Categorie archieven: Standaard

We kunnen terugkijken op een uitstekend seizoen met de jongens onder 14. Aan het begin van het seizoen hebben wij een mooie impuls gekregen met goede spelers die ons team kwamen versterken. Dit resulteerde in een erg leuke groep gasten. Zij hebben een seizoen lang hele mooie resultaten neergezet.

In de eerste fase die we hebben gespeeld bleek alleen moc een maatje voor ons te groot. De daar opvolgende fase werd glansrijke periode waarin alle wedstrijden gewonnen werden. Met die knappe prestatie gingen we de laatste fase in waar we vrij lang mee konden spelen om het kampioenschap. Helaas verloren we wederom bij onze angstgegner van dit seizoen moc. Het verlies in midwoud maakte het lastig om nog kampioen te worden aangezien we het daardoor niet meer in eigen hand hadden. Uiteindelijk bleek het kampioenschap iets te hoog gegrepen voor ons maar hebben we er wel een topseizoen van gemaakt. De jongens hebben zich weer goed kunnen door ontwikkelen. Zo is ook gebleken uit de vele punten die wij hebben gepakt dit seizoen. Al met al spreekt hier een tevreden coach die weer een leuk seizoen heeft gehad met zijn toppers van de jo-14. Bij deze wil ik ook graag nog even alle mensen bedanken die dit seizoen betrokken zijn geweest. Te denken aan de trainers Eize en Renee, onze vlagger Robin, scheidsrechters en ouders die zich hebben ingezet voor onze jongens.

Allen een fijne zomer toegewenst!

Groetjes Maarten (coach)

DESS heeft sinds dit seizoen twee vrouwelijke zaalvoetbalteams. In gloednieuwe tenues van Barry Nieuwenhuis Infra en Pieter de Jong Tree removal zijn beide teams lekker bezig.

DESS VR2 eindigt de competitie op een keurige 8ste plaats en DESS VR1 deed tot het laatst mee voor de titel. Hieronder een voorbeeld van hoe een wedstrijd kan gaan:

Spirit – DESS:
Wat een wedstrijd! Een terechte overwinning voor ons. Angelique dook de ene na de andere bal uit de kruising, Dana gaf weer eens zo’n typische Dana-boogbal op Dominique, die de bal prachtig aannam en onderkant lat het doel in streepte. 0-1!
Alsof dat nog niet genoeg was dolde Karlijn drie man. Er viel zelfs een tegenstander om! De hoge voorzet op Tess leek te hoog, maar ze sprong en kopte de bal door de benen van de keeper. 0-2!

Even dreigde het mis te gaan. Gelukkig waren Lois en Lisa net op tijd om hun spits te sandwichen. Die speelde niet meer verder…

Wij gingen er met de bal vandoor en na 3x een één-tweetje tussen Lisa en Lois kwam de bal bij Laura. Zoals zo vaak dribbelde en frommelde ze zich langs wat tegenstanders en tikte de bal binnen. 0-3!

Wat ook hielp was dat de wissels goed geregeld werden door Sanne en extra leuk dat Davita weer eens kwam kijken!

Dit had allemaal gebeurd kunnen zijn als de tegenstander de wedstrijd van 8 mei niet had afgeblazen.

De wedstrijd van woensdag 22 mei tegen Nieuweboer Architecten werd helaas verloren, waardoor het kampioenschap net gemist is. Een tweede plaats is alles wat overblijft en eigenlijk is dat best knap voor een nieuw team, maar tweede is net geen eerste en dat is balen. Zeker als je er zo dichtbij bent geweest.

Woensdag 29 mei is de laatste wedstrijd van dit seizoen voor VR1, VR2 speelt op 31 mei de laatste wedstrijd, dus wie dit seizoen eens wil zien hoe DESS eruit ziet in een sporthal is van harte welkom.

