Categorie archieven: Standaard

Inmiddels januari 2022 we komen langzaamaan uit de winterstop en Corona beperkingen. We mogen weer en dus gaat ook de selectie weer het veld op.

Donderdag 20 januari was de derde avond dat we weer konden trainen, en eigenlijk werd het een bijzondere avond. Het was prachtig mooi zacht winterweer (na een frisse dag) een prachtig mooi ronde volle maan maar een dieptepunt in het aantal afberichten! Maar liefst 21 spelers gaven vanwege diverse oorzaken afbericht maar DES(s)ondanks stonden we 14 spelers op het trainingsveld. Hadden we dinsdag nog 24 man en zondag bij de eerste training nog 26 man viel dit wel tegen, maar was het niet zo dat we in het verleden met 14 man ook al erg tevreden waren?

Het is fijn om te zien dat het enthousiasme er is en we gemiddeld over het seizoen (38 trainingen) gemiddeld op een bezoek van 22 spelers mogen rekenen. Dinsdag is het keeperstraining met Marco en soms kunnen we vijf keepers noteren Wess van onder 14, Jordy van onder 17, Ronald en Maico van de selectie en de van een blessure terugkomende en strijdende Sjoerd echt leuk om te zien! De resultaten zijn best naar tevredenheid dit seizoen het tweede team ging “de stop” in met een 6-0 overwinning altijd lekker en heeft de vijfde plek in handen terwijl er meer in zit! Het eerste kampte met veel pijntjes en ondanks het karakter tonen en wel willen spelen konden we de eerste periode niet binnen halen bij Zeemacht helaas een 2-1 verlies. Ook het eerste staat op de vijfde plek maar op basis van verliespunten kan de derde plek behaald worden op dit moment. Er zijn slechts acht wedstrijden gespeeld terwijl er zesentwintig op het programma staan waar eventuele promotie wedstrijden niet meegenomen zijn. Of het allemaal nog gaat lukken dit seizoen valt nog te bezien.

Feit is wel dat het plezierig is dat we naast de selectie van 36 man een mooi begeleidingsteam hebben die voor deze mannen klaar staan. Naast ondergetekende is John al jaren de elftalbegeleider van het eerste en verzorgd bijna ook wekelijks een stukje van de training waarin vooral de spieren aan het werk gezet worden. Peter is er ook altijd op het veld en is de coach van het tweede, waar in het ook prachtig is te zien hoe onze jeugdspelers door hem gekneed worden in het seniorenvoetbal. Al met al voelt dit als een luxe maar wel erg nuttig ook André is al jaren bij het team als assistent scheidsrechter en na het wegvallen door blessures van Jan Keeman die het meer dan 25 jaar heeft volgehouden hebben we in Cor Hoogeveen een geweldige partner gevonden voor langs de lijn. Afwisselend met André is Cor langs de lijn te vinden komen wonen in Sijbekarspel wist John hem al snel te vinden en een deal werd snel gevonden. Voor de verzorging van spelers kunnen we nog steeds terugvallen op Sharon en per dit seizoen is Ross van Etten uit Wognum ook lid en speler van de selectie maar ook Ross kan de spelers prima verzorgen indien dat nodig is vanwege zijn vakrichting.

Kortom er zit nog steeds beweging in DESS we zijn leuk bezig en daarom is het mooi te weten dat er vertrouwen is van het bestuur en spelers om ook volgend seizoen met elkaar door te gaan. We rekenen er op dat iedereen zich thuis blijft voelen dat we eindelijk eens kunnen blijven voetballen en ons publiek mogen verwelkomen. Een wens is en blijft dat spelers uit ons dorp en omgeving zich blijven bijsluiten want met een mooie grote groep kun je veel dingen ondernemen en doen. We gaan er alles aan doen om een mooi uithang bord van de club te blijven en we samen met alle DESS teams gaan zorgen voor een aanzuigende kracht dat meer spelers zich bij DESS willen aansluiten.

René Kool

Hoofdtrainer

Onze club kan niet zonder vrijwilligers. Ook dit seizoen zullen er verschillende mensen voor even op de voorgrond treden, zodat we hen beter leren kennen. Deze keer is het de beurt aan: John Keesom (59).

Voor sommige selectiespelers is hij de schrik van de training. Volgens anderen is hij de reden dat Fred van der Ven niet meer traint. Is hij dan zo onaardig? Integendeel. Eigenlijk lopen ze letterlijk en figuurlijk met hem weg, want John zorgt al een aantal jaren voor het conditiegedeelte op de selectietrainingen.

