Categorie archieven: Standaard

Wat is het toch snel gegaan dit jaar en wat hebben we een mooi seizoen gehad. Al in het begin van het seizoen kwam Jelle in de kleedkamer, met het verzoek om spelers te zoeken. Volgend seizoen moeten we naar een groot veld en daarvoor zijn er te kort spelers. Enthousiast gingen de jongens op zoek, met Ravi en Lukas hebben we een aantal keer gespeeld, maar kregen we nóg niet enthousiast genoeg om aan te sluiten.

Gelukkig hebben we Rupen weer enthousiast kunnen maken! Hij is direct een enorme aanwinst voor de verdediging geworden. (En wat zag ik hem goed keepen tijdens de dess week) Aan het eind van het seizoen kregen we nog een positieve toevoeging. Mdi nieuw in het dorp en nog niet eerder gevoetbald wilde mee doen. Wat een topper, snel, goed met de bal en goed in de afronding, wow!

En dan hebben we opeens 13 spelers, wat voor een groot veld net aan genoeg, is voor een klein veld erg veel (5wissels) Ik ben blij dat we over gaan naar een groot veld en de jongens zijn er ook aan toe.

Het seizoen zit er dan zomaar op, we hebben vele super spannende wedstrijd gehad waarbij we met 1 doelpunt verschil net aan wonnen of verloren. Als wedstrijden waarbij we met grote uitslagen wonnen. Dan zijn de spannende wedstrijden toch leuker. Al zullen de jongens de wedstrijden met grote uitslagen leuker vinden, want dan komt de taart in zicht 😉

Na een heerlijke Dess week met als afsluiting de top wedstrijd tegen de ouders, (Met hoge opkomst, super leuk👍) sluiten we het seizoen af met een toernooi bij Blokkers als JO-13. Even ervaren hoe het gaat op groot veld voordat we de zomerstop in gaan. Ik heb er zin in!

Het was een lang seizoen met veel dingen die ik zelf al bijna vergeten was. Op 17 augustus was de eerste training en het laatste toernooi op 18 juni. Een paar bijzonderheden over de trainingen:

• Op 5 november hebben we een trainingswedstrijd met de MO13 gehouden om ouders de kans te geven om te leren vlaggen.
• Van 1 december t/m 5 januari hadden we geen winterstop, maar trainde de hele club gewoon door. Er was namelijk Corona en we hebben al die trainingen van 16.00 uur tot 17.00 uur gedaan. 3x hebben we zelfs van 14.30 tot 16.00 getraind.
• Op 31 maart trainden we in de sneeuw!
• De training is 4x door iemand anders dan de eigen trainer gegeven.
• De opkomst was fantastisch! Dit is te zien in het schema onderaan.
• Op 24 maart hebben we niet getraind, maar Sinterklaas gevierd. Beetje laat (door Corona), maar evengoed leuk!

Dan de wedstrijden. We begonnen met een toernooi bij VVS, waar we het niet zo lang over gaan hebben. Geen doelpunt gemaakt, geen wedstrijd gewonnen en ondanks dat het wel gezellig was, toch een beetje een tegenvaller.

Daarna volgden 3 bekerwedstrijden. We speelden de eerste gelijk en wonnen de andere 2 ruim (10-0 en 5-0). We werden dus eerste in de poule en mochten later in het seizoen een echte knock-out wedstrijd spelen tegen KGB. De wedstrijd zelf eindigde in 2-2 en dat was al een knappe prestatie, maar daarna volgde een penaltyserie. Hoewel we het geoefend hadden, bleek de spanning toch wel erg groot. Alleen Inge schoot de bal er in, bij KGB lukte dat 3x.

In de competitie voor de winterstop gingen we uitstekend van start. De eerste en de tweede wedstrijd wonnen we, daarna verloren we van Victoria O, maar toen volgden er 6 wedstrijden op rij die we wonnen. Ook Wieringermeer won bijna alles en de laatste wedstrijd speelden we tegen elkaar. De winnaar van die wedstrijd zou kampioen zijn. Helaas verliep de wedstrijd voor ons niet zoals we wilden. Al snel stonden we 3-0 achter en hoewel we niet opgaven en nog 3-1 maakten, werden we die dag geen kampioen. Wel hadden we bereikt dat we na de winterstop een klasse hoger mochten gaan spelen. Ook een mooie prestatie.

