Categorie archieven: Standaard

Iedereen weet inmiddels dat er de komende weken geen competitiewedstrijden worden gespeeld. De trainingen mogen gelukkig wel doorgaan en ook op zaterdag mogen we bij onze eigen club activiteiten organiseren met onze eigen leden. Volwassenen moeten zoveel mogelijk bij elkaar vandaan blijven of alleen in groepjes van maximaal 4 personen samen komen. We hebben geprobeerd iets te organiseren wat we met veel kinderen en weinig volwassenen kunnen doen, zodat we toch een beetje het idee hebben dat we op zaterdag een wedstrijd kunnen spelen.

We hebben voor de jeugd een toernooi opgezet voor de komende drie zaterdagen. Er zijn gemengde teams gemaakt die in drie weken tijd allemaal een keer tegen elkaar spelen. De JO9, JO11 en MO11 zijn gemengd en ook van de JO13, MO15 en JO16 zijn teams gemaakt. De teamindeling zie je hieronder staan.

Wat je moet weten:

• Kom in trainingskleding naar DESS.
• De kleedkamers en de kantine zijn dicht, dus je kunt je bij DESS niet omkleden. De WC’s in de kantine zijn wel open.
• Publiek is helaas niet welkom. Om het aantal volwassenen op het complex zo laag mogelijk te houden zijn er alleen 4 coaches en een wedstrijdleider/limonademaker aanwezig.
• De jongste teams spelen een wedstrijd van 2 x 25 minuten, de oudste teams spelen 2 x 30 minuten. In de rust is er limonade voor de spelers en koffie/thee voor de coaches. Dit wordt buiten opgedronken.
• De jongste teams spelen in principe 7 tegen 7, de oudste teams 11 tegen 11. De teams zijn erg krap ingedeeld. Als er te weinig spelers zijn voor 7:7 of 11:11, passen we de grootte van het veld aan aan het aantal spelers dat er wel is. Het is NIET de bedoeling dat er vervangende spelers worden opgeroepen.
• Als je een zaterdag niet kan, geef je afbericht bij je coach. Het gaat hierbij om de coach die je deze 3 zaterdagen hebt. Zijn of haar telefoonnummer staat bij de teamindeling.
• Als extraatje is er een penaltybokaal. Na iedere wedstrijd neemt elke speler een  penalty (ook de oudere jeugd). Na 3 zaterdagen heeft iedereen 3 penalty’s genomen. De spelers die dat het best hebben gedaan, plaatsen zich voor de finale die direct na de wedstrijden op 7 november word gespeeld. Er is alleen een prijs voor de nummer 1 bij de jongste teams en de nummer 1 bij de oudere teams. Als je er niet bent, kun je geen penalty laten nemen door iemand anders of op een andere zaterdag 2 penalty’s nemen.

We hopen alle spelers hiermee een leuke zaterdag te geven. Tot zaterdag!

Het jeugdbestuur

Indeling jeugdtoernooi zaterdag 24 oktober t/m 7 november

Speelschema:

Zaterdag 24 oktober:

Zaterdag 31 oktober:

Zaterdag 7 november:

Onze club kan niet zonder vrijwilligers. Ook dit seizoen zullen er verschillende mensen voor even op de voorgrond treden, zodat we hen beter leren kennen.  Deze keer is het de beurt aan: Frans Klijnsma (67).

We hebben allemaal met hem te maken, al weten veel leden dat zelf niet: de man van de ledenadministratie. Wat doet zo iemand eigenlijk allemaal voor DESS?

“Nieuwe leden die zich aanmelden meld ik aan bij de KNVB, meestal gaat dat simpel, maar soms zijn er blokkeringen van een vorige vereniging, bijvoorbeeld omdat er nog contributie bij de vorige club moet worden betaald. Verder verspreid ik de contributiefacturen, in ik boetes (een gele kaart krijgen kost tegenwoordig 16 euro) en breng ik verslag uit naar het bestuur.
In een opengeslagen schriftje is te zien dat alles minutieus wordt bijgehouden. Elke betaalde contributie staat vermeld, alle nieuwe leden staan per datum opgeschreven, dus er ontgaat Frans niets. “Soms is er een aanmaning nodig en als dat niet helpt zoek ik via de App of mail contact. Ruzie krijg ik nooit, het is vaak een kwestie van vergeten of niet opletten.”