“Ik ben als begeleider van DESS 1 ingestapt toen Ron de Boer ermee stopte. Een jaar later kwam er met Patrick Terwijn een nieuwe trainer die zijn eigen assistenten meenam, waardoor ik weer een stapje terug deed. Daarna ben ik bij René Aay en nu bij René Kool weer ingestapt.
Zelf doe ik aan bootcamp en dat soort trainingen heb ik ook een tijd gegeven aan de selectie. Sinds een tijdje hebben we met Ross van Etten een speler in de selectie die personal trainer is. Hij bedenkt nu 3 onderdelen van 10 minuten die René, Peter en ik dan uitvoeren op de training.”

“Conditietraining is nooit het favoriete onderdeel van voetballen voor een speler, maar de jongens merken wel dat ze fitter worden en dat we vaak in de laatste 20 minuten meer kunnen dan de tegenstanders. Op de trainingen krijg je natuurlijk evengoed opmerkingen als: ’Steek die ballen maar lek, want die gaan we niet gebruiken deze training’. Ondertussen vind ik het zelf erg leuk om te doen en lekker bezig te zijn met de jongens op het veld.”

John heeft een langere geschiedenis bij DESS dan alleen deze trainingen. Toen zoon Chris in de F-jes zat, was John samen met Arend van den Berg de coach. “Op die leeftijd zat het team vol met spelertjes die bloemen aan het plukken waren en moest je er regelmatig eentje uit een doelnet halen, omdat hij daarin was geklommen. Wat wel leuk is om te zien is dat van die hechte groep er heel veel nog voetballen en nu voor een deel het eerste elftal vormen.”

Ook dochter Marloes ging voetballen. Om ook daarbij betrokken te raken werd John de vaste scheidsrechter van haar team. Zo kwam het voor dat Marloes zich als aanvoerder netjes ging voorstellen bij de middenstip aan haar eigen vader. De schijn van partijdigheid werd zo weggenomen.

Zelf heeft John ook gevoetbald. ”Ik ben geboren in Bobeldijk in een katholiek gezin. Ik moest dus ook naar een katholieke school en die stond 7 km verderop in Zuidermeer. Daar ben ik ook op voetbal gegaan. Tot mijn 15e heb ik dat volgehouden en daarna ben ik overgestapt naar Berkhout. Daar heb ik tot m’n 20ste gespeeld, daarna moest ik in dienst. Ik was een middenvelder met vooral veel loopvermogen. Na mijn diensttijd ben ik gaan hardlopen en heb ik niet meer gevoetbald. Alleen als invaller heb ik nog weleens meegedaan met de veteranen bij DESS. Eerst nog op groot veld met o.a. Nico Aay, Nico Conijn en Leen Boltjes. Later 1 jaar op half veld. Dat beviel niemand echt goed, dus daarna is die lichting veteranen gestopt met wedstrijden spelen.”

Verder is John bijna voorzitter geweest (“Ik liep een jaar mee met toenmalig voorzitter Vincent Vermeulen om te kijken of het wat voor me was, maar door drukte op mijn werk heb ik het niet gedaan”), is hij (mede)hoofdsponsor geweest en is hij ook shirtsponsor geweest van het team van Chris (“Dat ging eerst nog fout. Het tenue ging naar team waar Chris niet in speelde….)

Eén persoon is nog niet genoemd en zij mag niet ontbreken in dit verhaal. “Ik leerde Wilma, mijn vrouw, kennen in mijn diensttijd. Ik was toen 21 en we deelden een passie voor hardlopen. We zijn nog samen lid geweest bij atletiekvereniging Hollandia. Uiteindelijk hebben we samen de marathon van New York gelopen in 1993. In 1994 hebben we het bedrijf van haar vader overgenomen. Wilma werkte daar al vanaf 1982 en het bedrijf was in haar geboortehuis in Berkhout gevestigd. Het bedrijf hield zich vooral bezig met nieuwbouwplannen ontwikkelen en later ook assurantiën. In 1991 gingen we in Benningbroek wonen en vanaf 2000 is het bedrijf ook hier gekomen.”

“Toen we hier gingen wonen en kinderen kregen raakten we betrokken bij het dorpsleven hier. Zo ben ik bij het dorpshuis en DESS terecht gekomen en Wilma o.a. bij het zwembad en de dorpsveiling. Bij DESS vind ik het nu allemaal goed voor elkaar. De selectie is in mooie tenues gestoken, er is een goede begeleider voor DESS 2, er wordt aandacht besteed aan de fitheid door Ross en fysio Sharon en René is een bloedfanatieke trainer die 7 dagen in de week met voetbal bezig is. De resultaten zijn dan ook goed en het zou voor René, de club en alle spelers mooi zijn als dat tot een prijs leidt.”

Afgelopen weekend speelde DESS 1 de beslissende wedstrijd voor de eerste periodetitel. Op het moment van schrijven is de uitslag nog niet bekend, maar er is in deze nieuwsbrief ongetwijfeld ergens te vinden of de gehoopte prijs al binnen is. Aan John zal het niet liggen. En als het niet lukt extra rondjes op de eerstvolgende training…….?