Na de winterstop waren de tegenstanders wat beter dan daarvoor, logisch in een hogere klasse. Elke wedstrijd moesten we vol aan de bak en dat was echt mooi om te zien. Iedereen werd steeds beter, we wonnen 5x en verloren 6x en we eindigden als 8ste met maar 4 puntjes achterstand op de nummer 2. We hebben dus bewezen dat we thuis horen in deze klasse en niet in de klasse hieronder.

Extraatjes over de wedstrijden:

• Noa heeft haar eerste doelpunt gemaakt!
• Luna heeft haar eerste doelpunt gemaakt!
• Maria en Jasmijn zijn de enigen die alle wedstrijden en toernooien hebben meegedaan.
• We hebben een oefenwedstrijd gespeeld tegen Berkhout, die eerste klasse speelt. Gewoon om even te zien hoe groot het niveauverschil is met ons tweede klasse-team. We verloren vlak voor tijd met 2-1, dus dat verschil is helemaal iet zo groot!
• Alle spelers hebben dit seizoen op doel gestaan. Gelukkig werd Noëlle onze vaste keeper rond de winterstop.
• Na de winterstop hebben we revanche genomen op KGB en Wieringermeer. Van allebei deze tegenstanders wonnen we in de competitie.
• Esmee schoot dit seizoen met haar rechterbeen een corner in 1x in het doel. Op zich al knap, maar ze deed dit vanaf de cornervlag die het dichtst bij het C-veldje ligt. Probeer even in te denken of dit logisch is en of dit überhaupt mogelijk is en bedenk daarna hoe knap dit van Esmee is!
• We hebben dit seizoen nieuwe tenues gekregen. Pieter de Jong Tree Removal en het bedrijf waar Claudia Appel werkte staken ons in prachtige nieuwe shirts, broeken en sokken. De eerste wedstrijd in deze tenues wonnen we meteen met 4-0!

Er zijn dit seizoen 76 trainingen geweest. We hebben 29 wedstrijden gespeeld. 21 competitiewedstrijden, 4 bekerwedstrijden, 2 oefenwedstrijden en 2 toernooien. De toernooien zijn meegerekend als 1 wedstrijd.

Het was weer een feest om het hele seizoen met deze meiden op het veld te staan. Gelukkig gaan ze allemaal door en maken we er volgend seizoen weer iets moois van. Nu alleen nog een strandtraining……

Groeten van
Jelle

Onze club kan niet zonder vrijwilligers. Ook dit seizoen zullen er verschillende mensen voor even op de voorgrond treden, zodat we hen beter leren kennen. Deze keer is het de beurt aan: Ineke Aay (69).

We zitten in de tuin. Kopje koffie, koekje, lekker zonnetje en 2 kikkers in het vijvertje. “Ik kan hier zo een uur zitten en naar die beestjes kijken.” De rest van de tuin is door Nico Broers onkruidvrij gemaakt en ziet er netjes uit. Lekker rustig plekje.

Als we over DESS beginnen te praten vertelt Ineke meerdere keren dat het zo’n leuke, gezellige, warme dorpsclub is. “Wat ze voor Nico hebben gedaan in de Voetbalweek vind ik ook zo mooi, al zou Nico het zelf niks gevonden hebben. Hij hoefde niet zo nodig op de voorgrond.”