Buiten deze administratieve functie heeft Frans nog veel meer met voetbal. “Mijn hele leven ben ik al bezig met voetbal. Eerst heb ik zelf 18 jaar bij ALC gespeeld. Ik ben geboren in Lambertschaag, naast café het Wagenwiel. Ik speelde in een leuk jeugdteam met mensen met wie ik nog steeds contact heb. Ik was de aanvoerder van dat team en op de foto’s van toen is te zien dat we allemaal lang haar hadden met een bandje eromheen. We leken wel een stel indianen die het veld op kwamen.

Bij ALC heb ik ook in het eerste jeugdbestuur van de club gezeten en heb ik een jeugdteam gecoacht. Dat was een hele verantwoordelijkheid, want we moesten bijvoorbeeld op de fiets naar HOSV in Opmeer en staken dan met een groep jongetjes van een jaar of tien de AC de Graafweg over. Daar waren nog geen stoplichten toen, dus dat moest wel even geconcentreerd gebeuren. Het enthousiasme van de kinderen was altijd mooi. Om 9.00 uur stonden ze al voor mijn deur om te vragen of het doorging.”

“Ook ben ik daar begonnen met het ALC-nieuws. Ik stelde hem samen en de vrouw van Dick Dam (Henny Dam-Bruinsma) typte het blad.”

Zijn vader was ook al gek op voetbal en hij kwam dan ook vaak kijken. Het kijken naar voetbal heeft Frans dan ook niet van een vreemde. Het begon bij het kijken als vrouw Sonja moest voetballen bij DESS en ging verder bij zijn kinderen. “Femke heeft heel even gevoetbald, maar ging al snel op ballet. Daar ging ik natuurlijk ook wel eens kijken. Lotte heeft 20 jaar bij DESS gespeeld. Eerst tussen de jongens samen met vriendin Danielle Ooms  (ik ben daar nog coach van geweest), later in de meidenteams. Wieneke heeft een tijdje samen met Lotte in een team gespeeld, daarvoor zat ze in een ander team, waarvan ik nog begeleider ben geweest. Jelle speelde lang in het tweede, maar momenteel in het eerste.”

Waar Jelle ook speelde, Frans was erbij. Hij stond een tijdje bekend als ‘de harde kern van DESS 2’ en tegelijkertijd als ‘de harde kern van Dames 1.’ Ook bij zijn dochters was hij er zo vaak mogelijk bij. Een uitwedstrijd naar Texel is niet ver en vervelend, maar een goede reden om daar heen te gaan. Fiets achterop de auto en op Texel lekker fietsen en de wedstrijd bekijken. Een prima besteding van de zondag. Dat er momenteel geen wedstrijden zijn en er hiervoor alleen wedstrijden waren zonder publiek was dan ook waardeloos voor Frans, want ook zijn kleinkinderen kan hij nu niet zien voetballen. Jens (DESS JO11) en Jinte (DESS MO11) kunnen ook op opa’s steun rekenen. Het zal niet lang duren voordat kleindochter Fiene ook te bewonderen zal zijn. In de iets verdere toekomst zijn de volgende talenten te zien. Zowel Lotte als Wieneke hebben Frans pas geleden een kleinkind geschonken. Voetbal kijken zal dus nog wel even zijn hobby blijven.

Zelf voetbalde Frans dus 18 jaar bij ALC. Op zijn 25ste verhuisde hij naar Benningbroek om samen met Sonja te gaan wonen. Zijn voetbalcarrière ging verder bij DESS, waar hij ook 18 jaar speelde. “Ik was aan mijn teen geopereerd en speelde een jaar in DESS 3. We werden kampioen dat jaar en voor de boerderij van onze coach Dirk Broers hing een spandoek: Citroen, citroen, coach Dirk is kampioen!
Verder werden we met de DESS-veteranen kampioen. Van de 20 wedstrijden wonnen we er 18 en 2 gelijk! En op m’n 50e won ik de penaltybokaal in de DESS-week. Alle selectieleden verslagen!

Ook heeft hij nog in de zaal gespeeld, gebadmintond (“Met voetbal had ik in 36 jaar nooit wat, maar bij badminton brak ik al vrij snel mijn voet”), speelt jeu de boules bij “De Bouleklinkers” in Wognum (een club van 70 leden) en kijkt hij graag schaatsen. Sport is dus een groot deel van zijn leven.

“Een van de hoogtepunten was het bezoek aan het EK vrouwenvoetbal in 2017. Met Lotte, Wieneke en Jelle ben ik naar Le Havre geweest om de eerste poulewedstrijd te zien. We liepen mee in de oranjestoet en er waren allerlei spelletjes georganiseerd op het strand daar.”

“DESS vind ik een prettige club. DESS 1 en 2 draaien goed dit seizoen, er zijn veel vrijwilligers en veel meiden bij de jeugd. DESS is echt de kern van het dorp en heeft een sociale functie. Dat is erg belangrijk voor een dorp.”

