Categorie archieven: Standaard

Wie de scheurkalender 2022 van Rob Scheepers heeft, weet inmiddels zijn 1 aprilgrap:
Het blaadje van 1 april is er niet: je scheurt 31 maart af en komt bij 2 april, maar voordat je doorhebt dat dat niet aan jou ligt……..1april!

Zo zocht onze Maxim in de kleedkamer naar zijn ene missende voetbalschoen. We zochten met z’n allen, totdat Yuiel met glimmende oogjes zei: ”óf hij is verstopt in de wc.” 1 april Maxim! (Het was overigens 2 april….)

De wedstrijd was leuk. Tess Huisman viel als scheidsrechter in voor Kaya en maakte een uitstekend debuut.

Aanvoerder Joes en zijn vriendin Fiene hadden de afgelopen week waarschijnlijk meegekregen dat John Lennon en Yoko Ono samen een week in bed lagen voor de vrede, maar waren vergeten dat er zaterdags gewoon gevoetbald moet worden.

Eindelijk compleet besloot Yuiel, om dit te vieren, direct een doelpunt te scoren. Gerrit ontpopte zich als een ware keeper. Giel, die even een poosje van voetbal af is, was er gelukkig wel en deed ook gezellig mee in de kleedkamer. Jolien speelde een puike partij in de voorhoede, maar blijkt ook goed tot haar recht te komen als spil.
Yuiel maakte er nog twee en Joes ook, eindstand 5-2. Spirit won net aan de penalty’s.

Naderhand was er nog een lange nazit in de kantine. Gezellig jongens en meisjes!

Anita

Sinds vorig jaar zit er statiegeld op kleine plastic flesjes frisdrank en water. Nu, een half jaar na de invoering, wordt al 80% van alle plastic statiegeldflessen teruggebracht. Een mooie score, maar we zijn ambitieus en halen het liefst nog meer statiegeldflessen terug. Sportlocaties kunnen daar een waardevolle bijdrage aan leveren!

Als enige innamepunt mogen sportlocaties de opbrengst van statiegeldflesjes gebruiken voor hun club. Met het ingezamelde geld kunnen clubs spullen kopen waaraan de vereniging op dat moment behoefte heeft. Denk aan nieuwe ballen, hesjes en andere zaken. Op jaarbasis kunnen deze extra ‘inkomsten’ oplopen. Daarom is het zo interessant hiermee als DESS aan de slag te gaan.

• Gooi voortaan de flesjes in de donatiebak.
• Neem flessen van thuis mee en doneer ze aan DESS.

Vorige week speelden we uit tegen Zouaven. Hoewel we normaal graag bij Zouaven komen, hadden we nu te maken met een team dat voor de helft bestond uit vervelende, onsportieve mannetjes, waar ook hun coach niet vrolijk van werd.
Het mondde uit in een zielloze, flauwe wedstrijd, die we met ongeveer 7-4 verloren (voor ons 2x Yuiel en 2x Gerrit) en waarbij het enige pluspunt was dat we de uitermate gezellige oom van Maxim leerden kennen, die mee was om te rijden.

Deze week thuis tegen VVW: deze jongens kenden we. We wonnen al eens van ze en we verloren een keer, maar beide keren via een leuke wedstrijd.

We moesten Joes missen, want die had deze dag een wedstrijd met een paard. De niet-paardenkenners onder ons menen dan dat je daarvan niet moe wordt, omdat het paard al het werk doet, maar we zullen volgende week wel horen hoe dat echt was.Joes had wat tips gegeven aan wie nu de aanvoerdersband te geven. Onze eigen keus viel op Fiene en dat bleek een uitstekende keus te zijn.
We misten ook Maxim, dus met 7 spelers moest de klus geklaard worden

Gelukkig was iedereen in topvorm: Yuiel prikte er al snel twee in en daarna Gerrit nog eentje erbij, maar VVW kwam onderwijl, ondanks uitstekend keeperswerk van Giel, terug tot 3-2.
Rust.
Jolien en Feline wisten goede passes te verzenden om onze aanvallers aan het werk te houden. Fiene en Collin hadden achter alles onder controle, maar konden twee goede afstandsschoten van VVW niet verhinderen.
Onder aanvoering van z’n enthousiaste vader Taffy wist Yuiel er een 4-4 stand van te maken.

