Categorie archieven: Standaard

Zondag 16 oktober, werd het weer eens tijd om een een wedstrijd te spelen en niet zomaar een wedstrijd maar een wedstrijd tegen de nummer 2. Aangezien wij nummer 1 staan was het een erg belangrijke wedstrijd.

Het begon erg goed, maar na 20 minuten schoot VVW de 0-1. Iris vond het maar niks en maakte met een mooie combinatie de 1-1. Helaas was hun spits ons voor rust te snel af en werden er snel 3 doelpunten gemaakt en gingen we de rust met een 1-4 achterstand in.

We gingen vol moed de tweede helft in na wat aanwijzingen van Jelle, die Marco vervangde voor een keer. Tess Huisman van de Mo17 moest bij de snelle spits gaan staan van VVW. Helaas kreeg ze toch een kans en maakte VVW de 1-5. Gelukkig kregen wij ook nog kansen en maakte Alexandra de 2-5 door een mooie voorzet van Esmee waardoor hij perfect in de rechterhoek werd geschoten (wereldgoal al zeg ik hetzelf).

Het bleef lang 2-5, zelfs de snelle spits van VVW zei dat ze “op was” door Tess haar goede verdedigingswerk. Uiteindelijk vonden ze nog twee kansen en werd de eindstand 2-7. Gelukkig hebben we door deze wedstrijd nog €50 verdiend, want de tegenstander wilde zo graag onze wedstrijdbal. Wil je nog meer van onze wedstrijden zien volg ons instagram account Dessvr1!

Onze club kan niet zonder vrijwilligers. Ook dit seizoen zullen er verschillende mensen voor even op de voorgrond treden, zodat we hen beter leren kennen. Deze keer is het de beurt aan: Maarten Gorter (28).

Maarten is sinds dit seizoen de coach van DESS JO13. Hoe kom je erbij om coach te worden van een jeugdteam?
“Ik werd afgelopen zomer gebeld door Jens Ligthart, het neefje van Jelle Klijnsma, een vriend van me. Hij vertelde dat ze een coach zochten voor zijn team en vroeg of ik dat wilde worden. Daarna ben ik benaderd door DESS en hebben we om tafel gezeten wat het precies inhoud en wat er van mij verwacht word. Daarna ben ik een keer gaan kijken bij Ramon Poeze van de JO15 en daar langs de lijn kwam het fanatisme boven om die jongens te motiveren en te laten proberen ze net een stapje extra te laten zetten. Bij de JO13 wilde ik dat ook graag gaan proberen. Ik kende alleen Jens en verder kreeg ik een lijst met 13 namen, dus ik ging er blind in en nu leer ik ze elke wedstrijd beter kennen. Ik kan m’n stempel drukken en de jongens bijbrengen hoe je voetbalt op een groot veld. Voor hen is er heel veel nieuw, want het is gewoon anders dan het spelletje op een half veld. Nu zijn we bezig om het voetbal er in te brengen. Dat gaat steeds beter. Elke week kan ik ze weer iets meegeven waardoor we langzaam steeds iets beter worden. Het is leuk die ontwikkeling te zien. Ik ben ook erg benieuwd hoe dit traject gaat lopen. Hoe zal dit team zich ontwikkelt hebben over een jaar of 3? En over 5 jaar? Dat proces vind ik heel interessant om mee te gaan maken. Niet alleen hoe de spelers zich ontwikkelen, maar ook hoe ik zelf ontwikkel.

Ik ben een vocale coach. Ik laat me graag horen langs de lijn. Zo motiveer ik die jongens en lopen ze misschien net een stapje harder. Vaste vlagger Robin helpt de verdediging met opschuiven naar de middenlijn, ik ben erg blij met hem. Ook trainer Eize is op zijn eigen manier erg betrokken bij de jongens. Ik hoor altijd leuke verhalen over de trainingen.

Tot nu toe vind ik het erg leuk om te doen. Het kost natuurlijk wat tijd, maar dat is prima in te plannen op een zaterdag. Meestal spelen we rond 11.30 uur, dus dan heb je nog best wat aan je middag. Ik stop er energie in, maar ik krijg er ook veel energie van terug. Ik haal er vooral veel plezier uit.

