Onze club kan niet zonder vrijwilligers. Ook dit seizoen zullen er verschillende mensen voor even op de voorgrond treden, zodat we hen beter leren kennen. Deze keer is het de beurt aan: Robin van den Bosch (43).
Vorige keer leerden we Ruud van Leeuwen beter kennen. Ruud stopt dit seizoen in het jeugdbestuur, dus leek mij dit een mooie gelegenheid om zijn opvolger voor te stellen. Robin komt oorspronkelijk uit Hoorn en voetbalde daar bij Zwaluwen ’30. Als hard werkende verdediger (“type Jaap Stam/Adri van Tiggelen, bal afpakken en inleveren”) schopte hij het van de E3 uiteindelijk tot aan de B1. Ook heeft hij vanaf zijn twaalfde een jaar of 5 gezaalvoetbald. “Ik zat in de klas bij een jongen wiens vader eigenaar was van Schutz mannenmode. Die vader wilde wel sponseren, dus zocht zijn zoontje een zaalvoetbalteam bij elkaar. Samen met wat jongens van Westfriezen zijn we toen in de zaal begonnen.” Tegenwoordig beperkt het voetballen zich tot het samen met vrienden naar het Nederlands elftal kijken (mannen en sinds het EK 2017 ook vrouwen) en gaat er nog altijd een bal mee op elke vakantie.
Robin is 4 jaar beroepsmilitair geweest. Doordat hij officier wilde worden, maar daar de mogelijkheden niet toe kreeg, stopte hij daarmee. Hij kijkt er met plezier op terug en had het niet willen missen.
“Toen ik stopte als militair had ik alleen een HAVO-diploma. Samen met mijn vader ben ik toen een bedrijfje gestart. Ik ben ’s avonds een HBO-studie informatica en management gaan volgen, omdat ik dacht dat ik die vaardigheden nodig had voor ons eigen bedrijfje. We hadden een goed idee: het voor patiënten makkelijker maken om herhaalrecepten te bestellen.
We kregen het idee naar aanleiding van de manier van werken bij de Wehkamp vroeger. Je had een catalogus met allerlei artikelen, die hadden allemaal een nummer en als je dan naar het telefoonnummer van de Wehkamp belde, tikte je dat nummer in en had je je bestelling geplaatst. Zo wilden we dat ook doen met medicijnen (herhaalrecepten): Alle medicijnen met een eigen nummer in een catalogus en een telefoonnummer om te bestellen. Uiteraard moest de arts wel eerst goedkeuring geven voordat de medicijnen geleverd konden worden. We hebben het uiteindelijk voor elkaar gekregen dat alle medicijnen nu een nummer hebben en ons bedrijf bestaat nog steeds. Inmiddels hebben we ook een App en een website.”
Thuis kwam er ook een nieuwe hobby: fitness. “Ik kan nu wel zeggen dat dat uiteindelijk richting een verslaving ging. Ik trainde 5 a 6x per week, vond het wereldje ook echt leuk en de mensen gezellig, maar ging mezelf ook wijs maken dat ik het nodig had om bijna elke dag te trainen. In 2010 ben ik getrouwd met Rosa en na de bruiloft zijn we 14 maanden op wereldreis gegaan. Daarmee was het fitnessen ook meteen gestopt. In het begin was ik nog wel aan het opdrukken en andere oefeningen aan het doen, maar al snel merkte ik dat ik het ook kon laten zitten. We wandelden en fietsten veel, dus ik kwam wel aan mijn beweging.”
“De insteek van de wereldreis was dat het ontspannen en relaxed zou worden. We belandden echter toch in een ritme waarin we op iedere plek zoveel mogelijk wilden zien en daardoor werd het dus juist niet ontspannen. Al snel trapten we op de rem en zijn we het rustiger aan gaan doen. Op die manier hebben we een fantastische reis gehad. We begonnen in Zuid-Afrika en zijn via Australië, Brazilië, Uruguay, Jamaica, VS, Canada, Zuid-Korea, Noorwegen, Zweden, Israël, Egypte, Turkije, Oostenrijk, Tsjechië, Polen en Duitsland weer thuis gekomen.
Tijdens de reis ontdekten we ook dat we veel te veel tijd kwijt waren aan nutteloze TV kijken. Toen we thuis kwamen hebben we de TV meteen het huis uit gedaan en nu hebben we nog steeds geen TV in huis. Doordat dat geluid wegviel, vielen er wel veel andere geluiden op. We woonden in de buurt van sporthal De Opgang en de geluiden die we de hele dag hoorden begonnen ons te storen. Toen we de eerste nacht in ons nieuwe huis op de Mient sliepen, genoten we enorm van de rust. ’s Morgens deed ik het raam open en hoorde ik vogeltjes fluiten!”
Inmiddels zijn zoontje Timo en dochter Sara geboren en Timo bleek graag op voetbal te willen. “Ik ga graag kijken en heb van al zijn wedstrijden slechts een halve wedstrijd gemist. Eind vorig seizoen ben ik door Anita gevraagd om in het jeugdbestuur te komen en sindsdien ben ik aan het leren, meelopen, afkijken, mensen leren kennen en betrokken aan het raken. Mijn vrouw heeft niets met voetbal, al kijkt ze wel graag bij Timo. In de loop der jaren heeft ze ook ontdekt dat samen met vrienden naar het Nederlands elftal kijken ook leuk is.”
“Bij DESS merk ik dat er gewerkt wordt vanuit vertrouwen en niet vanuit wantrouwen. Niet alles hoeft bureaucratisch en mensen zijn gewoon betrokken bij de club. Als bijvoorbeeld op zaterdag de scheidsrechter er nog niet is, heeft altijd wel iemand zijn telefoonnummer en als die scheidsrechter dan niet blijkt te komen, is er wel weer iemand die zelf gaat fluiten of iemand kent die wel wil fluiten. Uiteindelijk gaat daardoor de wedstrijd altijd door.”
Aan Robin gaan we een enthousiast en nieuwsgierig jeugdbestuurslid krijgen. De eerste indrukken die hij achter laat zijn zeer goed bevallen, dus vol vertrouwen kijken we vooruit.