Giel kreeg hulp via aanwijzingen van zijn vader en hield zo veel penalty’s uit z’n doel.
Na afloop was er de welverdiende chips.

Onze club kan niet zonder vrijwilligers. Ook dit seizoen zullen er verschillende mensen voor even op de voorgrond treden, zodat we hen beter leren kennen. Deze keer is het de beurt aan: Ronald ten Pierick (42).

Het is weer maart en dan komt Ronald weer in actie. Samen met de rest van de Voetbalweekcommissie gaat hij aan de slag om een schitterende laatste week van het seizoen voor te bereiden. De laatste 2 edities konden niet doorgaan, dus de hele club ziet weer uit naar een leuk toernooi met mooi weer en veel gezelligheid.
“Ik ben door Anita gevraagd om in de commissie te stappen en heb dat toen gedaan. Inmiddels heb ik aangegeven er weer mee te willen stoppen, maar dat mag niet van Anita haha. Voorgaande jaren zaten er verschillende vrijwilligers bij de organisatie, tegenwoordig doe ik het samen met Robin van den Bosch. Anita zit er natuurlijk ook al die tijd in. Zij trekt de kar en zorgt ervoor dat we weer bij elkaar komen. We hebben een draaiboek gemaakt in de afgelopen jaren, dus we kunnen dat erbij pakken en meteen aan de gang. Ik doe het complete digitale gedeelte, zoals posters en formuliertjes maken, grote posters uitprinten en ik regel ook de keepers voor de penaltybokaal.
Eigenlijk hebben we altijd mooi weer. Dat zorgt voor een mooie week, ook voor externe mensen. Iedereen kan meedoen, ook niet-voetballers.”

Ronald is geboren in Bovenkarspel, verhuisde op z’n zesde naar Midwoud en vanaf z’n 25e woont hij samen met vrouw Astrid op de Mient. Astrid komt zelf uit Oostwoud en op het plaatselijke zwembad leerden ze elkaar kennen. Ook op het zwembad was Ronald vrijwilliger. “Op m’n 15e ben ik daar in de technische dienst gegaan. Een vriend van mijn vader deed dat en zo kwam ik daar ook terecht. Later heb ik mijn papieren gehaald om badmeester te worden en heb ik dat ook veel gedaan daar, in Abbekerk en in de Zeehoek te Wervershoof. Verder heb ik daar meegeholpen aan de nieuwbouw van de kleedkamers en andere gebouwen. Dat was een mooi project om aan mee te helpen. Bij DESS heb ik even in het bestuur gezeten en van daar uit (en met de ervaring van het zwembad) ben ik ook bij DESS in de bouwcommissie gekomen. We hebben toen o.a. de huidige bestuurskamer en 2 extra kleedkamers gemaakt. Ik kijk daar prettig op terug. Het is mooi om met z’n allen iets te maken waar de club nog steeds wat aan heeft.”

Vrijwilligerswerk is iets wat hem altijd trekt. Er is te weinig ruimte hier om alles uitgebreid te behandelen, maar hij zat (naast de technische dienst in het zwembad in Midwoud en het bestuur/de bouwcommissie bij DESS) op De Kraaienboom in de MR, bij de kinderopvang in de oudercommissie, was voorzitter van de EHBO-vereniging, Handige Harry bij Huttendorp en voorzitter, scheidsrechter en invalcoach van Volleybalvereniging Wognum. Op de vraag waarom hij zoveel vrijwilligerswerk doet, vertelt hij dat hij ergens al snel een uitdaging in ziet. “In dit dorp zijn veel actieve dorpsgenoten, dat is leuk om te zien en ook goed voor het dorp. Je moet er toch met z’n allen voor zorgen dat je er iets leuks van maakt. Daarvoor zijn altijd vrijwilligers nodig, dus help ik daar graag aan mee.”

