocht beter afmaken dan met een goal? Helemaal niet. Zo dacht Finn er ook over en was het zomaar 1-3! Als we dan toch bezig zijn, waarom zou er dan niet iemand nog een hattrick maken. 1-4 en 1-5! En als ik zeg doelpunten, zeggen jullie? Ja inderdaad, GUUS! Om de tegenstander toch nog een beetje een goed gevoel te geven, laten we ze er nog maar ee n scoren. 2-5, wat gelijk ook de eindstand van deze wedstrijd is.

Ik zou het hele team te kort doen als ik alleen zou praten over de doelpuntenmakers. Want vanaf de zijlijn heb ik 14 strijders gezien, die een goede wedstrijd lieten zien. Van die 14 kan ik alleen maar zeggen dat ze het allemaal goed hebben gedaan. Ik hoorde zelfs de coach van de tegenstander tegen een van zijn spelers zeggen dat het niet zo gek was dat ze achterstonden. Wij speelde volgens hem al langer op groot veld. Een mooi compliment!

En met dat compliment op zak, kunnen we uitkijken naar de volgende wedstrijd! Aanstaande zaterdag thuis om 11:30 tegen Kleine Sluis. Dus komt dat zien! Tot dan!

Gegroet,

De coach

—
Met vriendelijke groet,

Ramon Poeze