Onze club kan niet zonder vrijwilligers. Sommigen zie je veel en vaak, anderen doen in stilte of achter de schermen hun werk. In deze rubriek leren we onze vrijwilligers kennen door hem of haar een aantal vragen te stellen. Deze keer is het de beurt aan Jolanda Karsten (52).

Wie de afgelopen 17 jaar bij DESS geweest is, is haar vast tegengekomen. In allerlei hoedanigheden was ze te zien: supporter van haar dochters Tess en Lois, trainer en coach van verschillende meidenteams, Voetballend bij de damesveteranen, lid van het jeugdbestuur, lid van de kantinecommissie (verantwoordelijk voor de evenementen) of als organisator van De nacht van DESS. Het kan ook zo zijn dat je de laatste tijd een nieuw DESS-tenue hebt gekregen met je team; ook dat regelde Jolanda, net als de contacten met Duijn Teamsport en de lief en leed pot.

Het is een beste lijst en die begon in 2007 met het training geven en coachen van het team van Lois. In een gemengd jongens- en meisjesteam namen ze het elke week op tegen jongensteams. Meisjes voetbalden toen nog niet zo veel en een aparte meisjescompetitie bestond niet. Hoewel er in de jaren daarna steeds meer meiden kwamen voetballen en Lois in een compleet meisjesteam speelde, was er nog geen meisjescompetitie. Het leidde tot minder spelplezier bij de meiden en daar moest iets aan gedaan worden.

“Samen met 2 mensen van VVS zijn we naar de KNVB gegaan om hen te vertellen dat ze veel leden mislopen, doordat veel meisjes afhaken of niet komen voetballen. In dezelfde periode had vrouwenbondscoach Vera Pauw een boek geschreven, waarin ze vertelde dat meisjes vooral tussen de jongens moesten blijven spelen, want daar zouden ze zich sneller en beter kunnen ontwikkelen. De KNVB was dus in principe tegen ons idee, maar uiteindelijk legden we op tafel dat als zij die leden niet wilden, we zelf wel een competitie zouden opstarten met clubs uit de buurt die ook met meisjes tegen meisjes wilden voetballen. Dat was natuurlijk niet gunstig voor hun, dus mochten we een pilot starten in onze regio en al snel omarmde de KNVB ons plan alsnog.”

Zelf voetbalde Jolanda vroeger ook. “Ik begon met handbal, maar kon eigenlijk geen bal gooien. Eén meisje uit mijn klas zat op voetbal en die vroeg mij mee naar een training. Ik ben daarna bij HOSV gaan voetballen. VVS had geen meidenteam en HOSV was toen nog een best grote club. Tot mijn 25ste heb ik gevoetbald als keeper of fysiek sterke verdediger, daarna ging ik trouwen en kreeg ik kinderen en nam mijn werk veel tijd in. In die periode bij HOSV heb ik het ontzettend naar mijn zin gehad. We zaten lang in de kantine na de trainingen en gingen elk jaar met een bus vol spelers naar België voor een toernooi. Deze lol wilde ik mijn eigen kinderen en alle kinderen die op voetbal zaten ook geven, daarom ben ik als vrijwilliger bij DESS betrokken geraakt. Ik vind sowieso dat als je kinderen ergens aan meedoen, dat je als ouders de taak hebt daar iets voor te doen. Al is het maar een beetje, elke hulp is welkom bij alle verenigingen. Als je wilt dat hetgeen je kinderen doen blijft bestaan, zal je er iets voor moeten doen. Bovendien kan ik moeilijk “nee” zeggen, dus ik stap al snel ergens in.”

Jolanda werd geboren in Spanbroek, ging naar de Edmar Vergouwen MAVO in Opmeer en daarna naar de kappersschool in Haarlem. Daarna werkte ze als kapper in Alkmaar en Bergen en opende samen met een vriendin een eigen kapperszaak in Hoorn. “Na een aantal jaar ontwikkelde ik een allergie voor bepaalde producten die we vaak gebruikten, dus moest ik stoppen. Ik ben weer naar school gegaan en volgde bij Lindendael de opleiding tot ziekenverzorger en daarna activiteitenbegeleider. Ik vind mensen leuk en kon ze op deze manier een leuke dagbesteding bezorgen.”