“Nico” is Nico Aay, man van Ineke en helaas overleden. Nico was degene die na het verdwijnen van het Stratenvoetbaltoernooi bleef volhouden dat het belangrijk was voor de club dat er aan het eind van ieder seizoen een afsluitingsweek kwam. Hij bedacht “De Voetbalweek”. Een iets andere opzet dan dat elke straat een eigen team kon inschrijven, want nu werden alle volwassen leden gewoon ingedeeld, waardoor er altijd genoeg deelnemers waren. Iedereen die geen lid was, mocht zich opgeven en werd toegevoegd. Later is dit principe ook bij de jeugd toegepast en nu hebben we al jaren een fantastische slotweek waarin mannen en vrouwen, jongens en meisjes, talenten en goedwillenden door elkaar lopen en lol hebben. Allemaal dankzij het doorzetten en organiseren van Nico. Daarom vonden de Voetbalweekcommissie en het bestuur het tijd voor een eerbetoon en werd een doek onthuld waarop staat: “Nico Aay Voetbalweek”. De naam die deze week vanaf nu jaarlijks zal dragen (zie foto onderaan).

Snel terug naar Ineke, want het is haar aflevering en ze is veel meer dan “de vrouw van”. Ineke draait al sinds 1984 kantinediensten bij DESS. “René (zoon) was toen 5 jaar en ging op voetbal. Nico werd begeleider en ik ging achter de bar staan. Eerst op zaterdag en nu al heel lang op zondag. Het is hartstikke leuk werk, lekker kletsen met iedereen en kijken wat er allemaal gebeurt. DESS is echt zo’n familieclub, gezellig. Ik kijk ook alle wedstrijden van het eerste. Uit en thuis. Bij uitwedstrijden komen Cor en Riet Vlaar me ophalen. Beregezellige tripjes zijn dat.

Het voetbal zit er van jongs af aan al in. “Ik ben geboren in Drempt (Gelderland). Mijn vader voetbalde altijd en dan gingen we met z’n allen mee kijken en waren we de hele dag op het veld. Later, toen ik met Nico was, ging ik met hem mee toen hij in de veteranen speelde.

“We waren een keer op een feestje van een oom van mij. Daar spraken we met de man van mijn nicht. Hij voetbalde bij de veteranen van Drempt en wilde wel een keer een wedstrijdje spelen. “Dat is 120 kilometer rijden voor een uitwedstrijd, dat lijkt me wat te gek”, zei ik. Uiteindelijk werden we uitgenodigd voor veteranentoernooi bij hun. Op zaterdagavond om 17.00 uur vertrokken we met een touringcar, bier en broodjes. Als we aankwamen konden we een patatje halen en daarna begon de feestavond. Die duurde tot laat en daarna sliepen we in een grote, ronde circustent die zij voor ons hadden opgezet. Ook al het eten en drinken regelden ze voor ons. In die tent lagen we allemaal in een rondje op ons luchtbed. Op zondag moest er dan na een kort nachtje een toernooi gespeeld worden. Eind van de middag weer in de bus en we sloten altijd af met een etentje in Hoorn ofzo.

De touringcar + chauffeur was van Van Vught. Jan Laan kende de eigenaar en we hoefden er niks voor te betalen. Het enige wat er tegenover moest staan was dat we die eigenaar zondagavond mee uit eten namen. Daar kreeg hij een fles drank cadeau en dan was alles weer goed. De chauffeur bleef de hele tijd bij ons, maar dronk geen druppel en hij sliep in z’n bus. Bij ons slapen leek hem niet verstandig.

We zijn ongeveer 8x geweest. Dat waren geweldige weekenden met de veteranen en alle vrouwen. Op het laatst gingen er nog maar 3 vrouwen mee. Het was niet meer speciaal, zoals in het begin, maar het begon gewoon te worden. Van ons team en het team waar we contact mee hadden stopten er ook wat spelers, dus de lol raakte er langzaam een beetje af. Toen zijn we er mee gestopt. Als je het er nu over hebt met de mensen die mee geweest zijn, zijn ze allemaal enthousiast.”

Ineke heeft dus al heel lang een band met onze club, zoals ze die ook heeft met de rest van het dorp. Ze is eerder ook vrijwilliger geweest bij het zwembad, de Oranjevereniging, de Plattelandsvrouwen en als voorleesmoeder en schoonmaakster op de Kraaienboom. In De Vang heeft ze ook jaren gewerkt. Op donderdagavond stond ze achter de bar en dan was het lekker druk en vooral heel gezellig.