Er zijn nog twee zaken waar Ronald bekend van is. Ten eerste keepte hij de afgelopen anderhalf jaar in DESS 1. “Toen ik hier kwam wonen ben ik bij DESS begonnen als speler in het 2e. Niet veel later stopte Leen Boltjes en ben ik gaan keepen. Ik heb op een training Leen nog eens per ongeluk een tand uit z’n mond geslagen. Volgens mij kwam daar zijn bijnaam “Porseleen” vandaan.
Niet veel later stond ik in het eerste. Toen onze eerste dochter Fenne (13) werd geboren ben ik terug gestapt naar het tweede en nog later naar de veteranen. Ik was al een paar jaar gestopt, toen René Kool me belde of ik weer in het eerste wilde keepen. Vaste keeper Sjoerd had een schouderblessure en zou er een paar weken uit liggen. Ik zei toen dat ik Sjoerd zou vervangen zolang hij uitgeschakeld is. Die paar weken duren inmiddels anderhalf jaar…….”
Voor zijn opvolging is hij deels zelf verantwoordelijk. O.a. jeugdkeepers Jordi Stins en Wess van Diepen hebben een jaar of 4 keeperstraining gehad van Ronald.

“Volgend seizoen zou ik graag weer wedstrijden spelen in een veteranenteam bij DESS. Nu zijn er nog niet genoeg veteranen, maar als het aan mij ligt gaan we volgend seizoen weer spelen.” Als er geïnteresseerden zijn, kunnen zij zich altijd melden en meetrainen op woensdagavond van 20.00 tot 21.00.

Ten tweede is hij een fanatiek volleyballer. Elke donderdagavond is hij in de Vang te vinden bij de volleybaltak van DESS, maar dat is nog niet genoeg. “Volleyballen in de Vang is hartstikke leuk, maar ik zocht op een gegeven moment wat meer uitdaging. Ik ben gaan meetrainen in Wognum, speelde een wedstrijd in het tweede en vrij snel erna in het eerste. Ik ben vrij lang en linkshandig, dus dat zijn wel voordelen bij volleybal.

Tijdens ons gesprek is dochter Lyra (11) onderuitgezakt een spelletje aan het spelen en luistert Astrid mee vanaf de bank. Later komt ook Fenne binnenlopen. Zijn grote kracht? “Als ie ergens voor gaat, gaat er ie er ook vol voor”, zegt Astrid. Vanuit de tienerdochters komen weinig verhalen, blijkt wel dat ze Ronald een prima vader vinden, maar zeg dat maar eens als tiener…..

Tot slot: Wat maakt DESS een leuke club? “Je wordt geaccepteerd zoals je bent. Ik drink bijvoorbeeld niet, maar dat is geen enkel probleem. Na de wedstrijd komt er meestal iemand met 2 kannen bier aanzetten en daarachter loopt dan iemand met een colaatje in z’n handen. Je hebt hier niet van die machomannetjes. Het is een echte dorpsclub en dat maakt het gewoon leuk.”

De laatste keer dat er bericht kwam van de MO15, hadden we 1x gewonnen en 1x verloren in de nieuwe poule. Sindsdien hebben we 4 wedstrijden gespeeld. De eerste was tegen Westfriezen. Tegen hun MO15-2 hadden we eerder al 5-0 gewonnen, maar nu kwam de MO15-1 op bezoek. Dat was toch even wat anders. Vooraf leek het een mooie voetbaldag te worden, maar eenmaal op het veld bleek de wind toch harder dan verwacht. De eerste helft hadden we de wind tegen, letterlijk en figuurlijk. Door een paar afstandsschoten waarbij wij niet zo fel verdedigden, stonden we bij de rust al met 4-0 achter. Het liep niet en dat kwam in de rust mooi naar voren. De meiden wisten zelf ook dat ze niet speelden zoals het zou moeten, waarop Esmee zei: “Jelle, zeg maar wat we allemaal fout doen en wel eerlijk zijn, anders hebben we er niks aan.” Daarna werd het stil en wachtten ze op de preek die zou gaan komen. Ze hadden gelijk, ik had wel wat puntjes die verbeterd konden worden, maar het werd geen donderspeech. Het was wel duidelijk dat ze er zelf nog meer van baalden dan ik, dus ik was benieuwd naar de 2e helft.