Wat me wel opvalt is dat er ook een stuk opvoeding bij komt kijken. De jongens gaan leuk met elkaar om, maar ze halen ook wel eens wat uit. Zolang dat een beetje normaal gaat is dat natuurlijk prima, maar het kan ook te gek. Ik vind het ook belangrijk dat ze de scheidsrechter en de tegenstander een hand geven.

Ik heb zelf ook gevoetbald bij DESS van de F-jes tot de C-tjes. Ik hoorde niet bij de beste spelers. Op een half veld scoorde ik af en toe nog wel eens, dat gaf een goed gevoel, maar op groot veld merkte ik steeds vaker dat ik niet zo goed was. Ik werd ook vaker wissel gezet dan dat ik wilde, dus die ervaring van toen neem ik nu ook mee: de mindere spelers willen ook graag spelen.

Het coachen vind ik wel leuk om te doen. Ik ben al eens coach geweest van DESS 2 en ook van de F-jes van DESS. De JO13 zit daar qua leeftijd mooi tussenin. Mijn kennis van voetbal haal ik bijvoorbeeld van televisie. Ik kijk graag naar de Champions League en Nederlands voetbal. Ajax, Feyenoord en PSV volg ik, maar ik ben fan van AZ. Ik heb 11 jaar een seizoenkaart gehad.”

Doordeweeks werkt Maarten bij de Rabobank. Hij is “financieel adviseur wonen” en houdt zich bezig met hypotheken. Binnenkort gaat hij een opleiding volgen om hypotheken te mogen verstrekken. Na een HBO-studie commerciële economie en een master communicatiewetenschap is hij via ABOVO bij de Rabobank terecht gekomen. “Ik heb veel contact met klanten en adviseer ze bij vragen over hun hypotheek, aflossen en meer van dat soort zaken. Ik denk graag met ze mee en ben niet een type dat alleen maar adviezen geeft die voor de Rabobank gunstig zijn, maar juist ook voor de klant. Eerlijk blijven tegen mensen vind ik erg belangrijk.” Hij woont in Nibbixwoud, nu nog alleen, maar rond kerst komt vriendin Natasja bij hem in wonen.

Naast het voetbal en werk vult zijn week zich met fitnessen, spelletjes doen met vrienden, soms een beetje Netflix en dus voetbal kijken.

Ter afsluiting wil Maarten nog wel even kwijt dat hij de betrokkenheid bij het dorp leuk vind. “Ik mis Benningbroek niet dagelijks, maar blijf toch wel betrokken bij het dorp. DESS is toch hetgeen waar je opgegroeid bent. Ik zou niet zomaar bij SEW gaan coachen, nu ik hier woon.”

We houden de ontwikkeling van DESS JO13 in de gaten. Aan de coach, zijn visie, betrokkenheid en fanatisme zal het niet liggen.

Zondag 2 oktober. De dag van onze uitwedstrijd tegen FC Medemblik. Het is mooi weer en na de 6-0 overwinning tegen ALC van de week ervoor zit de sfeer er goed in. Opnieuw hadden we slechts 8 spelers van ons eigen team, waardoor de meiden van Jelle’s MO17 weer moesten bijspringen en we steun kregen van Maria, Femke en Manouk. Amber kon daarnaast invallen als keeper en ook Irene en Marije deden mee. Zo hadden we toch een volledig team. Jelle viel in als coach tijdens Marco’s afwezigheid en had besloten om eerst even onze sterke punten te bespreken in de kleedkamer, zodat we elkaar een beetje beter konden leren kennen – wel handig als je een hele wedstrijd moet samenspelen.

Toen was het tijd voor de wedstrijd. Het was even wennen met elkaar, maar al vrij snel kon Iris na een fout van de verdediging van Medemblik de 0-1 binnentikken. Oftewel, een lekker begin voor ons. We speelden goed over, creëerden genoeg kansen en zelfs doelpunten, maar door enkele dubieuze beslissingen van de scheidsrechter (lees: affluiten vanaf de middenlijn voor buitenspel terwijl de grensrechter niet eens vlagde) werd een volgend doelpunt afgekeurd. Toch wist Irene nog de 0-2 binnen te schieten en gingen we met die stand de rust in.