Dess JO-12 – Vrone MO-12.    20/11/21

Dit seizoen gaat het op en af, vaak goede combinaties, veel overspelen, maar niet altijd de punten mee naar huis. Desondanks hebben ze veel lol met elkaar en heerst er een goede sfeer, dat is toch waar het om gaat.
Vandaag tegen een volledig meiden elftal, (Vrone MO-12) de jongens hebben er al de hele week zin in. Na een moeizame wedstrijd vorige week tegen Always Forward, moet dit toch een makkelijke wedstrijd worden?
De voorgaande wedstrijden hadden de meiden allemaal verloren, dus het ontbrak aan niets om hier VOL vertrouwen te denken dat het wel even gaat lukken vandaag.

Komend jaar gaan we naar een groot veld, dus we zijn al druk aan het zoeken naar nieuwe spelers. Dit keer doet Ravi voor het eerst mee.
De opstelling hebben we in de kleedkamer doorgenomen. En ja hoor, we gaan beginnen, al snel staat Dess enorm onder druk. Wat voetballen de meiden goed, ze combineren constant en spelen al snel alleen maar op onze helft.. Anita komt al snel koffie bij mij brengen en vraagt of de onderschatting alleen de eerste helft gaat duren. Ik geef aan dat ik hoop dat het wel iets korter duurt…  De enkele keer dat wij uitbreken denken de jongens de klus zelf wel even te klaren zonder over te spelen, waardoor er geen bal het doel in gaat. De volledige eerste helft komen we er niet meer onder uit. Anita staat naast mij wel erg veel bewondering te uitten voor de meiden, waarna ik vraag of ze wel voor dess is. Ze geeft aan ook een meisje te zijn, dus.. tja daar heb ik inderdaad niet van terug. 😁

De eerste wedstrijd van Ravi als verdediger kan hij in ieder geval flink aan de bak en wat doet hij het goed! Helaas krijgen we toch een goal tegen, de bal komt in de kluts en via Mika gaat de bal per ongeluk zijn eigen doel in. Gelukkig is het daarna snel pauze. In de pauze geef ik aan dat wij moeten combineren zoals we altijd doen en gerust iets feller mogen zijn. Vol goede moet beginnen we aan de 2e helft, maar helaas al snel wordt het 0-2 voor de meiden. Deze goal was nodig om de onderschatting te stoppen. Er gaat een knop om en de jongens beginnen te voetballen, eindelijk! De onderschatting duurde dus 40 minuten. Al snel vliegen er 2 goals in van Jens en Sepp. 2-2, het kan nog. De meiden zetten opnieuw druk, waardoor er een bal over Ravi vliegt, maar dat laat Ravi niet gebeuren, hij grijpt in, hands. Penalty tegen. Kan gebeuren Ravi in verder zo’n goede eerste wedstrijd. Gelukkig wordt de penalty over geschoten. Oef, wat komen we goed weg. De jongens voetballen weer verder als vanouds, met goede combinaties, goede slidings en weten er nog 2 in te schieten!! 4-2 overwinning , yes! Op tijd hersteld en de punten in de tas, op naar de volgende wedstrijd tegen SVW JO-12.

In de competitie gaat het eigenlijk gewoon hartstikke goed met dit team. Elke week wordt er gewonnen, de ene keer makkelijker dan de andere keer. Doordat de inzet tijdens de wedstrijden altijd 100% is, komt het elke week weer goed.

We hebben echter één “probleem”: Wieringermeer! Deze ploeg staat 3 punten boven ons en ook zij winnen elke week. We spelen binnenkort tegen elkaar, maar zij hebben ook een behoorlijk beter doelsaldo. We hopen er dus elke week op dat zij een keertje niet winnen.

Ondertussen kunnen we zelf niets anders doen dan zelf onze wedstrijden blijven winnen. Dat doen we dan ook al weken achter elkaar. Eind oktober werd er met 1-4 bij Grasshoppers gewonnen. We speelden al om 10.00 uur ’s morgens, maar desondanks hadden we enorm veel supporters. Verschillende spelers van de JO14 waren op de fiets gestapt om ons te steunen, van de JO17 kwamen er een aantal spelers kijken en ook de hoeveelheid ouders was groot. Ik schat dat er een mannetje of 25 a 30 op de tribune zat voor ons.
De support hielp, want we wonnen door doelpunten van Manouk (2x), Jasmijn en Julia. Ook speelden er wat bekenden bij de tegenstander en het is altijd lekker als je maandag op school kan vertellen dat je gewonnen hebt van je klasgenoot.