Normaal wordt het richting het eind van de eerste seizoenshelft bijna kerst. Rond die tijd hoor je dan ook vaak kerstliedjes, iets waar ik zelf helemaal niks mee heb, maar rond de kerst hoort het er nu eenmaal bij. Je hebt echter ook groepen die al maanden van tevoren naar de kerst uitkijken…..

Om 11.30 stond de wedstrijd tegen Winkel MO15-2 op het programma. Na de 7-2 overwinning van vorige week waren we van plan dit een mooi vervolg te geven. Om 10.30 verzamelden we in de bestuurskamer. Inge en Noa hadden een cake gebakken, dus aan de voorbereiding zou het niet liggen. Inge vraagt me met hoeveel personen we zijn, zodat ze de cake eerlijk kan verdelen. Het antwoord was: 16 personen. Hierop snijdt ze de cake in 10 stukken….. Met een grote glimlach haalt ze een tweede cake uit haar tas en geeft ook de rest een stuk.

Nu zijn er mensen die zich afvragen waarom we cake eten voor de wedstrijd. Daar zijn meerdere redenen voor:

• Met z’n allen cake eten is gezellig.
• Cake/koek/taart is lekker.
• De meiden kunnen erg lekker bakken, dus maakt de coach daar graag gebruik van.
• Mochten er spelers zijn die hun ontbijt zijn vergeten, krijgen ze in ieder geval iets binnen.
• De belangrijkste reden: Het moment dat de we met z’n allen tegelijk cake eten, is het enige moment dat het even stil is.

Die stilte is iets waarvan je als coach van een meidenteam moet genieten. Het zijn zeldzame momenten. Deze keer zat het er echter niet in. Dit team blijkt namelijk zo’n groep te zijn die al maanden van tevoren kerstliedjes draait. Tijdens de stilte van het cake eten kreeg Mariah Carey het voor elkaar om alle rust te verstoren. Ik kan uit eigen ervaring zeggen dat de zin: “All I want for Christmas is joooooooooooooooeeeeeeeeeeeeee!!!!!!!”, gezongen door een groep meiden die hun mond vol hebben, alle stilte verpulverd!

Gelukkig hoorden de meiden daarna wel wat de bedoeling was vandaag en speelden ze een heel goeie eerste helft. Winkel kreeg totaal geen kans en wij tikten de bal lekker rond. Na 1 minuut schoot Manouk de bal goed naar voren en kon Maria via de paal de 1-0 maken. Daarna draaide Jasmijn zich vrij en schoot de 2-0 binnen. De 3-0 was weer van Maria, waarna Jasmijn ook haar tweede goal maakte. Met een 4-0 stand en een goed gevoel gingen we de rust in.

Na rust liep het niet meer. Winkel kreeg nog steeds geen kansen, mede doordat Phiene een hele goeie wedstrijd speelde, maar wij speelden een stuk minder. We wilden wel, maar het lukte niet. De kansen die we nog kregen wilden er niet in, dus bleef het bij 4-0. Met een iets minder goed gevoel kwamen we bij elkaar en de conclusie was dat het best goed gaat met ons team als we al ontevreden zijn bij een 4-0 overwinning. Daarna gingen de meiden snel naar de kleedkamer waar Mariah Carey en de andere kerstartiesten weer op vol volume werden aangezet.

Groeten van Jelle

Door de afwezigheid van drie van onze spelers hadden we vandaag de hulp nodig van Daan en Timo uit de JO9. Timo ging op doel, waardoor Tim in de verdediging kon en samen met Rupen en Mika een goed team vormde achterin. Fynn speelde deze week ook weer mee en stond hierbij op het middenveld en Jens, Sepp en Daan hadden de leiding over de aanval. Tijdens de warming-up zagen we de bui al hangen, omdat het begon te spetteren en zelfs even te hagelen, maar gelukkig was dit snel weer over. Voor de coaches ook prettig, omdat er al meteen geroepen werd dat een aantal echt niet gingen spelen als het hagelde.

Toen de wedstrijd begon, werden de coaches door de scheidsrechter vriendelijk verzocht aan de andere kant van het veld te staan, terwijl we daar juist zo lekker stonden met onze rug in de wind. Het bleek later dat deze scheidsrechter niet in het veld stond, maar erbuiten liep en dus de zijlijn nodig had om daar als een grensrechter langs te lopen. Ondanks het feit dat we nu tegen de wind in moesten coachen, kwamen we door Sepp op voorsprong met 0-1. Het werd echter al snel 1-1, maar door een doelpunt van Fynn gingen we met 1-2 de rust in.