Jullie begonnen erg goed aan de eerste competitiepoule van dit seizoen. 2x gewonnen en een gedeelde eerste plaats. Hoe is het daarna verder gegaan?
Niet zoals ze hadden gehoopt en verwacht. De uitslagen daarna: 3-4 verloren van KGB, 0-2 verloren van Sporting Andijk, 3-3 tegen WSW en 2-1 verloren van sv Enkhuizen.

Die eerste plaats hebben ze niet kunnen vasthouden dus. Hoeveelste zijn ze geworden?
Uiteindelijk 6e van de 8. Het team had toch wel verwacht dat ze iets hoger zouden eindigen. Kampioen had leuk geweest, maar dat wil iedereen worden. Bij de bovenste 3 plaatsen horen ze eigenlijk wel te staan.

Hoe kan dat en wat gaat er allemaal fout! Komen de spelers misschien niet meer trainen met z’n allen?
Er gaat niet zoveel fout en de trainingsopkomst is (net als ieder seizoen) heel erg goed.

Dan doen ze zeker niks op die trainingen. Beetje kletsen, lekker rustig aan doen en alleen maar gezelligheid…..
Daar zit het probleem ook niet. Een aantal weken geleden begon het daar even op te lijken, maar na wat nieuwe afspraken vliegen de vonken er vanaf. De gezelligheid is er nog steeds, maar geklets tijdens oefeningen en het partijtje aan het eind niet. Dan wordt er gevoetbald en tot de laatste minuut geven ze alles.

Dan gaat er iets mis tijdens de wedstrijden. Snapt hun coach eigenlijk wel wat van voetbal?
Hij denkt zelf van wel, maar als je die uitslagen ziet……

Kunnen de spelers dan niet zelf bepalen wat ze gaan doen in het veld?
De spelers beginnen gelukkig zelf steeds meer mee te denken en komen zelf met ideeën voor de opstelling. Soms luistert de coach daarnaar, soms ook niet. Als je aan de spelers vraagt hoe ze het vinden gaan, zijn de meesten positief over de trainingen. Bij wedstrijden geven ze ook alles, dus aan hun inzet ligt het ook nooit. De coach kan wel eens rare dingen uithalen met de opstelling. Dan staan ze bijvoorbeeld 1-0 achter en dan zegt hij tegen de laatste man: “Ga maar in de spits spelen.” Dat is natuurlijk een risico, want je mist een verdediger. Hij wil dan toch graag een doelpunt zien en hoopt dat dat lukt met een extra speler in de spits. Ik vraag me af of dat verstandig is, maar de coach vind het blijkbaar een goed idee.

De spelers lijken dus prima met hun coach door één deur te kunnen. Dan zal het wel aan de spelers liggen, toch?
1. Als de tegenstander de bal heeft, doe je alles wat je kan om een tegendoelpunt te voorkomen.
2. Als wij de bal hebben kijk je waar je heen schiet en maak je het jezelf niet te moeilijk. Kies een medespeler die dichtbij staat en combineer zo naar voren toe.

Allemaal leuk dat soort afspraken, maar houden ze zich daar ook aan?
In de laatste wedstrijd tegen Enkhuizen was dit heel goed te zien. De aanvallers en middenvelders streden om de bal te veroveren en de verdedigers deden alles wat ze konden. Ook de keeper deed het prima. Toch scoorde Enkhuizen 2x.

En die tweede afspraak? Lieten ze dat ook zien?
Zeker weten! De ene aanval na de andere kwam voorbij. De verdediging speelde de bal naar een middenvelder, daarna werden de aanvallers gezocht en zo kregen ze voor de rust al meer dan 10 kansen. Scoren lukte echter niet. Na de rust ging dit gewoon door. Weer meer dan 10 kansen, maar uiteindelijk slechts 1 doelpunt. 2-1 verloren dus.

