Con Zelo JO13-1 – SV Dess JO13-1

De tweede helft van het seizoen stond op het punt van start te gaan, toen corona om de hoek kwam kijken. De talentenfabriek moest gesloten worden. Er mocht niet meer worden gevoetbald. Van meerdere teleurgestelde fans heb ik een bericht ontvangen van hoe jammer zij het wel niet vonden dat er niet meer wekelijks een fantastische pot op het veld werd gelegd. Hieronder een aantal van deze berichten. Wegens de AVG zal ik alleen de voornamen en de eerste letter van de achternaam van de persoon aangeven van wie het bericht kwam.

Ronald K.:  Ik mis de potjes die jullie spelen. Zoals je weet ben ik zelf ook coach en steel ik eigenlijk al mijn tactieken van jullie. Dus die nieuwe baan die ik heb gekregen is een beetje dankzij jullie. Ik weet daardoor ook niet zo goed wat ik nu moet doen. Hopelijk mogen jullie snel weer voetballen. Dan komt het wel goed volgend seizoen en mag ik lekker in het zonnetje blijven werken.

Leo M.: Wat blijft het toch zonde om jullie niet meer te zien voetballen in deze tijden. Die fantastische dribbels en dat mooie samenspel. Die geoliede machine. Een gemis voor het voetbal wereldwijd. Jammer dat ik te oud ben om bij jullie te komen spelen. Tot snel!

Cristiano R.: Ik app je even vanuit Italië. Wat duurt het toch lang voordat ik weer een keer kan smullen van al die lekkere doelpunten die jullie maken. Kan niet wachten tot jullie weer mogen beginnen. Groetjes daar.

Manuel N.:  Vrienden van de JO-13. Zaterdag eindelijk weer wat mooie reddingen bekijken van jullie fantastische keepers. Zin in. Ik ga weer even de beker poetsen die we zondag hebben gewonnen. Dat moet wel lukken voor aanstaande zaterdag.

Sergio R.: Ik mis jullie wedstrijden zo erg. Die verdediging die staat altijd als een huis. Dat blijft toch een voorbeeld voor me. En dat ook nog eens zonder rode kaarten te krijgen. Ik kijk elke keer vol verbazing hoe ze dat toch voor elkaar krijgen.

Andy G.: I miss you guys. You are the best. But can you do it on a rainy day in Waarland?

Zoals sommige van onze toeschouwers die ons elke wedstrijd volgen al aangeven. MOCHTEN WE WEER! De talentenfabriek is weer geopend. Met een flink aantal bekende gezichten en een aantal nieuwelingen. Waarvan het grootste gedeelte al wel eens onderdeel is geweest van de talentenfabriek. Zij wisten dus wel al hoe wij te werk gaan en hadden weinig uitleg nodig.

Daar zaten ze dan. De 14 onverschrokken buffels van JO13-1. Klaar om te strijden en geen splinter over te laten van de tegenstander. In de ogen van onze spitsen zag ik de ballen er al in vliegen. En de verdedigers waren alvast hun broekzakken leeg aan het halen om daar hun tegenstander in te kunnen stoppen. De keeper klaar om alles uit de kruising te trekken en het middenveld was in hun hoofd al ballen aan het rond passen om de tegenstander dol te draaien. En natuurlijk een coach die al maanden zit te wachten om weer een mooie overwinning te pakken. Ook de trainer/vlagger was meer dan klaar om er weer vol voor te gaan.

Tijdens de wedstrijdbespreking hoorden we al wat spetters op het dak. En het appje van Andy G. zoemde gelijk door mijn hoofd. Ik weet dat ze goed zijn, maar toch begon ik te twijfelen of ze het op een regenachtige dag in Waarland konden laten zien. We lopen het veld op en het lijkt mee te vallen. Tot we klaar zijn met de warming up en het met bakken uit de hemel komt vallen. Je vraagt je op zo’n moment af of het regen is of tranen van geluk van god. Die blij is zijn lievelingsteam weer te zien spelen. Maar dat is natuurlijk weer een heel ander verhaal. We trotseren de regen en zijn klaar om te beginnen. De scheidsrechter fluit af en de bal rolt.

Een flitsende start van onze kant. De eerste kans komt al vrij snel. Maar een doelpunt blijft uit. Het spel ziet er goed uit en we voetballen een stuk beter dan de tegenstander. Dat wordt door het hele team gezien.
En een van onze geheime tactieken (die nu niet meer zo geheim is) wordt in werking gezet. We laten ze een keertje scoren. 1-0 voor Con Zelo. Hierdoor denken ze van ons te kunnen winnen. We hopen hiermee wat gemakzucht bij de tegenstander naar boven te halen. En het werkte! Want niet veel later bolt het netje van onze tegenstander. Het is niemand minder dan Perry die de goal maakt. 1-1!
En als je doelpunten zegt, dan zeg je eigenlijk ook Guus. Die kon natuurlijk niet achterblijven en legde er ook eentje achter de keeper en hoe! Met een weergaloos stiftje had de keeper het nakijken. 1-2! Vervolgens bedacht onze laatste man en tevens nieuwe aanvoerder, Finn, een wandeltocht te maken over het hele veld. En hoe kan je een wandeltocht beter afmaken dan met een goal? Helemaal niet. Zo dacht Finn er ook over en was het zomaar 1-3! Als we dan toch bezig zijn, waarom zou er dan niet iemand nog een hattrick maken. 1-4 en 1-5! En als ik zeg doelpunten, zeggen jullie? Ja inderdaad, GUUS! Om de tegenstander toch nog een beetje een goed gevoel te geven, laten we ze er nog maar ee n scoren. 2-5, wat gelijk ook de eindstand van deze wedstrijd is.

Ik zou het hele team te kort doen als ik alleen zou praten over de doelpuntenmakers. Want vanaf de zijlijn heb ik 14 strijders gezien, die een goede wedstrijd lieten zien. Van die 14 kan ik alleen maar zeggen dat ze het allemaal goed hebben gedaan. Ik hoorde zelfs de coach van de tegenstander tegen een van zijn spelers zeggen dat het niet zo gek was dat ze achterstonden. Wij speelde volgens hem al langer op groot veld. Een mooi compliment!

En met dat compliment op zak, kunnen we uitkijken naar de volgende wedstrijd! Aanstaande zaterdag thuis om 11:30 tegen Kleine Sluis. Dus komt dat zien! Tot dan!

Gegroet,

De coach

—
Met vriendelijke groet,

Ramon Poeze