Na de rust hadden wij de wind dus mee en dat scheelde, maar vooral ons eigen spel was veel beter. Westfriezen heeft niet meer op doel geschoten en Esmee maakte er met een afstandsschot 1-4 van. Julia maakte ook nog 2-4 en er kwamen nog meer kansen, maar scoren lukte niet meer. Verloren dus, maar wel met opgeheven hoofd van het veld af.

Hierna waren we net als veel andere jeugdteams 3 weekenden vrij. Dat was wel heel lang, dus werd er een voetbalquiz georganiseerd voor de JO14, MO15 en JO17 en een oefenwedstrijd tegen Spartanen.
Die oefenwedstrijd was een mooi moment om weer in het ritme te komen. We moesten duidelijk weer even inkomen en verloren uiteindelijk met 1-3 (doelpunt Jasmijn, assist Kaya).

De week erna speelden we tegen Vrone. We kenden hen van een toernooi aan het begin van het seizoen en toen waren ze behoorlijk wat beter dan wij. Voor de wedstrijd stonden zij 2e en wij 9e, dus ook dat beloofde een pittig potje. Maria mocht voor de verandering eens op het middenveld spelen en dat bleek ze prima te kunnen. Na 10 minuten pikte ze de bal op, dribbelde een tegenstander voorbij en schoot de 1-0 binnen. Helaas maakte Vrone er al snel weer 1-1 van, maar wij hebben Julia en die zie je soms een tijdje niet, maar dan opeens staat ze weer op de goede plek en heeft ze weer gescoord: 2-1.

In de rust kwam de coach met de geniale opmerking dat “als we er 3-1 of zelfs 4-1 van zouden maken, de tegenstander het vanzelf op zou geven en wij steeds lekkerder zouden voetballen”. Je zag er een paar kijken met een blik van “Echt waar joh, hoe meer we scoren hoe beter? Daar waren we zelf nooit opgekomen.”
Maria en Tess maakten er 3-1 en 4-1 van en Femke richtte zich tot de coach: ”Ik voel het wel echt, dat het nu makkelijker gaat!” Gelukkig roept de coach niet zomaar wat…..(meestal).

Na de overwinning op Vrone waren we gestegen naar plek 5. Nu kwam nummer 11 Always Forward op bezoek. Dat zei dus niks en we konden gewoon weer vol aan de bak. Zonder vaste keeper Noëlle (ziek) en onze sloper achterin (Sterre) gingen we van start. We kregen wat kansjes, Tara moest als keeper af en toe in actie komen, maar bij rust stond het nog 0-0. In de rust werd de opstelling op 5 plekken anders, omdat het dan beter zou gaan. Het risico is natuurlijk dat er zoveel gewisseld is dat niemand meer snapt wat ie moet doen. Esmee stond bijvoorbeeld opeens voorstopper, Maria weer voorin, Manouk op het middenveld en zo waren er nog wat wisselingen. Iedereen deed gelukkig precies wat ie moest doen en zoals al eerder gezegd: Wij hebben Julia.

We wonnen dus met 1-0 en stijgen op de ranglijst door naar plaats 3. We zijn dus lekker bezig en het is nog gezellig ook. De taart/cake voor elke thuiswedstrijd helpt daar ook bij. Femke en Noa maakten een prachtig (en lekker!) voetbalveld van cake en Manouk kwam erachter dat het nog best wat tijd kost om een cake te maken. Om 12.00 uur was ze er nog niet, dus maar even vragen waar ze bleef: “De cake is bijna klaar, nog 4 minuten.” Prima, dan wachten we nog even….. Na 10 minuten nog maar eens vragen hoe het gaat: “Die cake moet ook nog afkoelen! Hij is bijna klaar, denk ik.” Uiteindelijk was ze er om 12.30 nog niet en kreeg ik een wanhopig bericht waarin ze vroeg of ze al moest komen of moest wachten tot de cake helemaal klaar was……

We hebben natuurlijk liever Manouk bij ons dan de cake, dus ze kwam er snel aan, kleedde zich om, speelde een goede wedstrijd en ging na de wedstrijd de cake halen, die we alsnog met z’n allen hebben opgegeten. De moeite was niet voor niets, ook deze cake was erg lekker.