Een week later speelden we een vrij troosteloze uitwedstrijd tegen FC Den Helder. Onze wedstrijd duurt in totaal 70 minuten, de reis (heen en terug) duurde ruim 90 minuten, dus we zaten langer in de auto dan dat we voetbalden. Op zich gezellig, maar wel een lange rit. In Den Helder aangekomen mochten we ons omkleden in de kleedkamer die zich onder de tribune bevond. Geen probleem natuurlijk, behalve dan dat er op de tribune een groot rood-wit lint hing met een bordje: “Verboden op de tribune plaats te nemen wegens instortingsgevaar.” Op de tribune staan was dus gevaarlijk, maar je omkleden onder die gammele tribune kon wel…..
Ter geruststelling moesten de meiden van FC Den Helder zich ook onder de tribune omkleden.

Voor de coach was dit een belangrijke wedstrijd, want de coach van de tegenstander is zijn oom en ook een nichtje speelde in dit team. Om het mij iets makkelijker te maken op de komende verjaardagen van familieleden, hoopte ik dus op een goede dag van mijn meiden.
Gelukkig lieten ze me niet in de steek, al maakten ze het wel spannend. De eerste goal viel pas in de laatste minuut voor rust. Tara legde de bal mooi terug op Tess en die schoot hard binnen. Hiervoor waren al vele kansen gemist, dus de opluchting was groot dat er voor rust nog eentje in ging. Na de rust maakten we het af door doelpunten van Jasmijn en Maria (2x). Met een 0-4 overwinning kan ik me dus met een grote glimlach melden op de eerstvolgende familiebijeenkomst. Meiden bedankt!

De week erna was de wedstrijd heel wat lastiger. DWOW kwam op een 1-0 voorsprong en in de rust waren er toch wat twijfels of het nog goed zou komen. Door een paar simpele aanwijzingen ging het na rust een stuk beter. Beter kijken waar je schiet, geen lange ballen meer en dichter bij je mannetje staan als we verdedigen. Meer was er niet nodig. We scoren elke week meerdere keren, dus nu ook. Eerst een eigen doelpunt van DWOW na een mooie, harde corner van Inge en daarna 2 doelpunten van Maria na 2x een assist van Noa.

Volgende week even geen competitie, maar een bekerwedstrijd. Daarna gaan we weer verder met de competitie en hopen we op een misstap van Wieringermeer en uiteindelijk een overwinning van ons als we tegen hen spelen. Het blijft spannend……

’t is herfst en dus minder aantrekkelijk om je kind te gaan aanmoedigen langs de lijn.
Een beetje jammer dat er nog niet voldoende vertrouwen is in de coach, die toch alle weken een kwartje in de weer-automaat stopt voor een droog en/of zonnig uurtje als de JO9 moet spelen.

We waren vroeg, dus eerst nog even tafelvoetballen in de Hoppers-kantine, wat misschien gelukt was als we niet eerst de tafel moesten ontdoen van ongeveer 1000 legoblokjes om daarna te ontdekken dat tafelvoetballen met een pingpongballetje echt geen aanrader is.

Dan maar warmlopen op het kunstveld, waar we ontdekten dat de bal harder door rolt dan op echt gras. Dat was weer even wennen, maar ondanks dat scoorde aanvoerder Joes de eerste goal. Bij rust stonden we echter zomaar 3-1 achter. Giel keepte de hele wedstrijd uitstekend, maar was nog een beetje onzeker bij het uitschieten en -gooien: mooi puntje voor de training.

In de rust kwam Yuiel zeer verontwaardigd het veld af, want een jongen van de Hoppers had hem uitgescholden en hem “dikke” genoemd. Nou, daar moesten we met z’n allen wel erg hard om lachen, want voor wie Yuiel niet kent: die is superslank.

Yuiel zelf nam direct revanche door 4x te scoren. Onze trouwste (vandaag enige) supporter Taffy (vader van Yuiel) ging helemaal uit z’n dak van trots. Gerrit sloot de doelpuntenrij nog met een fraaie goal af vanaf de rechterkant. Jolien kreeg nog wat kansen, maar prikte ze er deze keer net niet in.
Een groot compliment aan Collin en Fiene, het gouden duo achterin: als die twee op dreef zijn, zoals vandaag in de tweede helft, dan komt er geen aanvaller meer door.

Joes had een mooie slogan bedacht (iets met banaan en ertegenaan) end ie deden ze na afloop met z’n zevenen in een kring (want vooraf waren ze het vergeten).

In de kleedkamer was het weer supergezellig en bij gebrek aan een radio bracht Giel, bijgestaan door Gerrit en Jolien een beat-ritme ten gehore: heel fraai.
De moeder van Giel trakteerde op chips vanwege Giel z’n verjaardag en kreeg als cadeautje de wastas mee. Daarna keerden we huiswaarts en……….begin het weer te regenen.

Anita