Als je het zo zegt, lijkt er inderdaad niet zoveel aan de hand te zijn. Er wordt goed getraind door veel spelers, de coach en de spelers kunnen het goed met elkaar vinden en bij de wedstrijden spelen ze eigenlijk behoorlijk goed. Alleen winnen lukt even niet. Wat doe je daaraan?
Volgens mij moeten ze gewoon doorgaan met die afspraken en daar op blijven trainen. Het zit gewoon even niet mee, maar als je ziet welke spelers er allemaal in dit team zitten, snap je wel waarom de coach zich niet zo’n zorgen lijkt te maken. Er zijn in het team 4 aanvallers die allemaal al meerdere doelpunten hebben gemaakt, op het middenveld spelen allemaal spelers die goed kunnen overspelen en hard werken om de bal te veroveren en achterin staan alleen maar spelers die weten wat ze moeten doen om de tegenstander dwars te zitten. Ze kijken ook steeds beter waar ze de bal heen schieten, dus dat de coach zich geen zorgen maakt snap ik wel.

Na de toernooiwinst bij VVS (en de bijbehorende hamburgers!) begonnen we nu aan de echte wedstrijden. De eerste was in Zwaag tegen Westfriezen. Een leuke, gelijkopgaande wedstrijd eindigde in een 3-1 overwinning voor ons. Noelle keepte erg goed, maar verkeek zich 1x op een hoge bal, waardoor we op achterstand kwamen. Na een mooie corner van Inge, stond Noa op de goeie plek om de 1-1 binnen te tikken. Nog voor de rust stuurde Inge Jasmijn diep en die maakte deze kans erg mooi af. Via de onderkant van de lat ging de bal hard het doel in.

Na de rust werd Westfriezen langzaamaan ietsje sterker en dat het zo heet was (en nog extra heet door het kunstgras) hielp ook niet erg. Door goed samen verdedigen en veel schoten te blokken kwam Westfriezen niet tot echte grote kansen. Mochten ze wel een kans hebben, stond Noelle er nog en die hield de 2e helft alles tegen. Maria zorgde ervoor dat het iets minder spannend werd, door na een lange actie de bal over de keeper het doel in te schieten: 3-1 voor ons en de overwinning was binnen. We moesten er hard voor werken, maar dat maakt een overwinning extra lekker.

De week erna kwam Always Forward op bezoek. Tijdens de waring-up kwamen een aantal meiden verbaasd naar me toe: “Dat meisje met die haarband speelde vorige week ook tegen ons”, zeiden ze. Dat klopte inderdaad, maar volgens de coach van Always Forward was ze net deze week overgestapt naar hun team. Er zat maar 1 ding op: nog een keer van haar winnen.

Na de wedstrijd bleek dat deze speler niet zo’n gelukkig keuze had gemaakt. Waar Westfriezen ons een moeilijke wedstrijd bezorgde, hadden we tegen Always Forward een makkie. Bij rust stond het 3-0 en viel dat zelfs een beetje tegen, maar aan het eind van de wedstrijd waren we helemaal los gegaan en stond er een grote uitslag: 11-0! Misschien toch maar weer terug naar Westfriezen……?

De doelpunten waren netjes verdeeld. Maria, Jasmijn, Inge, Esmee en Julia maakten er allemaal 2 en de andere goal was de eerste ooit van Femke.

Na deze makkelijke wedstrijd kregen we weer een echte wedstrijd. KGB kenden we nog van vorig seizoen en dat waren spannende wedstrijden. Na een snelle 3-0 achterstand kwamen we in de laatste 3 minuten voor rust via Manouk en Maria terug tot 3-2. Meteen na rust kregen we de 4-2 tegen, maar Manouk maakte haar 2e van vandaag voor 4-3. Helaas bleef het hierbij. AnnaRoos en Julia van de MO15 vielen in en deden dat hartstikke goed.

Opvallend: Tijdens de wedstrijd liepen de koeien van het Koeienhuis langs het veld (we speelden op het B-veld). Een koe had dorst en ging wat drinken uit de sloot. Niks aan de hand zou je zeggen, maar er was paniek op de bank van KGB. “Die koe is gevallen! Hij komt niet meer overeind! Misschien is ie wel dood, echt zielig!” Ik kon ze gerust stellen: de koe was alleen maar aan het drinken. Achter mij hoorde ik een van onze wissels zeggen: “Die komen zeker niet uit een dorp, die weten niet hoe een koe er in het echt uitziet (zucht)……” Het verschil tussen dorp en stad…

Volgende week op naar Andijk en daar proberen de goeie start een vervolg te geven.