Vorige week speelden we uit tegen Zouaven. Hoewel we normaal graag bij Zouaven komen, hadden we nu te maken met een team dat voor de helft bestond uit vervelende, onsportieve mannetjes, waar ook hun coach niet vrolijk van werd.
Het mondde uit in een zielloze, flauwe wedstrijd, die we met ongeveer 7-4 verloren (voor ons 2x Yuiel en 2x Gerrit) en waarbij het enige pluspunt was dat we de uitermate gezellige oom van Maxim leerden kennen, die mee was om te rijden.

Deze week thuis tegen VVW: deze jongens kenden we. We wonnen al eens van ze en we verloren een keer, maar beide keren via een leuke wedstrijd.

We moesten Joes missen, want die had deze dag een wedstrijd met een paard. De niet-paardenkenners onder ons menen dan dat je daarvan niet moe wordt, omdat het paard al het werk doet, maar we zullen volgende week wel horen hoe dat echt was.Joes had wat tips gegeven aan wie nu de aanvoerdersband te geven. Onze eigen keus viel op Fiene en dat bleek een uitstekende keus te zijn.
We misten ook Maxim, dus met 7 spelers moest de klus geklaard worden

Gelukkig was iedereen in topvorm: Yuiel prikte er al snel twee in en daarna Gerrit nog eentje erbij, maar VVW kwam onderwijl, ondanks uitstekend keeperswerk van Giel, terug tot 3-2.
Rust.
Jolien en Feline wisten goede passes te verzenden om onze aanvallers aan het werk te houden. Fiene en Collin hadden achter alles onder controle, maar konden twee goede afstandsschoten van VVW niet verhinderen.
Onder aanvoering van z’n enthousiaste vader Taffy wist Yuiel er een 4-4 stand van te maken.

Giel kreeg hulp via aanwijzingen van zijn vader en hield zo veel penalty’s uit z’n doel.
Na afloop was er de welverdiende chips.