5-0 verliezen, dat zal geen leuke wedstrijd geweest zijn. En inderdaad, dat was het ook niet.
Onder het toeziend oog van een vijftal vaders, trainer Nico en ome Wout zagen we:

• 1-0: verdediging geeft keeper de schuld.
• 2-0: keeper geeft verdediging de schuld (eigen doelpunt)
• 2-1: jammer, wel kans, niet gescoord.
• 3-0 en 4-0: een heel fanatiek SEW-meisje.
• Onderling vechtpartijtje DESS
• 5-0: niet meer geconcentreerd

Het was maar goed dat Maxim zo goed stond te keepen. Hij voorkwam zo een monsterscore en leverde ons de winst op bij de penalty’s.

Wij hadden vorig seizoen ook meisjes, maar zij moesten ons verlaten voor de MO11.
De 7 boefjes die overblijven zijn stuk voor stuk allemaal schatjes zowel als supertalenten (zie ook de laatste nieuwsbrief van vorig seizoen). Er is zelfs een achtste boefje bij gekomen: Sylvan.

Vóór de wedstrijd was het supergezellig bij de verzamelplaats, waar we wachtten op de laatkomers, die door aanvoerder Joes persoonlijk werden opgehaald. Gelukkig bouwt onze wedstrijdsecretaris altijd voldoende vertrektijd in, zodat rijders en ouders nog even kunnen socializen.

Aangekleed en wel leidde Benjamin de warming-up, terwijl Joes de keeper inschoot. Al snel werd juf Linda gespot op het veld ernaast, waar haar dochter meedeed aan een G-handbalwedstrijd; ze kwam natuurlijk een praatje maken.

De wedstrijd zelf was snel vergeten; in de kleedkamer was het weer feest. Onderlinge grapjes. Douchen met of zonder sop, niet buikschuiven (toch?) en we leerden dat je heel snel je duim op de neus moet zetten als er iemand een wind heeft gelaten, want dat bewijst dat jij het niet was (ik wist dat niet).

Maxim bleek ook nog jarig deze dag en had een tas vol lekkers mee om uit te delen.
De terugweg was als vanouds, ook weer supergezellig, dus op naar de volgende wedstrijd.

Anita