“Het leuke is dat familiegevoel in een dorp. Daarom vind ik het ook leuk dat elk dorp z’n eigen voetbalclub heeft. Als onze vereniging me nodig heeft, mogen ze altijd bellen.”

Het werd even koffiedik kijken of we vanwege corona wel mochten voetballen. Gelukkig konden we met enig oponthoud aan “ons ”seizoen beginnen. Het debuut in de 4e klasse.

Marco en ik gaven meteen aan, dat de 4e klasse een promotie was voor al het harde werken en dat we samen gingen strijden voor een plekje halverwege. Met 14 teams in de competitie vonden wij een plekje tussen de 5e en 8e plaats een hele opgave. Niet dat we onze dames onderschatten, maar simpelweg omdat we nog niet wisten wie onze tegenstanders zouden worden.

Elke wedstrijd begon ik met : “Zij moeten winnen, wij mogen winnen” … en ja elke wedstrijd weer zagen we iedereen groeien. Het team zette elke wedstrijd zijn tanden in de tegenstander ( niet letterlijk ) We kregen vleugels en wisten we samen heel goed wat voetballen betekend.

Natuurlijk waren er mindere dagen, af en toe stonden de vizieren niet scherp of zat er een kort nachtje dwars. Maar elke keer weer werden we niet weggespeeld. Jullie bleven ons elke week verbazen. Het volwassen worden, de discipline, de correctheid, de wil, de moed en de vastberadenheid. Ik kan nog 1001 dingen opnoemen, maar dan wordt dit stukje ook maar saai. We stonden waar we staan moesten. Op het veld, met een basisopstelling, een woordje van Marco en daarna was het aan de dames om het te laten zien.

Bewijzen hoeven ze zich niet meer. De 3e plek in de competitie is gewoon een feit !!! Wat we vooral gezien hebben is het voetbal, een plezier .. menigmaal een genot om naar te kijken. Meerdere keren vonden de dames het zelf helemaal k*t gaan of vonden ze er geen r**t aan, toch zagen wij dat anders, het publiek dat trouw met ons meeging zagen het ook.

We willen dan ook graag de trouwe kijkers, supporters, vlaggers, hooligans en begeleiders bedanken voor het voorbije seizoen. Jullie steun en aanmoedigingen waren en zijn van hoge toegevoegde waarde. Wij waarderen dit enorm en rekenen weer massaal op jullie aanwezigheid in het nieuwe seizoen.

En dan nu even gericht aan jullie dames…

We stonden er als 1 team, we stonden er samen en gingen er samen voor. Had je een mindere dag, dan zorgden de 10 anderen op het veld dat je de dag snel vergat. De dames die de bank wat vaker warm hielden zorgden ervoor dat het moraal hoog bleef en waren trouw aan het team.

En dan is dit seizoen gewoon voorbij. Lieve dames, jullie hebben het gewoon geflikt! Een plekje in de top 3 !! Jullie eerste jaar 4e klasse en dan sta je daar een partij trots te kijken . Pffff niet normaal 😊

Als coaches en trainers kunnen we jullie begeleiden, proberen dat er van de trainingen iets blijft hangen en dan hopen, dat dit terug te zien is in de wedstrijden. We kijken dus niet alleen trots, we zijn gewoon super trots op wat jullie als een team neer gezet hebben.

Volgend seizoen wordt het knallen dames ! Geniet van deze momenten.

Dank jullie wel !

M&M

Trotse coaches

Het is een roerig seizoen geweest met een dynamische groep die het zestal van DESS JO9 vormde. Romario en Anita hadden een beste klus aan de trainingen, maar het was tegelijk zeer de moeite waard om met deze jongens/meisjes-mix een mooi seizoen te draaien.
We wonnen wat, we verloren wat, in totaal ging het ongeveer gelijk op en onze specialiteit zat ‘m steeds in de staart: we wonnen vrijwel altijd de penalty’s, waarbij op het einde bijna alle spelers van DESS steeds raak schoten. Hieronder nog even iets over de spelers:

Benjamin Stuy: Benjamin betekent “de jongste”, maar hij is bij ons zeker niet de jongste. Toch is hij onze Banjamin, omdat hij er als laatste is bijgekomen. Als echte Ajax-fan gaan er bij de naam “Stuy” belletjes rinkelen: Heinz Stuy, keeper van Ajax in de jaren ’70. En laat dat nou familie zijn!