“Toen ik 30 was verhuisden we voor Jacobs werk naar Zuid-Frankrijk. We zouden daar een paar maanden gaan wonen om een nieuw pioenenbedrijf op te starten, een oom en tante zouden daarna het bedrijf gaan leiden, maar zij stapten er toch uit. Uiteindelijk zijn we daar 5 jaar gebleven. Ik had al 3 kinderen en Dion werd daar geboren. Met 4 blonde kindertjes waren we een bijzonderheid daar. Er woonden veel Afrikaanse mensen in die buurt. In de supermarkt kreeg ik wel eens de vraag van iemand of ze mijn dochters mochten aaien, want ze vonden het er zo bijzonder uitzien.”

“Het was daar altijd lekker weer en we leefden veelal buiten. Af en toe regende het en dan ging het ook meteen heel hard en overstroomde er van alles. Ik werd een keer gebeld door de moeder van een vriendinnetje waar Tess te spelen was: “Kom haar maar halen, over een uur gaat het regenen en dan kan je niet meer bij ons huis komen….”

“Na 5 jaar zijn we weer terug gekomen, omdat het schoolsysteem daar niet paste bij de kinderen. Dyslexie was bijvoorbeeld iets waar ze nog niets mee deden.”

Na 17 jaar stopt Jolanda met het vrijwilligerswerk bij DESS. “Het is nu de beurt aan anderen. Ik kom nog wel bij mijn dochters kijken en hoop dat mijn kleinkinderen over een paar jaar beginnen met voetballen.”

Dit is weer zo’n voorbeeld van een vrijwilliger waar een club erg blij mee is. Iemand die vol enthousiasme energie in de club steekt, heel goed is in het kweken van teamgevoel bij de teams waar ze bij betrokken was en allerlei initiatieven uit de grond heeft gestampt. Jolanda, ontzettend bedankt voor al je inzet en we hopen je nog vaak bij DESS te zien.

Genieten!

In een woord genieten, dat was de nacht van Dess met thema Tropical, zowel voor de kinderen als vrijwilligers.

De kinderen (van mini’s tot meiden van MO-17) keken al tijden uit naar de nacht van Dess en eindelijk was het zover. Op 1e pinksterdag werden al snel de tentjes opgezet. De grotere kinderen (JO-14, MO-15) hadden zelf bedacht om met de tenten wat meer afstand te houden van de kleinere kinderen, omdat ze vorig jaar stil moesten zijn voor de kleintjes. Slim opgelost dus.

Nadat de tenten opgezet waren, ging iedereen al snel zijn eigen weg. Op verschillende plekken op het veld ontstonden voetbal wedstrijden en werd de stormbaan druk bezocht. Ook organiseerde Eize een heuse worstelpartij om te bepalen wie de sterkste was en was Lois met wat meiden shirtjes aan het versieren. Voor ieder wat wils dus!

Om 15uur zijn de kinderen in groepjes door het dorp gegaan om opdrachten te doen. Waar je van te voren je afvraagt of het ook leuk genoeg is voor de oudere kinderen, waren deze juist het fanatiekst. Nu hielp het ook al dat zij als eerste opdracht snack eten bij Riet hadden 😋. Uiteindelijk waren de jongens van JO-14 het snelste terug met de juiste oplossing van de rebus: Het is bijna zomerstop veel plezier.
Vervolgens kwam de prijsuitreiking en waar JO-14 vol verwachting op de prijs stond te wachten, bleek dat een onverwachte `tassencontrole’ ervoor had gezorgd dat de prijs, chocolade, naar de kleinste kinderen ging, want de JO-14 had al genoeg etenswaar in de tenten. 😉