Voor de wedstrijd werd ons gemeld dat de kinderen geen limonade kregen, omdat de kantine dicht moest, maar dat de coaches wel koffie en thee kregen. Waar die logica vandaan komt, wisten wij ook niet, dus gelukkig kregen we een ouder zo ver om drinken voor de kinderen te halen, zodat ze in ieder geval iets te drinken hadden.

In de tweede helft hadden we wind tegen, maar dit weerhield Sepp niet om de 1-3 erin te schieten. De tegenstander maakte daarna 2-3, waardoor we langs de lijn toch een beetje zenuwachtig werden, maar doordat Daan goed drukzette, wist hij de bal af te pakken en de 2-4 te maken. Niet lang daarna schoot hij ook nog de 2-5 via een verdediger het doel in, waardoor weer helemaal rustig waren langs de lijn. Na de tegenstander nog een keer te laten scoren, was de eindstand 3-5.

De penalty’s schoten we er ook bijna allemaal in en Timo hield die van de tegenstander er goed uit. We hoorden van de spelers wel nog dat de tegenstander van de scheidsrechter had gehoord dat de wedstrijd was geëindigd in 4-4, terwijl wij toch zeker wisten dat we hadden gewonnen. Na navraag bleek de scheids inderdaad 4-4 te hebben staan en na overleg met de coach van de tegenstander werd bevestigd dat het 3-5 was geworden en dat we hadden gewonnen!

Groeten van een troste coach

Vorige week thuis, mooi weer, iedereen was er behalve Yuiel, die een familiefeestje had. Onze scheidsrechter was deze week Stijn. Stijn stapte keurig in trainingspak, met bal, notitieboekje en stopwatch het veld op en ontdekte bij de aftrap dat hij zijn fluitje was vergeten. Ervaren als hij is, wist hij de wedstrijd evengoed gestart te krijgen om vervolgens langs de kant iemand te vinden met een reservefluitje, zodat hij verder foutloos de wedstrijd kon leiden.

In de wedstrijd zelf, inmiddels gaande, had Daan het er maar druk mee. Hij was zowel voor als achter te vinden en wist onderwijl 6 keer te scoren. Pé en Quincy scoorden ook allebei een keer. De penalty’s waren weer voor ons: Timo hield ze bijna allemaal. Koploper bij gescoorde penalty’s is op dit moment Matthijs!

Vandaag speelden we uit in Middenmeer. Onze eerste wedstrijd zonder publiek, waarop Joes vroeg of dit soms een oefenwedstrijd was. Dat was tekenend voor de sfeer. De scheidsrechter was een meisje en heette Quincy: daar hadden wij er ook één van. We hadden Daan uitgeleend aan de JO11, die jongens tekort kwamen, zodat Joes en Matthijs nu in de spits speelden. Pé hield samen met Quincy achterin alles goed in de gaten en onze jongste garde (Giel, Yuiel en Gerrit) bezette het middenveld, waarbij ze volop tijd vrij konden maken voor het bloemen plukken, vogels tellen en aan elkaar zitten.

Hoewel de stand anders doet vermoeden, stond onze Timo een wereldpartij te keepen. De bewonderende opmerkingen van de Flevo-coach bevestigden dit. In de eerste helft stond het al snel 3-0, maar toen zette Joes ons eerste doelpunt (“zo, mijn werk zit erop”) en Quincy sloot aan met de 3-2.
We hadden vanwege het hoogteverschil van hun spelers met die van ons, onze wissel er stiekem bij geschoven, maar haalden die toch maar weer terug bij deze stand. Pé ging een keer mee naar voren en daar ging onze derde in het net. We gingen de rust in met 5-3.

We kregen limonade en koffie en als vanouds was het in de kleedkamer weer een herrie van jewelste. Tot een speler heel hard riep: 3-2-1 en iedereen zijn mond stijf dicht hield. Muisstil was het! (Het kan dus wel). De coach snapte niks van dit spel en begon te praten, waarop iedereen wees naar degene die het eerst zijn mond had open getrokken: de coach dus.

In de tweede helft hebben we onze wissel maar weer terug het veld in geschoven en hield Timo nog 25 ballen tegen, maar er floepten er ook nog een boel in.

Willie Wortel deed het wel weer goed: die wonnen wij dan weer. En kantine of geen kantine: Timo’s vader zorgde toch voor chips. Volgende week zijn we vrij jongens; op woensdag 14 oktober (in de vakantie) is er het Dirk Broers 4:4 toernooi en dat is superleuk om aan mee te doen.

Anita