We spelen inmiddels 2e klasse, want we zijn gepromoveerd. Hartstikke leuk natuurlijk, maar vorige week kwamen we erachter dat een tegenstander die voor de winterstop 1e klasse speelde iets te hoog gegrepen was. We verloren met 3-1 en tegenstander Kolping Boys was gewoon beter dan wij.

Vandaag troffen we DTS en ook zij speelden 1e klasse voor de winterstop. Vorige week had ik even geïnformeerd bij de coach van Kolping Boys wat voor een team DTS heeft. Zijn analyse: “DTS heeft heel veel grote meiden, gooien de beuk erin en daar moeten ze het van hebben.” Dat was even schrikken, want meestal hebben we best wel moeite met teams die groot en sterk zijn en de beuk erin gooien.

De wedstrijd stond om 11.45 op het programma, dus we waren netjes op tijd omgekleed en op het grasveld bezig met de warming-up, toen de coach van DTS kwam aanlopen: “We hebben een probleempje,” zegt hij. “We mogen sinds lange tijd weer eens op het A-veld spelen (kunstgras), maar die wedstrijd heeft nu rust, dus we moeten even wachten tot hun 2e helft gespeeld is.” Een snelle rekensom leerde dat dat betekende dat we 45 minuten moesten wachten om op het A-veld te mogen spelen. Het zal bij DTS vast een eer zijn op dat veld te mogen spelen, maar om er nou op te gaan wachten……

Ondertussen was er weinig leven op het DTS complex. Behalve de wedstrijd waarop we moesten wachten, waren er geen andere wedstrijden. Het B-veld en het C-veld lagen er mooi bij en waren vrij, maar daar konden we niet op spelen. De reden? Ten eerste wilden de meiden van DTS heeeeeel graag op het A-veld en ten tweede (en dit werd als hoofdreden gegeven): de scheidsrechter had alleen maar schoenen mee voor kunstgras, dus hij kon niet fluiten op een grasveld (!). Als dat geen goede reden is om 2 teams en alle rijders/supporters 45 minuten te laten wachten…..

Enigszins overvallen door deze mededeling en ook behoorlijk verbaasd zochten we de kantine op. Sommigen zaten binnen, anderen keken bij de wedstrijd op het A-veld. Ondertussen zat het hele team van DTS aan een sportmaaltijd. De patat was niet aan te slepen en allemaal zaten ze goed vol.

Uiteindelijk stonden we klaar voor de wedstrijd. De meiden van DTS zagen er toch echt wel groot uit en leken ook wel wat ouder. Toch maar even vragen bij de scheidsrechter of dat allemaal wel klopt. De grensrechter die er ook bij stond: “Ze zijn inderdaad groot, maar dat komt omdat we hier allemaal veel kool eten!” Toen ik naar mijn eigen team keek kreeg ik toch de indruk dat we hier alleen maar water drinken….

De wedstrijd verliep goed. DTS leek niet veel voordeel te hebben van het kunstgras. Zij konden er niet beter of slechter mee uit de voeten dan wij. Tess en Sterre hielden achterin de boel dicht, Femke, Emma en Tara zorgden ervoor dat er vanaf de zijkanten geen gevaar kon komen en mocht er toch een bal doorheen komen, stond Noelle klaar om in actie te komen. Esmee, Kaya, Luna en Noa regelden dat er op het middenveld niks te halen was voor DTS. Voorin zorgde Maria met dribbels langs de lijn voor 2 goede kansen, werkte Jasmijn zich weer een slag in de rondte en waren Julia en Manouk behoorlijk vervelend voor hun tegenstander.

Bij rust stond het nog 0-0 en dat was meer dan waar we vooraf op hadden gehoopt. Langzaam kregen we het idee dat er misschien wel meer in zou zitten als het een beetje meezit. En het zat een beetje mee! Julia stuurde Jasmijn diep en die rondde heel beheerst af. Het laatste kwartier hebben we met alles wat we hadden DTS tegengehouden. Als een echt team gingen we voor elkaar door het vuur en niet één speler ging slap een duel aan.

Zo haalden we tegen een voormalig 1e klasser een prachtige overwinning. Zou DTS achteraf misschien toch liever op gras hebben gespeeld?