Daarna kwamen de volgende vrijwilligers er al aan om de BBQ voor te bereiden. Met broodjes hamburgers, satéstokjes en worsten zaten de kinderen al snel vol en was de bodem voor het avond programma gelegd. Hierin stond de silent disco met mocktails bar op de planning. Jennifer en Jelle hadden mooie sfeervolle bar gemaakt met heerlijke mocktails. De kinderen genoten daarna volop met koptelefoons op van de silent disco. Waar ze verschillende nummers op hadden was de dans toch vaak in dezelfde maat, dat is dan toch weer knap.

Later op de avond zochten steeds meer kinderen de tent op om te gaan slapen. Het was een makkelijke avond, waarbij de enige klacht (tikken op de tent) al snel opgelost werd. De vermoedens van de mannelijke daders bleek namelijk fout en de meiden die het deden, wilden voorkomen dat we de verkeerde kinderen aanspraken, dus liepen al snel naar ons toe om te melden dat zij de veroorzakers waren, ideaal!

De echte fanatiekelingen bleven de hele nacht op en hebben genoten met de nachtwachten bij het kampvuur.
Sommige doken daarna ‘s morgens nog even in bed om wat uurtjes te maken.

Om 9uur stond het ontbijt weer klaar, nadat we eerst een kring hadden gemaakt waarbij de hoepel de kring rond moest gaan en niet mocht vallen, konden we daarna eten en genieten van een heerlijk ontbijt. Vervolgens zijn we om 10uur naar het zwembad gegaan voor een verfrissende duik.

En opeens zit het er dan op, wat was het fantastisch en wat hadden we het getroffen met het weer! Ik wil alle vrijwilligers voor en achter de schermen, bij Dess en bij de opdrachten in het dorp van harte bedanken. Bovenal wil ik Jolanda bedanken, ze heeft het jaren geleden opgezet en dit was haar laatste jaar. Jolanda super bedankt!!

Een gesprek tussen twee supporters:

Heb ik u vorig seizoen ook niet eens langs de lijn zien staan?
Dat klopt, ik vond het toen zo’n leuk team dat ik nog maar eens kom kijken.

En? Bevalt het nog steeds wat u ziet?
Zeker! Ze spelen nu tegen KGB en dat is een lastige tegenstander, maar nadat ze 0-2 achter stonden zijn ze knap terug gekomen tot 2-2. Eerst een doelpunt uit een corner die door die topscorer mooi hoog werd binnen geschoten en daarna een prachtige dieptepass van die lange middenvelder op die spits die net was ingevallen. Die maakte die bal knap af zeg!

Maar ze wonnen dus niet deze week. Hoe ging het de afgelopen weken met ze?

Vorige week werden ze gecoacht door twee invallers, maar dat maakt die meiden weinig uit qua prestaties. Ze wonnen zonder hun eigen coach ook gewoon van Wieringermeer. Het was wel spannend, want het werd 2-1 voor DESS. Chloë maakte een doelpunt en de tegenstander schoot er eentje in eigen doel.
De week daar weer voor was echt spectaculair. Ze moesten tegen LSVV en die staan bovenaan. Die ploeg had nog maar 1x verloren en de vorige wedstrijd verloren ze met 1-5 van hen. Dat beloofde een moeilijke wedstrijd te worden. Het waaide erg hard en op het kunstgrasveld rolde die bal dan ook maar door als je wind mee had.
De eerste helft hadden ze wind mee, maar kwamen ze wel 1-0 achter, maar toen kwam het spektakel: bij de rust stond DESS met 1-5 voor! Maria maakte er 1-1 van, nadat Jasmijn goed was doorgelopen op hun keeper. Zie je die linksvoor lopen? Dat is Julia en die maakte daarna 4 doelpunten achter elkaar!

