Mogen wij ons even voorstellen, de nieuwe JO9 van DESS, aangevoerd door Novan Ravensbergen, Sylvan Kort en Sahil Hafizi van de JO10 van vorig seizoen, aangevuld met Luuk Spoelder, Sebas Vlaar, Jim Vlaar en Jake Schreur.

In leeftijd variëren ze van 6 tot 9 jaar, in locatie van Westerstraat 18 tot Oosterstraat 59.

We hadden nog maar één keer getraind (en voor een paar stonden de zwemlessen ook nog in de weg), dus onze eerste wedstrijd werd bij voorbaat al een uitdaging. Iedereen was er, keurig op tijd, belangrijk om de DESS-kleding op de juiste manier aan te krijgen: rugnummers op de rùg, hiel van de kous aan de ònderkant, scheenbeschermers ònder de kousen en het broekvetertje aan de voorkant. Dan nog een paar veters strikken en het team is er klaar voor.

De jongste wilde weten wat “scheenbeschermers” betekent, dat nog even uitgelegd en toen waren we klaar voor het veld.

O nee, toch niet, we hadden nog geen yell. Novan was daar al mee bezig geweest, wat hem meteen een puike aanvoerder maakte. We bedachten “peer. Citroen, banaan, we gaan er tegenaan” (een beetje van JO10, een beetje van onszelf).

De wedstrijd speelde zich af op het B-veld bij een graadje of 30 Celsius. Inmiddels maakten leden van de groenploeg zich druk tot zeker 35 graden p.p., omdat op dat moment ook een hoogwerker was besteld voor de lichtmast (men was even vergeten dat het A-veld buiten gebruik was.)

De coach maakte meteen een grote fout door het aanbod van de Opperdoes-coach aan te nemen om 7 tegen 7 te spelen. Geen wissels dus, maar onze mannen speelden zonder te klagen allemaal de hele wedstrijd, aangemoedigd door veel ouders (leuk).

Gelegenheidskeeper Luuk deed het fantastisch. Hoewel de ervaren Opperdoesers de ene goal na de andere scoorden, rammelde Luuk onder enthousiaste aanwijzingen van opa, vele ballen uit zijn doel. Naarmate de wedstrijd vorderde, werd hij steeds beter: hij dook, pareerde met handen en voeten en was nergens bang voor.

Novan, Sahil en Sylvan toonden het opgedane inzicht van vorig seizoen, wat handig was bij de “damage-control.”

Jim had een zere teen, maar liet zich daar niet door tegenhouden. Sebas en Jake bemanden het middenveld alsof ze dit al jaren deden.

Een Opperdoezer ronde bleek niet alleen een aardappel, maar ook een bal die geregeld uit ons net gevist moest worden. Eén van onze jongens kwam bij nummer 17 nog even vragen wie er vóór stond en dan hoop je als coach toch dat hij bedoelt te vragen wie de beoogde spits was.

In de kleedkamer waren we het er al snel over eens dat we fantastisch hadden gespeeld. Onder de bewonderende opmerkingen van de Opperdoezer-coach (“de één is nog mooier dan de andere!”) scoorden Novan, Sylvan, Sahil en Sebas hun extra punt bij de penalty’s, die wij overtuigend wonnen.

Tijd dus voor een verkoelende douche en een chippie toe.

Tot woensdag!

Anita