Jolien Vlaar: Nou heten de meeste families in de Oosterstraat “Vlaar”, maar de mooiste en de vrolijkste hadden we dit seizoen in ons team. Altijd goed gemutst en ze ontwikkelt een zuivere pass naar de spitsen: bijzonder nuttig. En af en toe pikte Jolien zelf ook een doelpuntje mee.

Joes Bartels:
Een Feyenoord-fan. Beetje jammer, maar gelukkig konden we daar geintjes over maken. Joes was onze aanvoerder en dat heeft ie uiteindelijk heel goed gedaan. Daarbij werd hij op één na topscorer van het team.

Fiene Ligthart:
Alweer een mooi meisje en zonder overdrijven één van de beste spelers van het team; ze stond als enige van het team bijna nooit wissel. Onopvallend achterin met een opvallend goed inzicht en een inzet waar menig speler bij DESS een voorbeeld aan kan nemen. En buiten dat is Fiene heel prettig in de omgang.

Gerrit Vlaar:
En nog een Vlaar van de Oosterstraat. Gerrit zit altijd vol energie en heeft meestal een stralend gezicht. Behalve dan als hem iets niet zint, dan gaat ie naar huis, om 5 minuten later weer terug te zijn en weer mee te doen. Een prima aanvaller, maar ook op andere plaatsen inzetbaar, zoals de laatste tijd op doel als vervanger van Giel.

Yuiel Teweldebrhan:
Ons zonnetje in huis: vrolijk, enthousiast en heel sociaal naar de collega-spelers. Er kan hem niet genoeg worden getraind en ook wedstrijden spelen vindt hij hartstikke leuk. Yuiel is dit seizoen onze topscorer en daarbij vormt hij met Joes een veelbelovend aanvalsduo.

Collin Broers:
Op de trainingen is Collin best wel lui; bij wedstrijden echter is onze oudste een onbetwist zekerheidje achterin. Als Collin de focus heeft, dan komt er absoluut niemand langs. Verder is hij vriendelijk tegen iedereen en heerlijk om in het team te hebben.

Feline Bruinsma:
In het begin was Feline wat verlegen, maar dat is inmiddels al lang over. Ook voor de jongens van de tegenstander doet ze geen stap meer opzij. Haar schot is goed en er gaan zelfs al penalty’s in: dit belooft wat voor de toekomst in het nieuwe meisjesteam.

Maxim Petrosian:
Maxim moest eerst nog wat wennen aan onze taal en onze begintijden. Met de hulp van zijn lieve grootouders en oom en buurjongen Collin is dit helemaal goed gekomen. Maxm is snel en sterk en kan lekker voetballen: een prima middenvelder.

Giel van der Mey:
Giel was onze keeper, en een goeie, kunnen we wel zeggen. Halverwege besloot hij echter voetbal tijdelijk in te ruilen voor een andere sport. We hopen dat Giel snel weer terug komt, want hij hoort bij de groep en wordt gemist.

Novan Ravensbergen:
Dat was balen dit seizoen: het hee seizoen getraind en toch maar één wedstrijd meegespeeld: die zwemlessen ook! Als jongste van het team doet Novan niet onder voor de rest. Hij is nergens bang voor en heeft voor zijn leeftijd een goed inzicht en een goed schot. En bovendien is hij een echte voetballiefhebber. Nu de benodigde zwemdiploma’s nog!

Het is een superleuk seizoen geweest. Volgend seizoen gaan we verder als DESS JO10 en de meisjes gaan door naar het nieuwe meisjesteam DESS MO11, maar als ze soms nog eens mee willen trainen, dan mag dat best. DESS JO10 gaat volgend seizoen 2x per week trainen. Dat beloofd wat!