Daar geloof ik niks van. Julia is niet zo groot, je speelt tegen de koploper, die verliezen bijna nooit en dan maakt zij 4 doelpunten in iets van 20 minuten? Ik denk dat je nog een beetje dronken was van de avond daarvoor toen je dit dacht te zien.

Ik dacht ook dat ik droomde, maar het was echt waar. De tweede helft hadden ze die harde wind tegen, dus het was nog niet helemaal zeker dat ze dit vol zouden houden. In de rust hadden ze echter een goed plan bedacht om te winnen. Esmee werd laatste man gezet en zij bleef ver achter de andere verdedigers staan. Elke bal die door de wind te hard werd gegeven, knalde ze net zo hard weer terug naar voren. Dat LSVV zou scoren was niet te voorkomen, maar ook DESS maakte er nog eentje.

Zeker weer Julia?

Nee, dit raad je niet snel. Het was Femke die alleen op de keeper afging en na 2x schieten scoorde zij onze zesde goal. Het werd uiteindelijk 4-6 en de spelers van LSVV gingen teleurgesteld naar de kleedkamer. Ik hoorde hun coach tegen die coach van DESS zeggen: “Bedankt, nou heb ik een hele middag een teleurgesteld, chagrijnig team om me heen.”
“Graag gedaan”, zei die coach van DESS lachend!

Ja, hij heeft gelijk natuurlijk. Bij DESS in de kleedkamer zal het heel wat gezelliger zijn geweest. Het schijnt daar altijd al gezellig te zijn. Ik ben er eens langs gelopen en hoorde gelach, veel geklets en een hoop muziek achter die deur vandaan komen.
Zes doelpunten maken is wel veel trouwens, zeker in 1 wedstrijd.

Het kan nog beter. De week ervoor wonnen ze 0-8 van Winkel. Die staan weliswaar onderaan, maar je moet ze toch maar maken. Maria maakte er 4, Julie 3 en ook Chloë schoot er eentje in. De doelpunten kwamen allemaal uit goede aanvallen. Esmee gaf bijvoorbeeld 4 assists, Luna gaf er 2. Alle spelers tikten de bal lekker rond, al moet ik wel zeggen dat Winkel nog best een aantal kansen kreeg. Gelukkig is onze keeper Noëlle steeds beter, dus er ging niks in. Dat doet ze natuurlijk niet alleen. Inge houdt iedereen de hele wedstrijd bij de les, door steeds te coachen en iedereen op de goede plek te zetten. Tara speelt eigenlijk elke wedstrijd goed. Ze houdt haar mannetje en speelt de bal rustig naar een middenvelder. Verder staan er nog 2 energiebommen achterin. Niemand krijgt Sterre omver en ze is ook nog supersnel. Tess is hartstikke lief, maar tijdens de wedstrijd kijken de pitsen van de tegenpartij die bij haar staan altijd erg boos. Ze komen namelijk niet aan de bal en als ze er een keertje voorbij zijn, komt ze meteen weer terug om alsnog die bal af te pakken.

Frustrerend lijkt me dat. En wie is dat meisje daar links op het middenveld ook alweer?
Dat is Noa. Hartsikke aardig, maar wel een beetje verstrooid. Laatst had ze haar fiets bij DESS gezet, maar niet op slot. Haar vriendin Femke vindt het dan grappig om zonder dat Noa het ziet die fiets op slot te doen en de sleutel in haar broekzak te doen. Na wat paniek bij Noa en keihard lachen door Femke kreeg ze de sleutel terug. Typisch Noa zoiets, maar zoals ik al zei, wel echt een aardig meisje.

Dit team is dus weer lekker bezig dit seizoen. Volgend seizoen kom ik zeker weer een keer kijken. Ben benieuwd hoe ze er dan bij lopen. Ik maak me er weinig zorgen over, want deze groep meiden heeft alles in zich om het volgend seizoen weer leuk te hebben.